( စာလုံးအဆင့္ေရးတတ္သြားလို႔
ျပန္ျပင္ထားပါတယ္ သင္ေပးတဲ့လူ
အားလုံးကိုလည္း Xie Xie Ni)
" ကားက ဘီးကြၽံသြားၿပီ ဆက္သြားလို႔
မရေတာ့ဘူးေဝ့ "
ေဒသခံ လူႀကီးရဲ႕စကားသံ သံဝဲဝဲကို
ၾကားရေတာ့ ကားထဲမွာ ညည္းၫူသံေတြ
ဆူညံကုန္ေတာ့တယ္။ သူတို႔ ဒီ႐ႊံ႕လမ္းႀကီးကို
ျဖတ္လာရတာ တစ္နာရီပင္မကေတာ့တာေၾကာင့္
အားလုံးလည္း ပင္ပန္းေနပါၿပီ။
တခ်ိဳ႕ကလည္း ကိုယ့္ အထုတ္ကို ဆြဲလို႔
ကားေပၚက ဆင္းကာ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔
ျပင္ၾကတယ္။
လမ္းေလွ်ာက္မယ္ ဆိုတာလြယ္တဲ့
အလုပ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။
ကားတာယာရဲ႕ ႏွစ္လက္မေလာက္ျမဳပ္တဲ့
႐ြံ႕ေတာထဲမွာ ေလွ်ာက္ၾကရမွာ
တခ်ိဳ႕ေနရာေတြဆို ဒူးေလာက္ထိျမဳပ္တယ္
ဘယ္လိုသိလည္း ဆိုရင္ သူတို႔
လာတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း
ကား ကြၽံရင္ ကြၽံသလို ဆင္းတြန္းခဲ့ရလို႔
သိတာျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္ကေတာ့
ဆင္းတြန္းလို႔ ရမယ့္ပုံမေပၚလို႔သာ
သူတို႔ ဆင္းကာ လမ္းေလွ်ာက္ရမွာ။
ကားေပၚမွာလည္း ပစၥည္း Weight က
မနည္းတာေၾကာင့္ တအားကြၽံသြားမွာလည္း
စိုးရေသးတယ္။
ဒီတစ္ေခါက္ မိန္းကေလးေတြမေခၚ
ခဲ့တာကိုပဲ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ကို ေက်း
ဇူးတင္ရမလိုပင္ျဖစ္ေနသည္။
မိန္ကေလးဆိုလို႔ သူတို႔အသင္းေခါင္းေဆာင္ရဲ႕
ေကာင္းမေလး တစ္ေယာက္သာ ပါခဲ့တယ္။
တျခားလူေတြကေတာ့ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး
အေတာ္မေကာင္းတာေၾကာင့္ေနခဲ့ရသည္။
မဟုတ္ရင္ ဒီ႐ြံ႕ေတာထဲကို ဘယ္လို ျဖတ္ၾကပါ့မလဲ။
သူတို႔ ကယ္ဆယ္ေရးသြားလုပ္မယ့္
႐ြာေတြဆီေရာက္ဖို႔က ေနာက္ထပ္
၁မိုင္ေလာက္ေတာ့ သြားရအုံးမယ္တဲ့။
ဒီလိုဆိုရင္ မိုးလင္းမွ အဲ့႐ြာေတြဆီကို
ေရာက္လိမ့္မည္။
သူတို႔ လ်ႉဖို႔ပါလာတဲ့ ပစၥည္းေတြကေတာ့
႐ြာေရာက္မွ ေထာ္လာဂ်ီနဲ႕ ျပန္သယ္ခိုင္းဖို႔
စီစဥ္ထားတာျဖစ္ၿပီးလူေတြကေတာ့
အရင္ေရာက္ေအာင္ သြားထားရမည္။
အားလုံးအတြက္ boost အရွည္ေတြ
ထုတ္ေပးကာ ႐ြံ႕ေတာကို ျဖတ္ဖို႔
ျပင္ဆင္လိုက္ၾကသည္။
