PROLOGUE

82 4 9
                                    


-----

"I have seen the target. He entered the hotel with his staff." Dinig kong sabi ni Tres sa earphone na nasa tenga ko.

Naging alerto ako ng matanawan ko na ang lalaking tinutukoy niya. Kasama nito ang mga tauhan niya na naka-suot ng itim at tila alerto sa pagbabantay sa boss nila.

"Do what you have to do, tres. Make sure you keep an eye on others throughout the hotel. I'll take care of the target."

"Be careful, AL. Montereal is not an easy opponent." Napairap ako sa sinabi niya.

"When did I fail the mission, Tres? Do what I tell you to do. I don't need you to worry. I can handle myself."

Matapang pang sabi ko at maingat na sumunod sa target. Narinig ko pa ang pagmumura niya , napailing na lang ako.

Ruiz Montereal is one of the richest people I know. What others know is that he is a kind and trustworthy person because he loves to help other people but he only does all that to hide what he is really doing. He is a pain in the head of the government. He is the source of millions worth of drugs. And one of the people behind selling to women who are just young. Mainit ang dugo ko sa kanya. Sinisira niya ang buhay ng ibang kababaihan na dapat ay may maayos na trabaho. Hindi yung bata palang ay ibinibenta na ang mga katawan.

"AL!" Napa-ikot ang mata ko ng marinig ang boses ni Tres.

"Ano ba? Kapag ako nahuli dito! Papatayin kita!" Pagbabanta ko.

"I'm sorry! I'm just worried about you!"

"Hindi ko kailangan ang ka-artihan mo!"

"What? This is not kaartihan.."

"Fuck you!" Singhal ko sa kanya.

Inayos ko na ang suot kong dress na kapag tumuwad ako ay kita na ang kayamanan ko. I hate wearing dresses kaso wala akong ibang choice kundi ang suotin ito para matapos na ang mission ko. Nakakairita!

Tamad kong tinignan ang mga body guards ni Montereal. Nakabantay ang mga ito sa pinto ng hotel room at parang mga istatwa na nakatayo ng diretso duon. Wala namang araw pero naka-suot ng mga salamin. Mga siraulo , mana sa amo.

I sighed and let my hair down. I grinned and looked like a flirtatious woman who passed in front of them. Naramdaman ko ang paglingon nila sa akin at pagsunod sa paglalakad ko. Mga putang-ina na ito. Parang ngayon lang nakakita ng babae. Hinawi ko ang buhok ko gamit ang mga daliri ko at malanding tumingin sa kanila.

"I think the floor I went to was wrong. I can't remember my room number."

Nagpapaawa pa ang boses ko. Kadiri!

Sa itsura nila ay halatang mga kano sila. Mapuputi at malalaki ang katawan. Yun nga lang , mukhang manyakis talaga.

"Are you asking for help , miss?"

"Yeah! Please?" Ngumiti pa ako at kitang-kita ko ang paglunok nilang dalawa.

"I'm sorry but..."

Na-alerto sila dahil sa sunod-sunod na putok ng baril. Napamura ako.

"AL!" Sigaw ni Tres. "..get out of there now. Montereal's other men is going there. There are many of them. Baka hindi mo kayanin. Sinabihan ko na sila Dos , They are leaving the hotel. Faster."

"Putang-ina.."

Muling pagmumura ko ng dumating na nga ang mga tao ni Montereal.

"Pupuntahan kita.."

Through The Gun'sTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon