Σαρκοφάγα Μυαλά (Carnivore Minds)

Πρόλογος

Εκείνος ήταν διπολικός κι Εκείνη σχιζοφρενής.

Το μόνο που μπορούσε να τιθασεύσει ελάχιστα τα μανιακά και τα καταθλιπτικά επεισόδια του, ήταν η υφή από τις μπρούτζινες χορδές της κιθάρας του. Ήταν η μόνη ώρα που έκλεινε τα μάτια του και ένιωθε το απόλυτο τίποτα. Σαν να πατούσε έναν διακόπτη και όλα τα αισθήματα του με μονομιάς έκλειναν. Το μυαλό του άδειαζε εντελώς και πίστευε ότι αυτή η μικρή στιγμή για εκείνον που φαίνονταν τόσο σημαντική, πλησίαζε κάπως το πως νιώθουν οι υπόλοιποι άνθρωποι σε μόνιμη βάση καθημερινά. Δεν ζητούσε και πολλά από το σύμπαν, μόνο να είχε την επιλογή να μην νιώθει κάθε λεπτό της μέρας άλλος άνθρωπος. Οι εμμονές που αποκτούσε κατά καιρούς τον βασάνιζαν τόσο, που ήθελε να γδάρει το δέρμα του ώστε ο σωματικός πόνος να καλύψει τον ψυχικό.

Από την άλλη, εκείνη λάτρευε την πάθηση της. Λάτρευε τις πρωινές ψευδαισθήσεις, τα παραληρήματα. Την βοηθούσαν να μην στερεύει η φαντασία της για να μπορεί να παράγει τέχνη. Της άρεσε να ζωγραφίζει όσα της έδινε απλόχερα το μυαλό της. Είχε ολόκληρα τετράδια, μπλοκ ζωγραφικής, καμβάδες όλα γεμάτα με ζωγραφιές εμπνευσμένες από αυτά που γεννούσε συνεχώς το κεφάλι της. Το μόνο πράγμα που ίσως ήθελε να αλλάξει, ήταν οι φωνές. Μιλούσαν περισσότερο μέσα στο κεφάλι της, απ' ότι εκείνη η ίδια είχε ανοίξει το στόμα της σε ολόκληρη την ζωή της για να πει μια κουβέντα. Την έκαναν να μην μπορεί να σταματήσει να κινείται με αποτέλεσμα πριν καν φτάσει το βράδυ να μην νιώθει τα πόδια της από την κούραση. Το μόνο που ήθελε ήταν να κλείσει τα μάτια της και μουδιασμένη να βολευτεί στο ζεστό της κρεβατάκι.

Δεν ήταν όμως οι μόνες ψυχολογικές διαταραχές που είχαν. Ήταν και οι δύο εξίσου κοινωνιοπαθείς. 

Κάθε μέρα της ζωής τους νόμιζαν και οι δύο ότι βάδιζαν ολοένα και περισσότερο προς το τελευταίο επίπεδο της Κολάσεως του Δάντη. Ολόκληρη η ζωή τους ήταν μια Θεία Κωμωδία.

Παρόλα αυτά όμως δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους. Δύο άνθρωποι με τόσα κοινά και είχαν την τύχη(ή και ατυχία) να μην γνωρίζονταν καθόλου. Δεν είχαν καμία ιδέα για το πως είναι η φυσιογνωμία του άλλου. Ούτε στην ίδια πόλη δεν έμεναν μήτε γνώριζαν για την συνύπαρξη τους σε αυτόν τον κόσμο. Η μοίρα όμως πολλές φορές αποφασίζει να παίξει ένα περίεργο παιχνίδι για δύο τόσους καταστροφικούς και εκρηκτικούς χαρακτήρες. Μια τέτοια γνωριμία θα μπορούσε να ανοίξει μια νέα, πιο σύντομη διαδρομή για την κόλαση; Ή  στην πραγματικότητα θα ήταν ο παράδεισος τους; 

Υποθέτω η Ενριέττα και ο Οκτάβιος θα το μάθαιναν αρκετά σύντομα. Ή μπορεί και αρκετά αργά...Ποιος ξέρει;

__________

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ, ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΚΟΠΟ ΥΠΑΡΞΗΣ  ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ, Η ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΗ.

Μερικές πληροφορίες από το διαδίκτυο για τις ψυχικές παθήσεις/διαταραχές με τις οποίες έχει να κάνει αυτό το βιβλίο:

Η διπολική διαταραχή ανήκει στις διαταραχές διάθεσης. Είναι μία πάθηση στην οποία το συναίσθημα του θεραπευόμενου κινείται εντός μη φυσιολογικού εύρους. Εναλλάσσεται από περιόδους νορμοθυμίας (φυσιολογικής διάθεσης), σε περιόδους μανίας, υπομανίας ή κατάθλιψης. Ανάλογα με τον τύπο (πιο πολλά καταθλιπτικά, μανιακά επεισόδια ή μικτά επεισόδια) η διπολική διαταραχή διαχωρίζεται σε υποκατηγορίες (τύπος Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, ΙV ). Προκειμένου κάποιος να διαγνωσθεί με διπολική διαταραχή πρέπει να έχει τουλάχιστον ένα επεισόδιο μανίας ή μία περίοδο υπομανιακής συμπεριφοράς, δίχως να βρίσκεται υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών (π.χ. κοκαΐνη ή ecstasy κτλ).

Η σχιζοφρένεια είναι μια νόσος με κύριο γνώρισμα την διαταραχή στην σκέψη. Ανήκει στις ψυχωσικές διαταραχές και έχει ποικιλόμορφη κλινική εικόνα. Ο ασθενής που πάσχει από σχιζοφρένεια μπορεί να παρουσιάσει θετικά (παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις, αποδιοργάνωση της συμπεριφοράς), αρνητικά (συναισθηματική επιπέδωση, αλογία , αβουλία και ανηδονία) ή μεικτά συμπτώματα.

Πηγή: psyxiatros.gr

Ο όρος κοινωνιοπάθεια (ή πιο σωστά αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας) προέρχεται από την αγγλοαμερικάνικη ψυχιατρική και χρησιμοποιείται για να περιγράψει άτομα που παρουσιάζουν αντικοινωνική συμπεριφορά. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει άτομα που δεν είναι ικανά να συναισθάνονται τους συνανθρώπους τους, να μπαίνουν στη θέση τους και να αναλαμβάνουν ευθύνες για τις πράξεις τους.

Πηγή: Wikipedia