ကြၽန္ေတာ့္မွာ ခပ္ဆိုးဆိုးကေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္...။သိပ္ဆိုးလြန္းတာမို႔ တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ညစ္ရတယ္...။အဲ့ဒီလိုပဲ အခ်စ္လဲပိုရပါတယ္...။
...................❤
"Jungkook ah...."
ေအာက္ထပ္ကေန အိပ္ေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေလးကို သူေအာ္ေခၚလို႔ႏွိုးေနရတယ္....။ဒီေန႕က ပိတ္ရက္မို႔ သူ႕ကိုအခ်ိန္ေပးပါလို႔ေျပာတဲ့ ေကာင္ေလးက ေလွ်ာက္လည္ခ်င္ပါသတဲ့...။မေန႕ညကလဲ ပူညံပူညံလုပ္ေနတဲ့ သူေလးက ေလွ်ာက္လည္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ေစာေစာမထ...။ေနာက္က်ရင္ ေနပူမွာနဲ႕ အဆင္မေျပတာမို႔ သူကပဲ အေပၚတက္ကာ ေခၚႏွိုးရမည့္ပုံ...။
"Kookie...."
"အြန္း...''
အခန္းတံခါးအသာဖြင့္လို႔ အထဲကိုၾကည့္လိုက္တယ္...။ကိုယ္ေတာ္ေလးကေတာ့ေစာင္ေတြႏွင့္လုံးေထြးလို႔ လူေတာင္ေပ်ာက္လုနီးပါးပဲ..။ေဘးနားအသာေလွ်ာက္သြားၿပီး လုံးေနတဲ့ေစာင္ေတြေၾကာင့္ အသက္ရႉရခပ္မွာစိုးတာမို႔ ေစာင္ေတြကို ရသေလာက္ေလး ဖယ္ေပးလိုက္တယ္...။ရင္ဘတ္နားထိလိပ္တက္ေနတဲ့ အဝတ္ကိုလဲ ျပန္ဆြဲခ်ေပးလိုက္ရေသးတယ္...။

တင္ပါးအထက္နားေလးကိုပုတ္ကာေခၚႏွိုးေတာ့ အသံတစ္ခ်က္ျပဳၿပီး တစ္ဖက္လွည့္လို႔ျပန္ၿငိမ္သြားသည္...။
"Kookie...ထေတာ့ေလ..လိုက္လည္မယ္ဆို...''
"ႏွစ္မိနစ္..."
ႏွစ္မိနစ္ဆိုကာ လက္ငါးေခ်ာင္းေထာင္ျပတယ္...။တကယ္အိပ္ခ်င္ေနပုံေပၚတာေၾကာင့္ အိပ္ပါေစဆိုၿပီး လႊတ္ထားလိုက္ကာ သူကေတာ့ အိမ္ေအာက္ျပန္ဆင္းဖို႔ျပင္တယ္...။အိပ္ယာေပၚကေန ထမယ္လုပ္တာနဲ႕ ေလ့က်င့္ခန္း အမ်ားအျပားလုပ္ထားၿပီး ႂကြက္သားတစ္ပုံနဲ႕ သန္မာတဲ့ လက္ေမာင္းႀကီးက သူ႕ကို ခပ္တင္းတင္းဖတ္ထားတယ္..။
"အိပ္မယ္ဆို...ဆက္အိပ္ေလ...''
"Hyung. .ေစာင့္ေန..''
"မဆိုးနဲ႕..မေစာင့္ခ်င္ဘူး..ေအာက္မွာ အလုပ္ေတြလုပ္ဖို႔ရွိေသးတယ္...အိပ္ႏွင့္ ခဏေနလာျပန္ႏွိုးမယ္.."
"Hyungမေစာင့္ေပးရင္ မအိပ္ခ်င္ဘူး~~"
ခပ္ခြၽဲခြၽဲေလသံနဲ႕ေျပာ႐ုံသာမက သူ႕ေပါင္ေပၚပါ ေခါင္းတင္ၿပီး အိပ္ဖို႔ႀကံေနသည္..။ႏွာေခါင္းလုံးပြပြေလးကိုသူအသည္း ယားလြန္းစြာ ငုံ႕ကိုက္လိုက္သည္...။နာသြားတာေၾကာင့္ အိပ္ေနတဲ့ကိုယ္ေတာ္ေလးက ခ်က္ခ်င္းေကာက္ထကာထိုင္သည္...။
