𝗻𝗶𝗴𝗵𝘁𝗺𝗮𝗿𝗲 || 𝗴𝗿𝗼𝘂𝗽 𝘁𝗲𝘅𝘁

• sixteen •

Luke&Bella private chat

Bella: Luke

Bella: ben ailen ile tanışmak istiyorum

Luke: tanışmak isteyeceğin son kişiler onlar Bells

Bella: ciddi değil miyiz biz Luke?

Luke: bebeğim ben seninle çok ciddiyim

Luke: ama lütfen benden seni onlarla tanıştırmamı isteme

Luke: üzülmeni istemiyorum

Bella: Luke, bana her şeyi anlatabilirsin bunu biliyorsun değil mi?

Luke: gerçekten anlatmamı istiyor musun Bella?

Bella: evet istiyorum, bebiş

Luke: hislerimi gizlemeyi onlar öğrettiler, birinin hislerimi bilmesini kötü bir şey gibi gösterdiler bana hep

Luke: o yüzden bu kadar içime kapanık bir insanım

Luke: bunun bir açık olduğunu düşünüyorlardı, insanları hiç bir zaman ciddiye almamam konusunda yetiştirdiler

Luke: o yüzden bu kadar umursamazım

Luke: aile fertlerimin hiçbiri bana sevgi göstermedi, sanki birini sevmenin kötü bir şey olduğunu düşünerek büyüdüm

Luke: babam ya da annem bana hiç ilgi göstermediler

Luke: sen bana anne şefkati ile yaklaştığında o kadar mutlu oluyorum ki

Luke: hala içimde bir yerde bir çocuk var

Luke: tüm kötü yönlerimi ailem iyi yönler olarak gösterdiler

Luke: bu yüzden doğru ve yanlışı hala ayırt etmekte sıkıntı çekiyorum

Luke: annem babamı aldatıyordu, babam kimseye aşık olma hepsi aldatır diyordu

Luke: küçük yaşımda yanlış bilgilerle büyüdüm ben

Luke: eskiden eve getirdiğim arkadaşlarıma hep kötü davranıyorlardı, tekrar gelmesinler diye

Luke: sana da yaparlar Bella

Luke: ve ben ortalığı ayağa kaldırırım

Luke: ailem ile kalmamamın sebebi de bu

Luke: ne zaman yanlarına gitsem kavga edip geri döndüm

Luke: aile kültürümde yok benim

Luke: sana layık bir adam değilim zaten Bella

Luke: sen bana fazlasın

Luke: seni ailem ile tanıştırıp benden soğumanı izleyemem

Luke: annemsin sen benim, sevgi, merhamet, gösteren annemsin

Luke: aşığım zaten sana, beni mutlu eden tek sen kaldın