ʜᴇᴀʀᴛʟᴇꜱꜱ||ˢᵘⁿᵃᵒˢᵃ

tea party

-

Üzerine annesinin ona partide giydirdiğinden ziyade daha rahat bir takımını giydi. Aslında bu takımı bugün kraliçenin çay partisine giderken giymesi gerekiyordu. Fakat gitmemişti. Camdan aşağı,kendisini bekleyen joker'e baktı.

"Ben buradan inemem..."

Kısık bir sesle ve el işaretleriyle ona durumu anlatmaya çalıştı. Jokerin üç çanlı şapkası kıkırdadığı an hareketlendi ve çınladı.

"Gülme!"

Hızlı hareketlerle camın önündeki ağacın dallarına tırmandı Rintarou. Camın altındaki dallardan birine ayağını koyup destek aldı ve bir elini Osamu'ya uzattı.

"Hadi."

Osamu onun elini tuttu. Şu an zamanı değildi belki,fakat onun elini tuttuğu an midesinde bir şeylerin hareket ettiğini hatta tepetaklak olduğunu hissetmişti.

Sonunda camdan aşağıya inebilmesine yalnızca bir adım kalmıştı ki,her zamanki sakarlığı boy gösterdi ve ayağının daldan kaydığını hissetti. Fakat bulunmayı beklediği yer olan yerdeki çimlerin üzerinde değil,deri ceketinden yayılan ağır kokuyu hemen burnunda hissettiği, sıcak bir kucağa düşmüştü.
Büyük eller onun ince belini kavramış ve düşmesini engellemişti. Burnunun üzerinden başlayıp yalnızca gözlerini açıkta bırakan ve kaslarına kadar uzanan maskesinin altından ona korku dolu gözlerle baktı. Gerçekten endişelenmiş gibiydi.

"İyi misiniz?"

Sesi de aynı şekilde endişe doluydu. Bu endişenin kendisini umursadığı için mi yoksa asil bir aileden olduğu için mi olduğunu pek anlayamadı Osamu. Sonuçta başına bir şey gelirse ve bunun Joker'in işi olduğu öğrenilirse idam dahi edilebilirdi.

"E-evet. İyiyim..."

Hızlıca kendisini saran kollardan kurtuldu ve üzerini düzeltti. Uzun zaman sonra ilk kez böylesine özgür, böylesine serbest hissediyordu kendini. Sanki annesi onun vücudunu zincirlerle donatmıştı da; Rintarou bu zincirleri kırmasına yardımcı olmuştu. Doğrusunu söylemek gerekirse,Osamu hiçbir zaman kendinde o zincirleri kıracak gücü bulamamıştı.

Frakının açık bıraktığı tenine ve yüzüne acımasızca vuran rüzgar canını yakıyordu. Ama bu hissi bedeninde hissetmeyi o kadar sevmişti ki! Tüm gece bu rüzgara karşı oturup hasta olsa ve yataklara düşse bile umrunda olmazdı.

"Gitmeye hazır mısınız?"

"Evet, hazırım. Ayrıca,"

Gri gözleri sakince haftada en az üç kez rüyasına giren fıstık yeşili gözleri buldu.

"Resmi konuşmayı kessek nasıl olur?"

Sözlerini tamamladıktan sonra ufak bir gülümseme kapladı yüzünü. Bu gülümseme Rintarou'ya biraz olsun cesaret vermiş,kendisini rahat hissetmesini sağlamıştı.

"Sen nasıl istersen."

❀●•♪.‧:❉:‧

"Ee,nereden tanıyorsun şapkacıyı?"

"Eski bir arkadaşım. Şapkalarımı hep o tasarlıyor. Onun şapkalarını bir kez taktın mı başka kimseden şapka alamazsın."

"Belki ben de bir tane almalıyım. Merak ettirdin."

"Ah,bak geldik."

Kupa diyarı ile Karo diyarını ayıran köprünün sınırındaki küçük bir dükkandı şapkacının dükkanı. Dükkanın altındaki tekerleklere bakılınca,onun istediğiniz yere taşıyabildiğiniz bir dükkan olduğunu rahatlıkta söyleyebilirdiniz. Dış görünüşü oldukça ilgi çekiciydi. Havada asıl duran çeşit çeşit,renk renk şapkalar farklı olmasının verdiği etkiyle çok daha cezbedici görünüyorlardı.
Rintarou onun elini kavradı ve kapıyı açıp içeri girdi. Ortadaki masanın etrafında duran sihirli hayvanları gören Osamu epey şaşırmıştı. Sanırım Rintarou,onun gerçek bir çay partisi görmediği konusunda haklıydı.

Bay Kaplumbağa,Aslan,Kurbağa ve iki beyaz güvercin masanın etrafındaki sandalyelere kurulmuş kendi aralarında sohbet ediyorlardı. Masanın arkasındaki askılıklardan birini üzerine de Rintarou'nun her zaman omzunda taşıdığı kuzgunu konmuştu. Gözlerini kanatlarından birinin altına saklamış,uyuyor gibi görünüyordu.

Ve son olarak,masanın etrafındaki en süslü -adeta bir taht gibi görünen- sandalyede oturan şapkacıyla göz göze geldiler.

"Görünüşe göre davetsiz bir misafirimiz var."