*Flashback*
"Ace listen to me, its not your fault." nanghihina na sabi ni kuya. "Stop blaming yourself."
"N-no beacause of me, Kuya was shoot." nanginginig na ang boses ko dahil sa takot while trying my best to stop the bleeding.
"J-just hang on for a little bit further kuya, p-parating na yung ambulansya pati din sila mommy at daddy, sila Mark at Ian pati sila Klance at Lance."
"Ace..." mahinang tawag sa akin ni kuya.
"Please kuya...kailangan mong lumaban, h-huwag mo kaming iwan." pagmamakaawa ko at hindi na napigilan ang pagtulo ng aking mga luha.
"Ace...we both know its too late."
"NO! ITS NOT TOO LATE!" sigaw ko. "I just need to minimize the bleeding until the ambulance arrive!"
"Ace listen to me." nanghihinang hinawakan ni kuya ang mga kamay ko. Pilit kong pigilan ang mga luha ko pero di ko magawa.
"Ace...I'll always be watching you."l "lamambing niyang sabi. "Even though I'm not beside you, I'll be watching from above."
'P-please stop saying things like that kuya. Y-you're not going to die." ayaw kong pakinggan ang sinasabi ni kuya. Hindi ko pa kayang tanggapin na mawawala na siya.
"Oh Ace." malungkot niyang tawag at pilit na umupo.
"No Kuya you have to preserve your energy."
"I love you my little brother, I love you both mom and dad so much." sabi ni kuya at niyakap akong mahigpit.
Hindi ko na napigilan at humagulgol na ako ng iyak. Niyakap ko ng mahigpit si Kuya sa takot na bigla na lang siyang mawala.
"I love you Ace, always remember that." humalik siya sa aking noo at isinuot niya sa akin ang kanyang kwintas.
"Even when I'm gone remember that I'm watching from above. When you're sad just hold my necklace. Babantayan at yayakapin kita hanggang sa pagtulog mo." pinahid ni kuya ang mga luha ko at niyakap akong muli. Rinig ko ang pagbuntong hininga nya.
"I love you Ace and I'm sorry for not staying by your side for much longer. I'm sorry for not fulfilling my promises to you. Please live and protect our family, our parents," rinig ko ang huling mga salita ni kuya bago siya binawian ng buhay.
"K-Kuya?" I tried shaking him to wake up. "K-kuya come on. You need to wake up." pamimilit kung paggising sa kanya.
"KUYA YOU HAVE TO WAKE UP!! COME ON KUYA!!" sigaw at iyak ko ang bumalot sa katahimikan.
"KUYA KAILANGAN MONG GUMISING PLEASE!!" I know that its useless but I keep on trying hoping for the impossible to happen.
"AGHHHHHHHHHH!"
Iyak lang ako ng iyak habang yakap-yakap ang katawan ng kapatid ko. Di ko matanggap na nawalan ako ng isang mapagmahal na kapatid. Ako dapat ang mmababaril at hindi si kuya. Ako dapat ang nasa posisyon ni Kuya at hindi siya. Kasalanan ko ang lahat ng ito.
Ilang minuto pa at may narinig akong serina ng ambulansya papalapit sa pwesto namin. Mas hinigpitan ko ang yakap ko kay kuya. Huli na ang lahat. Matagal ng wala si kuya. Hindi ko man lang siya nagawang iligtas.
"ACE!!" rinig ko ang sigaw nila mommy at daddy pati na din ng mga kaibigan ko.
"Ace!" mahigpit akong niyakap ni mommy.
"Mommy wala na si kuya." mahina kong sabi. "I couldn't save him mom. I couldn't save my only brother!" sigaw ko at tumulo muli ang aking mga luha.
"Oh Ace, baby it's not your fault." malambing na sabi ni mommy at pilit na pinipigilan na umiyak. Niyakap din kami ni daddy at pinahid ang likod ko.
"You did your best Ace. Its our fault from not coming earlier." sabi ni daddy at mas hinigpitan ang pagkakayakap sa amin.
"I was there dad, I was there. It should have been me. I should be the one in that position. I'm the one who suppose to die."
"No Ace baby don't say that." mas hinigpitan nila mommy ang pagkakayakap sa akin.
"Your brother did a great job protecting you. He save knowing he could lose his life." sabi ni mommy. "Your Kuya Brian choice to protect because he loves you soo much."
Hindi ba ako sumagot at pinanood ang pagkuha sa katawan ng kapatid ko. Wala akong maramdamang iba kundi sakit lamang. Hindi ko pinakiramdaman na kung ano man ang nasa paligid ko. Hindi ko marinig ang sinasabi nila mommy at daddy pati na din ng mga kaibigan ko. I just keep on watching how they covered my brothers body with a white cloth and move him inside the ambulance.
'If only I was stronger, I could have save my brother. If only I knew that this was going to happen, I should have not force my brother to go. If only I've been alert around my surroundings...this wont happen.'
'I need to be strong. I need to protect my family and friends. I could not let the same thing happen again. I need to do everything to protect them and avenge my brothers death. Just they wait and I'll start my hunt one by one.

BINABASA MO ANG
Hidden Personality
FanficFive friends training different kinds of self defenses and offenses. Training how to handle different kinds of weapons. Studying to hack to find informations. Slowly building group and entering the underworld. They made their name and start being ch...