All about TREASURE short story ...

ရှင်သန်ခြင်းရပ်ဝန်းငယ် (သို့မဟုတ်) Hyung 🌼 *yoshido*

" Hello ကျောင်းသား Kim Do Young လား
ခင်ဗျ "

" ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်တော်ပါ "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ၊ ကျောင်းသားကကျွန်တော်တို့ ဆေးတက္ကသိုလ် ဝင်ခွင့် ရေးဖြေစာမေးပွဲမှာ အရည်အချင်းပြည့်မီတဲ့အတွက် နှုတ်ဖြေစာမေးပွဲ ဆက်လက်ဖြေကြားပေးဖို့ ဖုန်းဆက်အတည်ပြုတာပါခင်ဗျား "

" အာ ... ဟုတ်ကဲ့ ၊ ကျေးဇူးပါခင်ဗျ ကျွန်တော် ဖြေဖြစ်မဖြေဖြစ် ပြန်လည်ဆက်သွယ်ပါ့မယ် ခင်ဗျာ ... "

ကလောက်ဟူသော မြည်သံနှင့်အတူ အဝင် Call က အဆုံးသတ်သွားသည် ။ screen ပွင့်လျက်သားဖုန်းက တော့ သူ့ဘေးမှာ ငြိမ်သက်လျက်သား ။

" ဟူး ... ... "

ရင်ထဲက အပူတွေကို ပါစပ်က တစ်ဆင့်မှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်း ဖုန်း Call တစ်ခုကိုပါ တစ်ဆက်တည်းသူနှိပ်လိုက်သည် ။

" Hello , Omma ကျွန်တော်ရေးဖြေ
အောင်တယ် ...

အင်း နေလည်းကောင်းပါတယ် ...

အင်း ထမင်းလည်းဂရုစိုက်စားပါ့မယ် ...

အားလုံးအဆင်ပြေပါတယ် omma ရဲ့

အာ အသံလား အသံက ဒီတိုင်း

ဟုတ် ဒါဆို ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော် "

ပြောစရာရှိတာတွေ အကုန်ဆက်တိုက်ပြောပြီး ဖုန်းကို ချပစ်လိုက်သည် ။ ဒီတစ်ခါ ဖုန်း screen ကိုပါ ပိတ်ချလိုက်ရင်း ဒုတိယမြောက် သက်ပြင်းတစ်ခုကိုပါ တွဲကာ ချလိုက်မိပြန်သည် ။

ဟူး ... မွန်းကျပ်လိုက်တာ ... ။

တစ်ကယ်ဆို ခုသူဇွတ်တိုးဝင်ဖို့လုပ်နေတဲ့ ဆရာဝန်ဆိုတဲ့ဘဝကို သူဘယ်တုန်းကမှ
ရချင်ခဲ့တာမှမဟုတ်တာလေ ။ မေမေ့ကြောင့်သာ ။ မေမေ့ ကျန်းမားရေးကြောင့်သာ ။ မဟုတ်သေးဘူး ဆေးရုံ‌အုပ်ဖေဖေနဲ့ အထွေထွေအထူးကုပါရဂူ ကိုကြီးကြောင့်သာ ...

မဟုတ်သေးဘူး ... တစ်ကယ်က သိပ်ကိုဘောင်ခတ်ချင်လွန်းကြတဲ့ မေမေ့တို့ရဲ့ အတ္တတွေ‌ကြောင့်သာ ....

ဘဝကြီးက တကယ်တစ်ခါတစ်လေ ရယ်ဖို့ကောင်းသား ။ ငယ်ငယ်ကတည်းက သေလုမတတ်သူကြိုးစားခဲ့ရသမျှက မိဘတွေရဲ့ အတ္တတွေ အတွက်တဲ့လား ။