hazal

tanışma

Ben daha 13 yaşındayken hayatımın zorluklarına karşı ayakta durmayacak kadar küçük olsamda kardeşime bakabilecek kadar güçlüydüm...
O yılki yaz tatilim:
Sabah kalktım  son bir kere sahile inip istanbulu son kez dinledim ... Uçak saatim gelmişti. Tek başıma Kıbrıs a gitmek ne kadar kolay olabilirdi ve ailemden ayrılmak? Uçak havalandığında bulutları izlemeye başladım tıpkı benim gibi artık özgürlerdi. Kulaklığımı takıp dinlemeye başladım. Bir anda uyumuşum. Uçak inmiş ben hala uyuyorum. Hostes beni dürttü. Ben hala uyumak için ısrarlıydım.
-5 dakika daha anneeeee!!!!! - ben anneniz değilim ama geldik.
Hızlıca ayağa kalktım hostesin suratında bir gülümseme yer almıştı. Benim yüzüm ise kıpkırmızı olmuştu.
"pardon" diyip hızlıca uzaklaştım. Kıbrıs yine bıraktığım gibiydi yine huzurlu...  Ama bu huzur eve gelince sona erdi. Çünkü amcamın suratı beni sinirlendirmeye yetmişti. Senelerce görmediğim babaanneme kızıyordu sanki dünya onun etrafında dönüyordu...
Neyseki babaannemlerde yatacak yer yoktu.Amcamda beni halamlara bıraktı. Gece biraz uyumakta  zorluk çektim,sonra uyuya kalmışım. Sabah halam beni uyandırdı ve bana "amcamların beni beklediğini ve denize gideceğimizi söyledi " bende hemen hazırlandım ve bikinimi giydim. Ve arabaya bindim arabanın penceresinden dışarıyı izlemeye başladım. Amcam burdan sonrasına yürüyerek devam edeceğimizi söyledi ve arabadan indik. Biraz yürüdükten sonra denizi gördüm ve kosmayaya başladım üstümdekileri çıkarıp denize atladım. Çok yoruldum ve Şezlonga yattım gözlüklerimi takıp güneşleniyordum taki önümde bir çocuk durana kadar.