Phone ringing........
"ဟယ်လို Mayပြောနေပါတယ်".......
"ဟုတ်ကဲ့စာတိုက်ကပါဗျ ညီမရဲ့ စာမူလေးတေကိုမနက်ဖန် လာ အပ် လို့ ရပါပြီနော် အစ်ကို တို့ က စာမူလေးတေကိုသေချာစီစစ်ချင်လို့စောစောလေး လာပို့စေချင်ပါတယ်ဗျ"
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ကျမ မနက်ဖန် မအားဘူး ရှင့်
ဒီလိုလုပ် ကျမဒီေန့အားတယ်ဆိုတော့ အခုပဲလာပို့လိုက်လို့ရလားရှင့်"
"ဟုတ်ရပါတယ်ဗျ"
"ဒါဆိုကျမအခုပဲ ထွက်ခဲ့တော့မယ်ဒါပဲနော်"
ဖုန်းချလိုက်ရင်းMayတစ်ယောက် တစ်ယောက် ထဲ ရှုပ်ယှက်တေခက်ကုန်ပါတယ်။
"အော်ငါကလဲ မေ့တတ်လိုက်တာမနေ့ကလတ်စသတ်ထားတဲ့ စာမူတေ ဘယ်ရောက်ကုန်ပါလိမ့် "အာ...စားပွဲပေါ်မာပဲ။Mayတစ်ယောက် စားပွဲပေါ်က စာမူတေကိုသူ့မရဲ့ဘေးလွယ်အိပ်လေးထဲကို ကမန်းကတမ်းထည့်လိုက်ရင်း အဝတ်စားလဲကာ အိမ် ထဲ မှ ထွက် လာခဲ့တော့တယ်။
Mayဟာတစ်ကိုယ်တည်းသမား။
သူငယ်ငယ်ကတည်းကသူ့မိဘတေက ဆုံးပါးသွားတော့ သူ့ခဗျာတော်တော် လေး အထီးကျန် နေ ခဲ့တယ်။ တစ် ယောက် ထဲ ရုန်း ကန် လှုပ် ရှား ရင်း နဲ့ သူမဟာ စာပေ လော ကထဲ ကို ဝင် ရောက် လာ ခဲ့တယ်။
ဒီလို နဲ့ ကားမှတ်တိုင် ကို ရောက် တော့ကားစောင့် နေရတယ်။ တစ် အောင့် လောက်အကြာမာ သူမဟို ကြည့် ဒီကြည့် နဲ့ ကြည့်နေစဉ် နားကြပ် လေး နဲ့ ကောင် လေး တစ် ယောက် သူ့ ဘေး မာ လာ ရပ် နေ တာ ကို တွေ့လိုက် ရတယ်။ အဲ့တာ နဲ့Mayလဲ သူ့ မျက် နာ ကို ကြည့် ရင်း နဲ့ ကောင် လေး က သတိထား မိသွား ပြီး သူ့ကို ြပန် ကြည့် လိုက် တော့ ရှက် ကိုး ရှက် ကန်းနဲ့ မျက် လွှာ လေး ြမန် ြမန် ချလိုက် ရတယ်။ ဒီ လို နဲ့ ကား ရောက် လာ တော့ နှစ် ယောက်သားကားပေါ် ကို တက် လိုက်ကြ တယ်။
အစ်ကိုရေဒီမှတ်တိုင်မာဆင်းမယ်လို့ Mayကအော်လိုက်တယ်။အဲ့တာနဲ့မှတ်တိုင်ရောက်တော့ ကားရပ်ပေးလိုက်တယ်။Mayကားပေါ်ကဆင်းဆင်းခ်င်းမာပဲ ေြခချော် မလို ြဖစ် ပြီး ယိုင်ကျသွားချိန်မာ အခုနက မှတ်တိုင်မာတွေ့ခဲ့တဲ့ကောင်လေးက သူမရဲ့ ခါးလေးတေကိုလှမ်းဆွဲရင်းထိန်းပေးလိုက်တယ်။Mayကသတိထားမိသွားြပိး
ကိုယ်ကိုပြန်မတ်လိုက်တယ်။ဒီလိုနဲ့နှစ်ယောက်သားကားပေါ်ကဆင်းလိုက်ကြတယ်။Mayကအလျင်လိုနေတယ်စာတိုက်ကိုသွားဖို့။ကျေးဇူးတင်စကားတောင်မပြောလိုက်ရဘဲ ခက်သုတ်သုတ်လမ်းလျောက်လာခဲ့တယ်။စာတိုက်ရောက်တော့တာဝန်ရှိသူနဲ့တွေ့ပြီးစာမူလေးတေကိုအပ်ပြိးရုံးထဲကပြန်အထွက် မာ သူမသတိထားမိလိုက်တယ်။
