Eskisi gibi değildi artık. Onu kimse bir gülüşüyle, bir mesajıyla değiştiremezdi.
Çünkü o artık her şeyin farkındaydı. Diğerleri gününü gün ederken onun ağladığı geceler unutulmuyordu.
Kimse için kendini yormuyordu artık. Bir başkası için çabalamanın, kendinden vazgeçmenin bir değeri olmadığını anlamıştı.
Bu hayattaki her şeyin, yaptığı her iyiliğin sonucunda başkalarının menfaatiyle karşılaşmıştı. Ne kadar gereksiz insanlar için kendini heba etmişti. Oysa onu gerçekten seven insanlar vardı..
Geç olsa da kendini bulmuştu. Çünkü bu, o değildi. Eski hali sürekli bi insan için çabalayan, kendini umursamayan ve gözü başka bir şeyi görmeyen zavallı bir insandı. Aslında sadece gerçekten sevmişti.
Ama gerçek sevgi bu değildi. Tek taraflı olmamalıydı. Her zaman sebepsiz sevmekti yüreğinde bir kalbi...
Umarım beğenmişsinizdir. Lütfen destek için yorum yapmayı ve oy atmayı unutmayın.Daha uzun ve güzel hikayelerde görüşmek üzere.Sevgilerle <3
