💛2💛

1.5K 211 13
                                    

[Zawgyi]

"ဟင္း..."

နာက်င္မွုမ်ားျဖင့္ နိုးထလာေသာမနက္ခင္းသည္ မဂၤလာရွိမေန။ျပတင္းေပါက္ဘက္ၾကည့္မိေတာ့ ေနေတာင္အေတာ္ျမင့္ေနေလၿပီ။

"ဟင္..ကိုကို! နိုးၿပီလား..
ခဏေလး ခဏေလး ငယ္လာၿပီ"

ယူလာေသာဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္အားစားပြဲေလးေပၚအျမန္ခ်ရင္း ထဖို႔ႀကိဳးစားေနေသာအဝါေရာင္ေလးဆီေျပးသြားေသာ Jeonသခင္ေလး။

"အ့..နာ..နာတယ္ ဟင့္"

ေအာက္ပိုင္းမွနာက်င္မွုေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေလးမ်ားေဝ့တက္ၿပီး ရွိုက္သံေသးေသးေလးထြက္လာခဲ့သည္။

"ကိုကို..အရမ္းနာေနလား ဟင္..
ငယ္..ငယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္
ညကငယ္စိတ္လြတ္သြားလို႔ပါ..."

သခင္ေလးJeonသည္ အျမဲသည္လိုပင္၊အမွားလုပ္ၿပီးရင္ ေတာင္းပန္လိုက္မည္။အရင္ကကိစၥေတြကိုဂ႐ုမစိုက္တတ္ပါ။
ထိုအက်င့္ေတြကို အဝါေရာင္ေလးမႀကိဳက္..!။

"ရပါတယ္...ျဖစ္ၿပီးၿပီပဲကို
မေတာင္းပန္ပါနဲ႔.."

ဘာခံစားခ်က္မွမရွိေသာ အသံေလးျဖင့္ေျပာေသာေၾကာင့္ Jeonသခင္ေလး စိတ္ပူသြားသည္။

"ကိုကို..ဘာလို႔အဲ့လိုႀကီးေျပာတာလဲဗ်ာ..
ငယ့္ကိုစိတ္ဆိုးရင္..ရိုက္လိုက္ပါ..!
အဲ့လိုႀကီးေတာ့မေျပာပါနဲ႔"

မ်က္ႏွာေလးကိုေအာက္ခ်ၿပီး တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ေျပာေနေသာသူက မေန႔ညကသားရဲတစ္ေကာင္လိုၾကမ္းတမ္းစြာျပဳမူခဲ့ေသာ Jeonသခင္ေလးမွ ဟုတ္ပါစ..။

"က်..ကၽြန္ေတာ္က ဒီတိုင္းေျပာလိုက္တာပါ..ငယ္
တကယ္ စိတ္မဆိုးပါဘူး.."

ေျပာၿပီးတာနဲ႔ မ်က္ႏွာကိုသူ႔လက္ဖဝါးအႀကီးႀကီးမ်ားျဖင့္အုပ္ကိုင္ၿပီး...

"တကယ္ေနာ္..ကိုကို"

မ်က္လုံးခ်င္းဆုံၿပီးေမးတာေၾကာင့္ အဝါေရာင္ေလး၏ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးနီရဲလာခဲ့သည္။
Jeonသခင္ေလးသည္ ထိုသို႔လည္းရင္ခုန္ေအင္ျပဳလုပ္နိုင္ပါေသးသည္။

"အင္း..အင္း"

အေယာင္ေယာင္အမွားမွားႏွင့္ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး
မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ရသည္။

~Because~အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်~ ✔️Where stories live. Discover now