သူမကလစ်လေးမရှိတော့ဘူး။သူမကတစ်ေနရာရာမာ ကျကျန်ခဲ့တာပဲလို့ထင်ပြီးမရှာတော့ဘဲ အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။
Mayတစ်ရောက်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူ့စာမူအရွှေးမှခံရပါ့မလားဆို ြပီး ပြန်တွေးနေချိန် နေ့လည်ကတွေ့ခဲ့တဲ့နားကြပ်လေးနဲ့ကောင်လေးကို ပြန်တွေးမိနေတယ်။ကောင်လေးက ရုပ်အချောကြီးမာလဲမပါဘူး စတိုင်ကမိုက်တယ် အရပ်လည်းရှည်တယ်။သူကသချင်းကို တော်တော်ကြိုက်ပုံရတယ် အမြဲတမ်းနားကြပ်နဲ့။mayသ ေဘာကျတဲ့typeထဲမာလဲပါတယ်။ဒီလိုနဲ့Mayတစ်ယောက်တွေးရင်းတွေးရင်းနဲ့ အိပ် ငိုက်လာလို့ အိပ်ချပလိုက်တော့တယ်။
မနက်ရောက်တော့.....Mayသူ့သူငယ်ချင်းတေနဲ့ချိန်းထားတဲ့နေရာကိုသွားဖို့သူမ ြပင်ဆင် ပြိး အိမ်ကထွက်လာလိုက်တယ်။လမ်းထိပ် ရောက်တော့Taxiငှားလိုက်တယ်။"ဦးလေး Dream restaurantကိုမောင်းပေးပါ"။လမ်းကပိတ် တော့15minလောက်နောက်ကြနေ ပြီ။ သူမကားပေါ်ကဆင်းtaxiကရှင်းပြိးဆိုင်ထဲကိုလျောက်လာခဲ့တယ်။
"ဟဲ့ငါနည်းနည်းလေးနောက်ကျသွားတယ်ဟယ်sorryပါဟယ်"လို့ပြောပြိးထိုင်ခုံမာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။သူမထင်မှတ်ထားဘဲေတွ့လိုက်ရတာကမ နေ့ကကားမှတ်တိုင်မာတွေ့ခဲ့တဲ့ကောင်လေး။Mayအ တွေးနယ်ချဲ့နေစဉ္သူ့သူငယ်ချင်း နှင်းပွင့်က
"ဟဲ့Mayငါနိကို မိတ် ဆက်ပေးရဦးမယ်ဒါငါ့ရဲ့သူငယ်ချင်းSaiတဲ့။ငါတို့ကျောင်းကပဲဟ။"
May:အော်
"မင်ဂလာပါဗျ ကျနော်ကSaiပါ"ဆိုပြိးMayကိုနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။
Sai:"ညီမမနေ့ကချော်လဲတာဘာ ြဖိသွားသေးလဲ"
May:"ဘာမှ မ ြဖိပါဘူးအဆင်ပြေပါတယ်"
နှင်းပွင့်က"ဟဲ့နိတို့နှစ်ယောက်ကအသိတေလား"လို့မေးလိုက်တယ်
Mayက"မဟုတ်ပါဘူးဟယ် ငါမနေ့စာမူသွားအပ်တော့ ကားပေါ်မာ ေြခ ချော်မလို ြဖိတာ ဒီကအကိုက လှမ်းထိန်းပေးလိုက်လို့"
"အော်အေးပါဟယ်နိတို့ အဖြစ်ကလဲ"လို့နှင်းပွင့်က ေြပာလိုက်တယ်။
နှင်းပွင့်:"ဒါနဲ့ ေြပာရဦးမယ်SaiကMusic producerလေသူကသချင်းတေကိုကိုယ်တိုင်တီးတယ်။ဆိုတော့မဆိုဘူးပေါ့။သူကသချင်းတေကို သိပ်ကြိုက်တယ်။အခုပဲကြည့် ဘယ်သွားသွားသချင်းလေးကနားထောင်လိုက်ရမှ။"
Sai:"ဟာနင်က လဲ ငါကအရမ်းကြိုက်လွန်းလို့ပါနော်။အော်ဒါနဲ့Mayဒါမေ့ရဲ့ ကလစ်လေးလား မသိဘူးမနေ့က Mayအလောတကြီးထွက်သွားတော့ ကျကျန်ခဲ့တယ် ကိုယ် ကောက်ပြိးသိမ်းထားတာ"
May:"အာဟုတ်တယ်ရှင့်ဒါညီမကလစ်လေးကြပျောက်သွားတာ။ကျေးဇူးပါနော်အစ်ကို"
