6

116 12 4
                                    

Rose
Sabah feci bir ağrı ile kalktım ve hiç bir şey hatırlamıyordum dün gece ne oldu?

Bunları düşünürken odaya Lisa girdi "Ow demek uyandın aaa şey ben de ikimiz için kahvaltı hazırlamıştım hadi üstünü giyinde gel" onu başımla onaylamıştım. Yüzünden terler akıyordu galiba sabah kalktığı gibi spor yapmıştı

...

Kahvaltının tam ortasında bana sorular sormaya başladı "Dün geceyi hatırlıyor musun?" "Hayır hatırlamam gereken bir şey mi oldu?" "Evet oldu"

Aman tanrım hatırlamam gereken şey ne olabilirdi bir anda söyledi şaşkın gözlerle ona baka kalmıştım
"Beni sevdiğini söyledin Rose" "Lisa bak ben öz-"

"Şşt özür falan dileme eh sen duygularını açıkladığına göre ben de artık açıklayayım dimi" "Ne?" "Rose..." "Evet?" "Seni seviyorum" "Ah ben de bir şey sa-BİR DAKİKA NE!" o kadar çok bağırmıştımki ben bile sağır olduğumu sandım

"Hey bu kadar sevineceğini bilseydim daha önceden söyler-" sözünü bitirmesine izin vermeden onu öpmüştüm. İlk bir kaç saniye olayın şokundan karşılık vermedi ama sonradan karşılık vermişti.

Sonra benden ayrıldı ve güldü "Ee Lalisa Manoban benimle çıkar mısın?" "Hmm bir düşüneyeyim Park Chaeyoung tabiki evet!" diyip bana sarılmıştı ben de ona sarılmıştım. Bu hikaye de birbirimizi bırakmayacağımıza dair söz vermiştik ve bu sözü tutacaktık

Şimdiki zaman

"ROSEANNE SEN NE DEDİĞİNİN FARKINDA MISIN?!?!" "EVET ANNE GAYET FARKINDAYIM BEN LEZBİYENİM VE BUNA ALIŞSANIZ İYİ OLUR"

Dedim ve koşarak odama çıktım. Ah ailemden nefret ediyordum hiç bir kararıma saygı duymayan bir aileden zaten ne beklerdimki, buna saygı duymalarını mı?

Babam bir anda odaya daldı ve gerçekten söylediği şey kalbimi çok incitmişti. "Yarından itibaren piskoloğa gidiyorsun seni bu hastalıktan kurtarıcaz kızım merak etme" diyip odadan çıktı yıkılmıştım

Şuan resmen kriz geçiriyordum bunun nasıl bir hastalık olduğunu düşünürlerdi aklım almıyor. Elime aldığım vazoyu makyaj masamdaki aynaya fırlattım ve aynayı kırdım. O cam parçaları o kasta güzeldiki şuan elime alıp bileklerime kesikler atsam kimse engel olamazdı.

Bir cam parçasını elime aldım ve tam kendime bir çizik atıcakken aklıma verdiğim söz geldi "Seni asla bırakmayacağım sevgilim" bu söz beni ayakta tutan tek şeydi, elimde olan cam parçasını yere attım ve yere oturmuş dizlerimi kendime çekmiş bir şekilde ağlamaya başladım

Selamlarrr artık yavaş yavaş finale yaklaştık umarım sevmişsinizdir sizi seviyore <3

Secret loveHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin