"Bana olan aşkın biter mi? Mehmet"
"Sen yeğânemsin hatun." Fısıltısı kalbimi şenlendirdi.
"Sana olan aşkım ise payidar." Hissettiğim son şey dudakları oldu.
Kitap, karakterler ve olaylar kesinlikle kurgudur.
Kitap 1460'lı yıllarda geçmektedir.
Evetttt bir Osmanlı kurgusuuuuu yazıyorum. Olabildiği kadar artık. Neyse bölüme geçelim. Sizleri seviyorum 💕
Mehlikâ:Ay yüzlü
"Prensesim siz yemeğini yiyin isterseniz. Ben yukarı çıkıp nerede olduğumuzu sorayım." Dedi madam.
"Öyle olsun madam. Gelirken su da getir su bitmiş."
"Getiririm Prensesim."
Ben çorbamı yudumlarken o basamaklardan çıktı. Biraz sonra çorbayı bitirip tası elime aldığımda madam ağlayarak merdivenlerden indi.
"Ne oluyor madam?"
"P-Prensesim Osmanlıdaymışız."
Tas elimden düşünce ağzım açılmıştı.
"Ne demek osmanlıdayız." Dedim titreyen bir sesle.
"Savaş yüzünden sizi kaçırtmışlar. Babanızın haberi yoktur daha. Yüce rab bize yardım edecektir."
Konuşacakken gürültüler gelmeye başladı.
"Prensesim geliyorlar. Korkmayın arkama geçin."
"Korkmuyorum madam. Arkanda kilimin altındaki hançeri sessizce çıkarıp bana ver."
"P- prensesim hepsi erkek. Veremem size zarar gelir."
"Madam ne diyorsam onu yap."
Madam kilimin altındaki keskin hançeri çıkarıp bana uzattığında baldırıma bağladığım bezin altına soktum. Biraz sonra 3 adam aşağı indiğinde bize doğru yaklaştılar.
"Prenses hazırlan. Vardık limana."
"Gelmeyeceğiz."
Gülümseyerek bize yaklaştığında ben de adama gülümsedim. Biraz daha yaklaştığında arkamı döndüm ve elime hançeri aldım. Adama dönerek hançeri omzuna sapladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ahhh"
Diğerleride bana doğru yürüdüğünde bir tanesini daha yaralarsam kaçabilirdik. Hançeri sapladığım adam omzunu tutarak yere düştüğünde bir diğerinin bacağına sapladım. Şükürler olsun ki hiç birinde hançer yoktu.
Madamı arkama alıp elinden tuttum bir diğer adam yardım istiyordu. Elinden tutup koşturmaya başladığımda gemiden çıkabilmiştik.
Arkamda madamla gemiden uzaklaşmak için koşarken bir yerlere de çarpıyorduk. Ancak hiçbir şeyi önemsemeden kellemizi kurtarma derdindeydik. Sonunda bir pazar alanına girdiğimizde rahat bir nefes aldım.
