*Yash's POV*
Ang kapal naman ng mukha ng pamilya ng lalaking yon para pagbantaan ako. Ilang taon kong pinipilit ilayo sakanila si Tob. At hindi ko hahayaan na may magawa silang masama saamin.
Padabog akong sumakay ng kotse at nakita yon ni Tob.
"Mommy, are you owrayt?" Tanong ng anak ko.
"Yes baby, mommy's fine." Ngiti ko sakanya. "Come here." Pagtawag ko sakanya at agad ko syang inakap. Hayyy. "Tay, tara na ho." Pagbaling ko kay tatay hugo at umalis na kami. Nakatulog din naman agad si Tob sa akap ko. Hayy anak. Paano na tayo? Di ko maiwasang maisip. Hanggang makarating kami sa bahay at andon na naghihintay na si Zeke. Agad din naman nya kaming sinalubong at kinuha sa hawak ko si Tob.
"What took you so long? I'll carry him to his room first." Sabi ni Zeke at inakyat nya na si Tob sa kwarto. Ako nama'y pumasok na din sa loob para makapagpahinga.
Agad akong naupo sa sofa at di ko namalayang nakabalik na pala si Zeke.
"Bab, are you okay?" Nagaalalang tanong nya nang makita nyang tahimik ako at malalim ang iniisip. Saka hinawakan ang kamay ko.
Napatingin ako dito. "Yes po. I'm okay." Sagot ko namang nakangiti.
"Hmm. I can tell something's bothering you." Sabi nya.
"It's just I met his aunt kanina and it turns out she's the head of the daycare center where Tob is." Pagamin ko kay Zeke.
"Did she hurt you?" Nagaalalang tono parin ni Zeke.
"No, bab. But she told me they wanna know Tob and that they want Tob to know them. But, I can't let them." Seryosong sagot ko naman sakanya.
"If anything, I'm here." Sabi ni Zeke at hinalikan ako sa noo.
"I know, thankyou, bab." Sabi ko naman. "Anyway, what is your urgent meeting kanina?" i asked.
"Uh, just some investors. But, hey, I have good news." Nakangiting sambit nito.
"Really, what?" Tanong ko naman.
"I will be able to join you and Tob, later on your flight." Nakangiti nyang sabi.
"Really? How? Why?" Gulat kong tanong dito.
"I fixed some errands and meetings and tadah, I'm free for the next 2 months too." Masaya nyang sabi.
"Bab, you really don't have to." Sabi ko naman.
"But, I want to. Besides, we live in the same village. I'll visit my mom too. And I asked dad's permission. So, you don't have to worry." Sagot nya.
*Zeke's POV*
"But, I want to. Besides, we live in the same village. I'll visit and stay with my mom too. And I asked dad's permission. So, you don't have to worry." I told Yash.
I really freed my schedule and made sure I have enough vacation leave to be with them.
"Alright. But, don't blame me if anything ha." She laughingly said.
"Opo." I answered.
"Wait, I'll prepare some merienda." She said and went to the kitchen.
As I look at her walking away, I can't help but think, will she walk away from me too? I only have her and Tob.
I was cut-off by the news ....
BUSINESS TYCOON JEREMIAH LAPIER OF LAPIER MARKETING INDUSTRY HAS CONQUERED EUROPEAN COUNTRIES AND IS READY TO CONQUER AUSTRALIA. STAY TUNED FOR MORE UPDATES.
Holy sht!
He's back.
*Yash's POV*
Eto na nga at gumagawa ako ng merienda para kay Zeke.
"Iha, ako'y magpapahinga muna at nananakit ang aking mga tuhod." Tanong ni nanay mads saaken.
"Sige po, nay. Pahinga na po kayo at tiyak na mapapagod kayo sa byahe mamaya ako na pong bahala dito." Sabi ko naman sakanya.
"Salamat, iha." Sabi ni nanay mads at tumungo na sya sa kanyang kwarto.
Ako nama'y bumalik na kay Zeke dala ang meriendang hinanda ko.
"Babe, here's your food na." Sabi ko pero parang nakatulala sya?
"BAB!" Panggulat ko na sya namang kinabalikwas nya.
"Hey, don't startle me." Aniya
"Why do you seem so serious?" Tanong ko at umupo sa tabi nya.
"Nah. Nothing. Iloveyou." Sabi nya sabay ngiti at patay ng TV sabay humalukipkip sa balikat ko. "I have my things got ready by yaya dinn, so we'll pick it up before we head to the airport." Sabi nya pa.
"You sure? Alright. Would you want to sleep?" Sagot ko naman.
"Yeah. Can I? My head's throbbing a little." Sabi nyang nakakunot ang noo. Hahaha. Ang cute
"Sure, just go to the guest room. You know naman where is it." Nakangiti kong sagot at umakyat na sya. Nagligpit na din ako para pag alis namin mamaya ay wala ng masyadong kalat dahil matatagalan kami makabalik.
*FASTFORWARD....
*Yash's POV*
Andito na nga kami sa bahay ni Zeke para kunin ang mga gamit nya.
"Hi, mija. Where's Tob?" Bati agad ng daddy ni Zeke pagpasok namin ng pinto. Na ikinagulat naming dalawa.
"Dad! What are you doing here?" Nagtatakang tanong din ni Zeke.
"I will just miss you and Tob, so I wanna see you before your flight. Where is he?" Tanong nya.
"He's in the car po. Still sleeping." Magalang kong pagkakasabi at ngumiti.
"Oh. Alright. I'll just check up on him and do your thing." Paalam nito at pumunta na sa sasakyan para makita si Tob.
Mabait naman ang mga magulang ni Zeke. At laking pasasalamat ko nung tinanggap nila kami ng buo. Close din sila kay Tob. Lalo na sa daddy ni Zeke. Palagi nyang binibigyan ng laruan o pasalubong pag galing sya sa mga business trips nya kaya naman giliw na giliw si Tob sakanya. Ang mommy naman ni Zeke ay nakikita nya palang sa videocalls.
"I'll just get my things." Wika ni Tob at umakyat na sya.
Habang nasa taas si Zeke, naupo muna ako sa sofa nya. Ang laki ng bahay nya dito. Pumupunta naman ako dito at dumadalaw minsan noon, kaso nung naging busy na ay madalang na din.
*Unknown Number Calling...
May tumatawag sa private phone nyang unkown number? Eh, lahat ng nakakaalam lang ng contact number nya dito ay mga close friends and family, so sino kaya to? Sasagutin ko na sana ng biglang...
"Bab, I need help here." Sambit nya sa may hagdan. At pagtingin ko sa phone nya ay nawala na yung call.
"Be there!!" Pasigaw kong sabi at sinalubong ko sya.
"Thankyou, bab." Nakangiti nyang sambit habang inaayos nya yung mga gamit nya. Na sya namang pagbalik ng daddy nya.
"I have left gifts for Tob at the back of your car along with your things. Just let him check on it once he wakes up." Nakangiti namang sabi ng daddy ni Zeke.
"Thankyou po, for spoiling him in any way possible, dad." Sabi ko at nagpaalam na din kami.
*FASTFORWARD TO PHILIPPINES...
---
