Kilitli Defter

Kilidi Açık Olan Defter

                                                           -Yıldırım'ın Gözünden-
Mika dışarıdaydı. "Dışarıdayken gizlice odasına girersem ne olur?" diye düşündüm ki...Odasına girdim! Etrafta geziniyordum...Sonra bir şey farkettim. Masasının üstünde bir defter vardı. Deftere baktım. Mavi renkteydi ve kilidi vardı,ama kilidi açıktı! Çok mutlu olmuştum. Hemen elime alıp okumaya başladım.

Bunun ne kadar aptalca olacağını düşünemedim demek. Ne kadar da şapşalım.Kilitli olduğuna göre bu defter birisine aitti,ve Mika'nın odasında ise Mika bu defterin sahibiydi. "Onun hakkında birkaç şey öğrenmek fena olmaz" diye düşündüm. Ve defteri açtım.

 1. sayfada bir resim vardı ama ne olduğunu pek anlamadım. İkinci sayfanın başlığı ise... "Sırlarım"dı. Okumaya başladım...İlk sırrı okuyunca...şaşırmıştım. Bu çok...güzel bir sırdı. Bunu öğrendiğime çok sevinmiştim. Ama birazcık da utandım diyebilirim. Diğer sırlarını okuyordum..Ve O ARADA MİKA GELDİ!!

-Hey Yıldırım! Odamda ne işin var-

Elimdeki defteri gördü...Çok utandığı belliydi.

İ-İkinci sayfayı okumadın d-değil mi?

TAM DA İKİNCİ SAYFAYI OKUMUŞTUM! Ona yalan söylemedim.

-Aslında evet. Ama-

-T-Tamam...B-beni bitirmeden önce odamdan çıkar mısın..?
Bu kadar sakin tepki verdiğine inanamıyorum. Beni heralde Büyük Scratch Uçurumundan atar sanıyordum. Odadan çıktı...ve ne yaptığını tahmin edin..KAPIYI KİLİTLEDİ!

Tamam,belki o kadar büyük bir şey değil ama çok korktum. Acaba ilk sırrını öğrendim diye mi kızdı? Belki de bunu kendisi açıklamak istiyordu. Ben okuyunca biraz üzülmüş olabilir. Kulağımı kapıya dayadım ve içeridekileri dinlemeye başladım. Kilit sesleri geldi -herhalde defterini kilitledi- ve o arada aklıma bir fikir geldi! LAZER SİLAHI İLE KAPI KIRMAK!

Benedict'e lazer silahını ne zaman vereceğini sordum...dedi ki... 1 dakika sonra. Soru: Bu nasıl bir zaman dilimi?
1 dakika geçince de verdi sonunda <_<

Odanın kapısının önüne geçtim. 3...2...1...ATEŞ! Kapı kırıldı ve her taraf duman oldu. Mika korku ile bana bakıyordu. Özür dilemek ve ona sorular yağdırmak için yanına gittim. Birkaç saniye bana baktı,ondan sonra utanç ve telaş içinde kafasını başka bir yöne çevirdi. Sadece şunları dedi:

"Bana ne yapacağını biliyorum. Son sözlerimi söyleyebilir miyim?"

Herhalde kötü bir şey yapacağımı sanıyor. Aslında evet,bunu düşünmesi normal.  Sonuçta birisi hakkında bir sır saklıyor ve sen bunu öğreniyorsun. Kızacağını düşünmez mi? Ama yanlış düşünüyor.

"Hayır,düşündüğün şey değil. Sadece özür dileyecekti-"

"Özür dilemesi g-gereken benim! Sonuçta bu konuda suçlu olan benim,değil mi?"

"Değilsin. Senin defterine bakan benim. Senin sırlarını okuyan da benim. Bu durumda suçlu ben oluyorum."

"Ayrıca,Bu kadar utanmana gerek yok. Benden hoşlanman normal bir şey! Sadece biraz şaşırdım." -ondan 1 yaş değil de 7-8 yaş büyükmüş gibi hissettim- 

Kafasını masaya vurdu. Benden özür diledi. Ama gerek yoktu. Ben de ondan özür diledim ki asıl olması gereken bu...aklıma bir şey geldi ve bunu uygularsam onu biraz kızdırabilirim. Ama yine de yapacağım (gıcıklık zamanı)