Mosonus Academy

Chapter 1

It's been an hour since the announcement and here I am, staring at the door.

Until now hindi parin nagp-process sa utak ko lahat ng sinabi kanina. Gusto ko lumabas para malaman kung totoo ba yung narinig ko o kahit magtanong lang kahit kanino pero hindi ko magawa. Natatakot ako baka dito na nga talaga ako mamamatay.

tok* tok* tok*

Nagulat ako ng marinig ko ang kalabog sa pintuan. Takot na takot at tila ba sasabog ang puso ko sa sobrang kaba. Hindi ko alam kung bubuksan ko ba ang pinto o sisilipin ko ba ang nasa pinto para malaman kung sino ito. Nanginginig at halos maiyak na ako nang bigla kong narinig ang isang pamilyar na boses.

"Sierra, please help me" mahinang pagmamakaawa ni Olivia

Dahil sa aking narinig kahit na kinakabahan ay dali dali kong binuksan ang pinto at nilock ito nang makapasok si Olivia.

Ang mukha niyang mukhang anghel ay napupuno ng dugo kaya tumakbo ako para kumuha ng first aid kit.

"Anong nangyayari at bakit ka duguan?" tanong ko

"I also dont know, after ng announcement pinauwi kami. Habang tumatakbo ako nagulat nalang ako dahil biglang may dumaplis na kutsilyo sa mukha ko." umiiyak na sambit niya

Hindi na ako nagtanong at itinuloy nalang ang pag gagamot kay Olivia. I've done some basics to heal a deep wounds before so I easily finished it.

Gulong gulo parin ako sa mga nangyayari.

Tumingin ako sa kitchen kung kami ba ay may makakain at halos mawalan ako ng pag asa nang makitang walang kahit ano dito, ang tanging laman ng refrigerator ay tubig na hindi aabot ng isang week.

Nilipat ko ang tingin sa kaawa awang Olivia at mukhang hindi niya kakayanin kung kami ay magugutom ng ilang araw.

Takot man ay kailangan kong gumawa ng paraan. Hindi pwedeng dito nalang kami mamatay!

Pinagpapawisang nagpaalam ako kay Olivia para lumabas. My heart is beating so fast as I walk into the door. Dahan dahan kong binuksan ang pinto at sumilip kung may tao ba sa labas.

Nang makita kong walang tao I started to walk quietly and safely. I didn't bring any weapon to protect myself since I dont want to hurt anyone. Habang napapalayo ako sa dormitory namin, Im starting to see a blood on the floor and it makes me want to vomit.

Kailangan kong mag tuloy tuloy sa paglalakad para walang masayang na oras. Pilit kong hindi tignan ang mga dugong nagkalat sa sahig pero halos mawalan ako ng hininga nang makita ang isang lalaking nakahandusay sa sahig. I'm too afraid to get close at him so I tried to find another path, but there is none.

I just decided to be brave and think that everything's gonna be alright. Nag lakad ako ng naka tingin sa taas para hindi makita ang duguan na katawan ng lalaki. Malapit na akong makalagpas nang biglang may humawak sa aking paa. Im so shocked and scared at the same time.

"Tulong" pagmamakaawa niya

Nagdalawang isip akong tulungan siya dahil baka mapahamak ako sa aking gagawin pero baka araw araw ako dalawin ng konsensiya ko kung hindi ko siya tutulungan.