- ხომ ხვდები რომ ამ რიგში შეიძლება ვერც გავიაროთ ? - ისეთი სახით მეკითხება ნესი უკვე ვხვდები რომ დგომით დაიღალა და თავის დაღწევას ცდილობს - თან შენნაირად ბევრი წერდა , ის რომ გახსნა და რამდენიმე გული გამოგიგზავნა არაფერს არ ნიშნავს..
- რა გინდა ? - უკმაყოფილოდ ვუბღვერ და კიდევ ერთი გახარებული გოგონას დანახვაზე გულში უსიამოვნოდ მკენწლავს . დავივიწყე კი როგორ არა !
- რას ეძებ ? - ჩანთაში ჩამძვრალს მიყურებს , მე კიდევ ჩემი უნიფორმა მიშლის ხელს წიგნის ამოღებაში . წინასწარ უნდა მოვემზადო . ღმერთო , ამ მომენტს იმდენი ხანია ველი . იმდენჯერ წარმოვიდგინე რომ აღარც მჯერა .
ქარის გამო აწეწილ თმას უშედეგოდ ვისწორებ ხელით და ჩემს , თეთრ აფრიალებულ კაბასაც ვავლებ ხელს . ირგვლივ მყოფებს ვათვალიერებ . ყველა მომზადებულია , ზოგი თალშისაცემი , ზოგი უბრალო და ნამდვილი ჩანს . ნაწილს მისი დაწერილი წიგნი აინტერესებს , მეორე ნაწილი კი ჩემს მხარესაა და მწერლითაც მოხიბლულია .
-ვერ ვხვდები მასში ასე ძალიან რა მოგეწონა .. - შორიდან ავლებს მზერას ნესი ობიექტს და კვლავ მე მიბრუნდება - არა , სიმპატიური არის კი .. - წარბაწეულს რომ მამჩნევს მაშინვე აყოლებს და მეცინება - კარგი ჰო ზემოდან ჩამოვარდნილს გავს , მაგრამ მაინც არ მომწონს ! - ბავშვივით აჯვარედინებს ხელებს და ფეხს ათამაშებს .
ჩვენი რიგიც მცირდება და ნელ-ნელა ვუახლოვდებით კულულთმიან ბიჭს . სუნთქვა მიჩქარდება და ნერვიულად ვიცურებ ხელებს თმებში .
- ლაილა , მოეწონები - ჩუმად მეჩურჩულება ნესი და მსუბუქად მახებს ტუჩებს ლოყაზე . თვალებს რამდენჯერმე ვახამხამებ და ღიმილით ვუყურებ მეგობარს .
ჩემს წინ მხოლოდ ერთი ადამიანი რჩება და ვგრძნობ როგორ მიჩქარდება გულისცემა . დრო ჩერდება , მის მომღიმარ სახეს , ჩემს არეულ ნაბიჯებს და შეჩერებულ სუნთქვას თითოეული წამით აღვიქვამ .
