Talking To The Moon ¦ Yungi

✰1✰

Yine boş neden yaşadığımı sorguladığım ve akşam olması için beklediğim günlerden biriydi, çocuklar her ne kadar beni teselli etmeye çalışsa da olmuyordu işte 𝑜𝑛𝑠𝑢𝑧 𝑦𝑎𝑝𝑎𝑚𝚤𝑦𝑜𝑟𝑑𝑢𝑚.

Birden kapı çaldı, ve kapıyı açtığımda gördüğüm kişilere hiç şaşırmamıştım.

"Hoş geldiniz, içeri geçin" soğuk yüzüm ile tebessüm bile etmeden konuşuyordum ama zaten alışıklardı.

Akşam yemeğini hazırladım, yemeğimizi yedik ve salonda oturmaya başladık. Ayın tam buraya vurmasına 2 saat vardı.

"Hadi ama Mingi, ben eski Mingi'yi o sürekli gülen, salak olan, şapşal olan, sakar olan, ama yine de sürekli gülen Mingi'yi gerçekten çok özledim. Sanki o Mingi gitmiş yerine duygusuz ve soğuk bir Mingi gelmiş gibi geliyor. Tam 3 yıldır böylesin Mingi... Canım acıyor, bizde çok üzülüyoruz ama lütfen eski Mingi geri gelsin o bizi güldüren, salaklıklar yapan ve heyecan dolu Mingi gelsin lütfen... " gözünden akan yaşlar ile konuşmuştu Hong hyung.

"Hyung, yaşayıp ne yapacağım? Yunho'suz bir hiçim... Onu çok özlüyorum, zorlanıyorum artık"

Bir süre bunun hakkında konuştuk 2 saatin sonunda onlar biliyordu ayla konuşacağımı o yüzden beni rahat bıraktılar ve arkamdan izlediler, üzgün suratları arkamda hissedebiliyordum.

"Yunho seni çok özledim 𝑠𝑒𝑣𝑔𝑖𝑙𝑖𝑚, sensiz yapamıyorum o eski neşeli Mingi yok artık çünkü sende yoksun... Benim neşem senin gözlerindi... Keşke seninle daha çok vakit geçirseydim, keşke seni üzdüğüm anları silebilseydim. Yunho, neden gittin? Bu kadar mı çok kırdım seni? Son kavgamız için çok çok çok özür diliyorum, seni çok seviyorum 𝑏𝑒𝑛𝑖𝑚 ℎ𝑒𝑟 𝑠̧𝑒𝑦𝑖𝑚 umarım cennette çok mutlusundur, benle olduğundan daha mutlusundur eminim ama yine de seni çok özlüyorum, bana sevgilim demeni özlüyorum..."

Normalde sabaha kadar konuşurdum ama çocuklar burada diye kısa kestim ve çocukların yanına gittim, hepsinin gözünde yaş vardı ama ben onlardan farklıydım ben içimden ağlardım... Her neyse bir süre konuştuk, onlar gidince odamda hıçkırıklara boğularak çığlık çığlığa ağlamaya başladım, ve kendimi uykuya dalmış şekilde buldum, gözyaşlarımın içinde... Rüyamda sürekli Yunho'yu görüyordum o güzel anlarımızı görüyordum ama bu sefer bu gördüğüm en ağırıydı...

Rüyamda Yunho uzun zaman sonra gelmişti ve bana "kalbimi sürekli kırıyorsun, şimdi benden sonra da sevgili bulup beni unutursun ha? Mingi seni hiç bir zaman affetmeyeceğim, ne duruyorsun? Gelsene beni bir daha mı kaybetmek istiyorsun?" demişti, ben ona giderken uzaklaşıyordu ve bana sürekli "gel hadi yoksa beni tekrar mı kaybedeceksin?" diyordu hiç durmadan... Her yaklaştığımda uzaklara gidiyordu ve bir uçurumun oraya geldi sonra benden uzaklaşırken aşağı düştü son cümlesi bağırır bir şekilde "hepsi senin yüzünden Mingi..." olmuştu, kalktığımda uyuduğum zamanki gibi hıçkırıklarla bağıra çağıra ağlayarak uyandım, bu kabus çok kötüydü, kendime gelmek için San'ı aramaya karar verdim, ilk terlemiş yüzümü yıkadım sonra bir bardak soğuk su içtim, telefonu elime alıp saatin kaç olduğuna bile bakmadan San'ı aradım.

"Alo?" uykulu bir ses tonu ile konuştu San.

"Alo, San özür dilerim uyandırdım sanırım ama lütfen hemen buraya gel hiç iyi değilim..."

San telaşla hemen oraya geliyorum bekle dedi ve telefonu kapattı, cidden çok kötüydüm.

Yaklaşık 1 saat sonra San geldi.

"Noldu Mingi? Neyin var? İyi misin? Hasta değilsin değil mi?"

"San dur bi geç içeri"

San içeri geçti ona gördüğüm kabusu anlattım ve beni teselli etmeye çalıştı ℎ𝑒𝑟 𝑛𝑒 𝑘𝑎𝑑𝑎𝑟 𝑖𝑠̧𝑒 𝑦𝑎𝑟𝑎𝑚𝑎𝑠𝑎𝑑𝑎.

Biraz konuştuktan sonra San bende kalmaya karar verdi, ona misafir odasını ayarladım ve geri uykuya dalmaya çalıştım, 𝑦𝑒𝑛𝑖𝑑𝑒𝑛 𝑘𝑎𝑏𝑢𝑠 𝑔𝑜̈𝑟𝑚𝑒𝑚𝑒𝑦𝑖 𝑑𝑖𝑙𝑒𝑦𝑒𝑟𝑒𝑘.

–––––––––––
SELAMLAR 

BU FİCİ DÜZENLEYİP ATACAĞIMI SÖYLEMİŞTİMM

EVET EVET BİLİYORUM ZATEN YAZMAYA DEVAM ETTİĞİM FİCLER HATTA YENİ BİR FİCİM VAR EHEHEHE

AMA BU FİCİN YERİ BENDE ÇOK AYRI TIPKI DID I GO TOO FAR..? FİCİM GİBİ BUNUN DA YERİ BENDE ÇOK AYRIII

HER NEYSE İYİ OKUMALAR SİZEE ÖPTÜM SİZİ ♡︎♥︎