El Secreto

Part 1

"You need to be as fast as me, Chaseleigh. You've been living for almost hundred years yet you're not as fast as me. Come on, we don't grow old. We don't age. We're ageless. " Pangangantiyaw ng isang lalake kay Chaseleigh.

"Supremo, I'm not as strong as you." She laughed softly while saying those to him.

"You are. You just need to control and to push yourself to be more better. Chaseleigh, go on hunt. I'll be watching you from up there." Tinuro niya ang puno at agad na siyang tumalon doon.

She wants to make him proud so as fast as she can, she ran. She hunted. She fed. A clap was heard from the top of the tree.

"That was awesome, Chase. Let's do it together. Paunahan dapat kung sinong matalo, tatalon ng limang beses sa pinakamatayog na puno dito." Tumango tango naman ako at naghanda na. "Mahirap ka atang kalabanin ah." Dagdag niya habang nakatingin sakin patagilid.

"Mahirap talaga." At don na kami nagsimulang tumakbo. Ilang minuto kaming naghanap at sawakas nakahuli nadin ako. "Finish!" I shouted and he shrugged.

"Okay you win. Bilis mo ha. Kala ko pa naman mas mabilis ako." May tampo sa boses niya pero alam ko na nagloloko lang ito.

"Here, have this. It's yours now. But, jump 5 times!" Tinuro ko yung puno at tumalon talaga siya ng limang beses.

"Yan. Tapos na. Hingal ha." Kinuha na niya yung hayop sa kamay ko at kinain na niya yon.

"Supremo, kailangan na po nating umuwi baka makita po tayo ng mga tao. Ayaw niyo pa naman sigurong masunog at mamatay hindi ba?" Tumango tango kami ang nagpaalalay na kami sa babae.

"Hestia, asan ang aking ina? Nais ko sana siyang makita." Tinuro naman niya ang babaeng nasa hamba ng pintuan.

"Siya ay nariyan at siya ang nag-utos na sunduin ko kayo ng iyong kaibigan, supremo." Tumango naman na siya at lumapit sa ina niya.

"Come up here, Chase. Go inside your room, have a good night sleep." Lumapit ako sakanya at yinakap niya ako.

"Goodnight, Davina." I said while looking at his mother.

"Goodnight, Chaseleigh." Lumapit siya sakin at hinaplos ang mukha ko.

Pumasok nako sa loob at sinara ko ang  pinto.

"Davina! Ang mga tao sumasalakay sila. Kailangan na nating umalis!" Sigaw  ni Hestia.

"Grayson, kunin mo si  Chaseleigh. Ako na ang magbababala kina Mortimar na wag na silang pumarito." 

Rinig ko ang usapan nila at saktuhan naman na binuksan ni Grayson ang pintuan at kinuha ang kamay ko.

"Supremo anong nangyayari?" Mangiyak-ngiyak na tanong ko pero pinatahimik niya lang ako gamit ang daliri niya na linagay niya sa labi ko.

"Wag kang maingay. Yung mga tao may balak silang patayin tayo. Kaya aalis na tayo dito. Kunin mo ang mga gamit mo, madami pang oras dahil sa higit na makakaya nina Hestia ay lilituhin namuna nila sila." Pagpapaintindi niya kaya binilisan ko ang galaw ko at nagempake na.

"Chaseleigh, tara na." Binuhat ni Ramil ang bagahe ko at lumabas na siya.

"Ramil, ang aking ina at ama. Nasaan sila?" Tanong ko.

"Ang iyong mga magulang ay paparito na ngunit sinabihan sila ni Davina na wag nang bumyahe pa parito dahil delikado. Sana ay nasagot ko ang iyong tanong. Kaya tara na andyan na sila supremo." Tinignan ko naman ang nasa likod ko at andon ang alalang alala na si supremo at si Davina na kanyang ina.

"We need to get the hell out of here now." Hinawakan na niya ako sa kamay at lumabas na kami sa pinto sa may likod.

"Supremo, sina Hestia at Walter." Pupunta na sana ako sa loob pero hinigit niya ako.