My Band Aid (ONE SHOT)

This is my third oneshot story... 

Naisip ko lang to while listen to a song... kung gusto nyong pakinggan... nasa side po yung video...

It's supposed to be a songfic pero di po ako marunong gumawa... kaya eto po yung nagawa ko...

Hope you'll like it! ^___^

_________________________________________________________________________

“Good morning Carl!”

Imbis na i-good morning nya din ako… nilagapasan lang nya ko… grabe! every morning na lang ganyan sya…

“Hoy Nat! ba’t salubong na naman yang kilay mo?”salubong pala ang kilay ko… ngayon ko lang napansin… si Steph nga pala BFF ko…

“Si Carl kasi… nag-good morning ako sa kanya tapos nilagpasan lang ako…”

“Hayaan mo na… parang di ka na nasanay…” Hay… sabagay… sa tagal na naming magkaklase at sa tagal ko na syang binabati ng good morning… di pa rin sya bumabati ng good morning saken…

“Hay… ewan ko ba bakit di ko mapigilan na batiin sya ng good morning kahit na iniisnob nya lang ako…”

“Di kaya… nagkakagusto ka na sa masungit na Carl na yan? Naku! Problema yan… Tsk… Tsk… Tsk…” sabi nya na may pailing-iling pa…

“Hindi noh! May Matt na ko!”

“Matt? Yung childhood friend mo na patay na patay sa ate mo?” natahimik ako sa sinabi nya… totoo kasi, eh… napakasakit kasi totoo… everytime na mag-uusap kami, palagi na lang syang nagkukwento tungkol kay ate… kung gano kalaki ang pagkagusto nya kay ate… gusto kong umiyak pero walang tumutulong luha… parang nagfreeze ang paligid ko…

“Nat, okay ka lang? Sorry… pero kailangan mong magising sa katotohanan… kailangan mo ng magmove on…” hindi pa rin ako umiimik… di ko alam kung anong sasabihin ko… ewan ko ba… kahit alam kong wala na ‘kong pag-asa… gusto ko pa ring umasa… mahal ko sya, eh…

Nagstart yung klase…

LECTURE

DISCUSSION

LUNCH BREAK

Natapos na kaming maglunch ni Steph at papunta ako ngayon sa locker ko para kunin yung gamit ko for afternoon class at para din ilagay dun yung mga gamit na ginamit ko kaninang umaga… habang papunta ako dun sa locker area… nakasalubong ko si Matt… masayang masaya sya…

Lumapit sya sakin… di pa rin nawawala yung ngiti sa mga labi nya… hinawakan nya ang dalawang kamay ko na ikinagulat ko naman… habang hawak nya ang mga kamay ko…tinitigan nya ko mata sa mata… “May importante akong sasabihin ako sa ‘yo…”

“Ano yun? Masyadong maraming tao dito… gusto mo sa rooftop na lang tayo mag-usap?” ano kaya yun? Magko-confess ba sya saken na mahal nya ko? Na nagkamali lang sya nun kaya akala nya si ate ang mahal nya?

“Okay na dito… di ko na kayang itago ‘to… sasabog ako pag tinago ko pa to…” nakaka-excite naman… ito na ba ang moment na matagal ko ng hinihintay? Nginitian ko lang sya habang hinihintay ang sasabihin nya…

“Alam mo kasi…” bat di nya pa sabihin… naiinip na ko, eh…”Sinagot na ko ng ate mo! Worth it talaga ang matagal na paghihintay ko…” Ano? Akala ko pa naman… at that moment… parang bigla na lang gumuho ang mundo ko… nung oras na yun… kahit yung 1% chance na magiging kami… nawala na… ang sakit…