Genuine Lies

Kabanata 35

#GL

I realized that you should not let your
insecurities eat your mind,that you don't need to pretend so that everyone will love you.All you just need to do is be true to yourself at iyon ang natutunan ko sa kabila ng mga karanasan ko noong high school.

I'm blind by my insecurities to the point na nagsinungaling ako at dahil doon kinamuhian ako ng mga taong nasa paligid ko.I deserve those things kasi sinabi ko sa kanila na mayaman ako kahit na ang totoo ay mahirap ako.

Umihip ang marahan na hangin at sinayaw ng marahan ang saya ko.I was watching Vien's picture frame at nandito ako sa kaniyang libingan,dahil sa pagiging makasarili ko pati si Vien kinuha sa akin.Oo masama na ako pero lahat ng iyon pinagsisihan ko.

Nilagay ko ang puting rose sa kanyang libingan at ngumiti ng matamis.Pinunasan ko ang luha sa mata ko.

"Vien magiging doctor na ako,alam mo namimiss na kita"nakangiting sabi ko pero may luhang kumawala sa mata ko.

"Sinisisi ko ang sarili ko dahil sa pagkawala mo...siguro kung hindi tayo nag-away malamang buhay ka pa ngayon at isa ka ng magaling na chef"biglang lumungkot ang mukha ko at tinignaan ulit ang nakangiting litrato ni Vien.

"Pasensya na Vien,pasensya na kung hindi ko natupad ang tungkulin ko bilang isang mabuting kaibigan"dahan-dahan akong lumapit sa litrato niya at hinawakan iyon.Hinaplos ko ng marahan.Parang isang sumpa si Vien sa buhay ko,dahil maging ako ay nawalan na ng kakayahan na makipagkaibigan.When she died i distant myself from other people. Si  Zech lang ang naging kaibigan kong lalake but when it comes to girls nahihirapan na akong makipagkaibigan.

I was traumatized.

"Tasia"napatigil ako sa paghaplos ng litrato ni Vien ng may biglang nagsalita sa likuran.The voice somehow familiar.Paglingon ko ay nanlaki ang mata ko ng makilala kung sino nga iyon.Si Welmart! Napangiti ako at mabilis na pinunasan ang luha ko.

Napansin kong may hawak siyang bouquet.

"Welmart long time no see"nakangiting sabi ko.Ngumiti naman siya sa akin at kaagad na tumabi sa gilid ko  at nilagay ang bouquet sa tabi ng picture ni Vien.

"Kumusta ka na Tasia! Nanganak ka na ba?"tanong niya bigla.Nag-iwas naman ako ng tingin at mabilis na yumuko.I didn't expect his question.

"Napunitan ako"nakangusong sabi ko.Nag-iba naman ang guhit ng mukha niya at naging malungkot.Tumango siya ng ilang besess at nagsalita "Pasensya na di ko alam"malungkot na sabi niya.Natawa naman ako at binunggo siya gamit ang balikat ko.

"Okay lang!"nakangiting sabi ko.

"Si Benjamin?Alam mo bang sikat na siya at nandito na siya ngayon sa Pilipinas"wika niya,tumango naman ako pero kaagad kong iniba ang usapan.

"Ikaw kumusta na?"tanong ko sa kanya.

"Heto isa na akong magaling na civil engineer!"masiglang sabi niya.Tumango naman ako at naging masaya para sa kanya.

"May asawa ka na ba?"tanong ko sa kanya.Nagulat ako ng dahan-dahan siyang lumapit sa picture ni Vien at hinaplos iyon ng marahan.Pinanood ko lang ang bawat galaw niya.

"Kaya nga ako nandito para makapagpaalam sa kanya sa huling pagkakataon"wika niya habang nakangiting tinitignaan ang mukha ni Vien na nakangiti at nakasuot ng uniform na pang-highschool.