"ဟာအစ်ကိုအစ်ကိုနဲ့မခေါ်ပါနဲ့Saiလို့ပဲခေါ်ပါ
May:ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်
"အော်ဒီနှစ်ယောက်ကတော့ တည့် နေလိုက်ကြတာ မသိရင်အတွဲတေကြနေတာပဲဟုနှင်းပွင့် က နှောက်လိုက်သည်။
Sai:"ဟာနှင်းပွင့်ကလဲ mayရှက်သွားမာပေါ့"
May:ရပါတယ်Saiရယ်ဒီဟာမတွေ့သမျှသူကို လိုက်စနေတာ မပြောလိုက်ချင်ဘူး
မုန့်စားရင်းစကားေြပာ ရင်း နဲ့ သူတို့ တေ တော်တော်လေးရင်းနှိးသွားကြတယ်။
ဒီလိုနဲ့MayကိုSaiကချစ်မိသွားခဲ့တယ်။
Saiက"MayရေFacebook accountလေးသိခွင့်ရနိုင်မလား"
May:"ဟုတ် ရပါတယ်ဒီမာပါ"
ဆိုပြိး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်Acountအပ်လိုက်ကြတယ်။ဒီလို နဲ့သူတို့ အုပ်စု စားသောက် ပြီး မြို့အနှံလျောက် လည်ကြတယ်။ဒါပေမယ့်Mayတစ်ယောက်ထဲအေးဆေးနေရတာကိုပိုကြိုက်တယ်။ဒါကြောင့်လဲစာရေးဆရာမလေးြဖစ်လာတာကိုးဗျ။ညနေစောင်းတော့ သငယ်ချင်းတေ လူစုခွဲပြီးအိမ်ပြန်ကုန်ကြတယ်။
Mayက"ဟဲ့နှင်းပွင့် ငါ့ကိုလိုက်ပို့ဦးလေ"
"အော်အေးဟုတ်သားပဲ ရပါတယ် နိကိုSaiလိုက်ပို့လိမ့်မယ်"
"အာ ြဖိပါမလား"
"ြဖစ်ပါတယ်ဟနင်ကလည်းသွားတော့...ငါတို့လည်းဒိုးပြီ"ပြောကာ ြပန်သွားကြသည်
"လာလေMayအစ်ကိုလိုက်ပို့ပေးမယ်"
Mayတစ်ရောက်ရင်တေတဒိတ်ဒိတ်ခုန် ပြိး ဆိုင်ကယ်နောက်ကိုတက်လိုက်ရသည်
ဒီလိုနဲ့SaiကMayကိုလိုက်ပို့ပေးခဲ့တယ်။
"အိမ်ကဘယ်မာလဲMay"
"ရှေ့လမ်းကြ ဘယ်ဘက်ချိုးလိုက်ရင်ရောက်ပြီ Sai"
စကားတစ်ေြပာေြပာမောင်းနေစဉ်ရှေ့မှခွေးလေးတစ်ကောင် ြဖတ်သွား သောကြောင့် Saiကbrakeအုပ်လိုက်တယ်
Brakeအုပ်လိုက်တဲ့အရှိန်နဲ့Mayလည်းရှေ့ကိုအရှိန်လွန်မလို ြဖစ် တော့Saiရဲ့ခါးကို ဖက် လိုက် မိတယ် ။အရှိန်က ပျင်းတော့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဖက် ထားမိတာပေါ့
SaiရောMayရောရင်တေတဒိတ်ဒိတ်ခုန် ရင်း
"ဒီအိမ်ပဲSai"
ဆိုင်ကယ်ရပ်လိုက်တယ်ပြိးတော့Saiက
"အော်အင်းပါMayရဲ့ဒါနဲ့တစ်ယောက်တည်းနေတာလားMayက"
"မဟုတ်ဘူးအဒေါ်နဲ့နေတာ"
"ငယ်ငယ်ကတည်းကအဖေနဲ့အမေဆုံးသွားတော့ ဒီအဒေါ်နဲ့ပဲနေလာတာ"
"အော်ကိုယ်စိတ်မကောင်းပါဘူးMayရယ်"
"ရပါတယ်Sai ။Saiလည်းပြန်တော့ လေ မှောင်တော့မယ် ခနနေ ။
ဒီလို နဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်ဟာ တစ် နေ့ တည်းမာ ပဲ တော် တော် လေးခင်သွားခဲ့တယ်။
#အပိုင်း2မျေှာ်#
