Someone's POV :
"රෝ... අනේ රෝ..."
ඊළඟට සීතල කඳුළු කැටයක් මගේ මූණ ට වැටිලා කම්මුල ක් දිගේ ගලාගෙන ගියා ...
....................................
මං ඇස් ඇරලා වටේටම බැලුවා. ඔව් ... මං ගෙදර , මගේ මේසේ උඩ තිබුණ laptop එක උඩ නිදි. Key වලට උඩින් ... ඊඊඊඊව්ව් මොනවද ඒ රිදී පාටට ගලාගෙන යන්නේ ... සැක් !! මං ටක් ගාලා මගේ ටී ෂර්ට් එකෙන් පිහිදලා දැම්මා.
“යොන්ජී ... හුහ් ඇති යාන්තන් නැගිටලා”
චෑන් ගේ කටහඬ ට මං ගැස්සිලා ගියා.
“ .... චෑන්..... අනේ මං ...”
“අනේ චෑන් මං අර හීනේ ආයෙමත් දැක්කා චෑන්... අනේ අර කටහඬ චෑන් , එයා මට රෝ කියලා කතා කරා චෑන්, එයාගෙ කඳුළු කැටයක් මගේ මූණ ටත් වැටුනා චෑන්...”
යකෝ මූ ... මං කියන්න ගියපු දේ මූ එක හුස්ම ට කියලා දැම්මා.
එයා හරි, ඒ හීනේ මං හැමදාම දකිනවා... හේතුවක් ඇතුව හෝ නැතුව... මාස හයක් තිස්සේ මං ඒ හීනේම හැමදාම ත් දකිනවා... සමහර විට මටවත් මතක නැති මගේ අතීතෙට අයිති හීනයක් වෙන්න ඇති ඒක. නෑ... මට ඒ ගැන කිසිම කුතුහලයක් ඇති වෙන්නෙ නෑ. මට වදයක් වෙන තරමටම මට ඒ හීනෙ එපා වෙලා තියන්නේ. මට යන්තම් නින්ද යාගෙන එද්දී ඒක මගේ ඔලුව ට පැනලා මාව ඇහැරවන හැටියට ඉතින් ඒ හීනෙ ඉන්න කෙනාගෙ මැරිච්ච ආච්චි අම්මට පිං දෙන්න ඕනෙ.
.........
“ ඒකත් හරි... ” චෑන් එයා කුරුටු ගගා හිටපු කොලේ අත් දෙකෙන් උඩට උස්සලා හැඩ බලන ගමන් කිව්වා.
“ කෝ ... දෙනවා මටත් බලන්න...” මං බැලුවේ මෙයා ආපු වෙලේ ඉඳන් මොකක්ද මන්ද කටු ගගා හිටිය නිසා.
“ බෑ... මේක විශේෂ කෙනෙක් වෙනුවෙන්...”
“ඔප්පා... ” මං ඇස් දෙක හතර කරන් දොර දිහා බලපු විදිහට මේකා බය වෙලා ඒ පැත්ත බැලුවාම මං අඩියට දෙකට පැනලා කොලේ උදුර ගත්තා. හහ්... මං දන්නවා පොයින්ට් එක, අපේ ඔප්පා තමා මුගේ දුර්වලතාවය.
“ෂීයා... ” මං ගත්තට වැඩි වේගේන් ඒක විසිකරා. චෑන් මටත් ඔරව ඔරව කොලේ අහුල ගත්තා.
'කොල්ලො දෙන්නෙක් kiss කරන' sketch එකක්. අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෑ, මේ ඉන්නෙ මූයි අපේ ඔප්පයි. මූව හදන්න බෑ... මුගේ ආච්චි අම්මටත් බැරි වෙච්ච එකේ ඉතින් මං හදන්න යැ ...
YOU ARE READING
Rαín ín thє Sunshínє 🌈
Teen Fictionසීතල වැස්සක් වගේ අපේ කතාවත් හැමදාම රිදවුම් ලබාවි ... ඒත් ඒ උණුසුම් හිරු කිරණක් දෙකක් පොළොව ට වැටෙන කම් විතරයි ... හිරු එළිය අතරින් සීතල වැස්ස පවා උණුසුම්ව හිනා වේවි ... ඒ දවසට, ආයෙමත් දේදුන්නක් පායාවි... අපේ කතාවත් ඒ තරම් ලස්සනයි කියලා ලෝකයම තේරුම්...
