Zawgyi
ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္ေသာ္ ေဇယ်တစ္ေယာက္ ဝယ္စရာေလးေတြရိွတာေႀကာင့္ ကားပါကင္ထိုးျပီးစင္တာထဲအဝင္…
ဘုတ္…
"အားလားလား…ေသပါျပီ ဒီမွာခင္ဗ်ားလူတစ္ေယာက္လုံးကုိမျမင္ဘူးလား"
"ကဲ…ဒီမွာခ်ာတိတ္…ကုိယ့္ကုိအျပစ္မတင္ဘဲ မင္းအရင္ထလုိက္ပါဦး"
"အခုထမွာပါ…ခင္ဗ်ားေျပာစရာမလုိပါဘူး"
"ဟုတ္ပါျပီ"
"ခင္ဗ်ား လူတစ္ေယာက္လုံးကိုဝင္တိုက္ရေအာင္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
"တစ္ဆိတ္…ခ်ာတိတ္ကမွကုိယ့္ကုိဝင္တိုက္တာ မဟုတ္ဘူးလား"
"အယ္…အမ္ မသိဘူးဗ်ာ…ကြ်န္ေတာ္သြားေတာ့မယ္"
ေဇယ်လည္း ထိုလူႀကီးေရွ့ကေနျမန္ျမန္လစ္လာခဲ့ရလုိက္တယ္…အမွန္ေတာ့ ကုိယ္ကသာထိုလူႀကီးကုိဝင္တိုက္လုိက္တာ…အခုေတာ့ ဟုိလူႀကီးကမိမိကုိအျပစ္မေျပာခင္ ျမန္ျမန္ေျပးမွ…ဟီး…
ကုိယ့္ကုိကက္ကက္လန္ ျပန္ေျပာသြားတဲ့ခ်ာတိတ္ေလးရဲ့ ေက်ာျပင္ေလးကုိရပ္ႀကည့္ေနမိတဲ့ လူတစ္ေယာက္…
"Boss"
""……"
"Boss"
"ဘာလဲ…ေျပာ"
"Boss…ဒီနားမွာဘဲ ရပ္ေနေတာ့မွာလား ခင္ဗ်ာ"
"ဘယ္လုိျဖစ္ေနတာလဲ…အခုသြားမွာေပါ့့"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ…Boss"
At Company,
တည္ႀကည္ဦးတစ္ေယာက္ မနက္ကစင္တာမွာေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးအေႀကာင္းကုိျပန္ေတြးမိတယ္…သူကဘဲကုိယ့္ကုိဝင္တိုက္ျပီး ျပန္ေတာင္ေဟာက္သြားေသးတယ္…ဒီခ်ာတိတ္က တကယ့္အစြာေလး…26 နွစ္လုံးလုံး ပုိင္ရွင္ကုိရွာမေတြ႕တဲ့ နွလုံးသားေလးက ဒီေန႔မွာေတာ့ ပုိင္ရွင္ကုိရွာေတြ႔သြားျပီထင္တယ္…ခ်ာတိတ္ေရ…
~~~~~~~
မွဴး ဒီေန႔ကုိကုိနဲ့အတူတူ ကုိကုိ့ကုမၸဏီကုိလုိက္လာျခင္း…ကုိကုိရံုးခန္းေရွ႔ေရာက္ေတာ့ ကုိကုိက…
"မွဴး…ရံုးခန္းထဲဝင္ေနေနာ္…ကုိယ္အစည္းအေဝးခဏသြားလုိက္ဦးမယ္"
YOU ARE READING
မွဴးရဲ့ကုိကုိ
Romanceငါ့ကိုလွည့္စားခဲ့တာေတြနဲ့တန္ေအာင္ ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္ဆိုတာကုိ မင္းမေမ့နဲ့ လကၤာမွဴးပိုင္...ငါ့ကုိလွည့္စားခဲ့တဲ့မင္းကုိ ငါအရမ္းမုန္းတယ္... မင္းျမတ္ခက္ထန္ မွဴး ကုိကုိ့ကုိခ်စ္လြန္းလုိ့...
