Another Way Out

Part 2.

Σε ολη την διαρκεια της πτησης μιλουσαμε για ο,τι μας ερχοταν στο μυαλο.Αυτη η κοπελα μπορουσε να δει μεσα μου,να δει το μαυρο που εχω μεσα στην ψυχη μου.Ομως δεν ρωτουσε το γιατι,δεν ηθελε γιατι ηξερε.Το εχει νιωσει αυτο το συναισθημα.

Καθως μιλουσαμε μια τουφα απο τα μαυρα μαλλια της επεσε μπροστα στο προσωπο της.Θελοντας να την βγαλει απο την μεση,σηκωνοντας το χερι της φανηκαν (αθελα της φυσικα) τα σημαδια στον καρπο της.Θεε μου ηταν παρα πολλα!Δεν θα αντεχε αλλο ημουν σιγουρη.

Δεν ειπα τιποτα,ηταν η μονη στιγμη που δεν ηξερα τι να πω.Μειναμε ετσι,χωρις να πουμε λεξη μεχρι που ανακοινωθηκε στο μεγαφωνο πως σε λιγο θα φταναμε στον προορισμο μας.

"Λοιπον.." γυρισα και κοιταξα την Alexa περιμενοντας να βγει απο τις σκεψεις της και να με κοιταξει. "Μενω στην οδο Πριβετ,αριθμος 21.." της ειπα νω χωρις να προλαβω να τελειωσω με διεκοψε.

"Οο Θεε μου,θα πρεπει να ανεχτεις τα πλουσιοπαιδα" μου ειπε με μια εκφραση λυπης καθως αφησα να μου ξεφυγει ενα μικρο χαμογελο.Ηταν τοσο αστεια οταν το ελεγε.

"Και σε ποιο σχολειο θα πας;" συνεχισε ενω ενα μουγκριτο βγηκε απο τα χειλι μου.Ωω το ειχα ξεχασει αυτο και πραγματικα δεν ηξερα σε ποιο θα πηγαινα.

"Σε καποιο κοντα απο εκει που θα μενω μαλλον.." υπεθεσα ενω η Alexa αρχισε να γελαει.

"Τοτε με χαρα θα σου πω πως μπορει να ειμαστε στο ιδιο σχολειο ομως μενω 10 λεπτα μακρια απο εσενα." μου ειπε ενω ηταν σαν να ειχε διαβασει το μυαλο μου.Ηθελα να την ρωτησω ακριβως το ιδιο πραγμα οταν με διεκοψε.

Της χαμογελασα θερμα αφου δεν ηταν μεγαλο προβλημα η αποσταση μας,θα μπορουσαμε να συναντηθουμε σε ενα καφε αναμεσα ή κατι τετοιο.

[.....]

Εφτασε στο τελος αυτη η πτηση επιτελους και αποχαιρετησα την Alexa αφου λιγο πιο πριν ανταλλαξαμε τηλεφωνα ωστε να ειμαστε σε επαφη.Γυρισα και ειδα τους γονεις μου να με περιμενουν σε μια ακρη.Ο μπαμπας μιλουσε στο τηλεφωνο,υποθετω με τον Θειο,ενω η μαμα περιμενε να της πει τι ειπαν.

Πηγα προς το μερος τους ενω ο πατερας μου ειχε κλεισει ηδη το τηλεφωνο.

"Εξω μας περιμενει ο Jaxon που θα μας οδηγησει στο σπιτι.Δεν ηθελε να παρουμε ταξι γιατι ηθελε να ηταν σιγουρος πως δεν θα χαθουμε."

Η μητερα μου κουνησε καταφατηκα το κεφαλι της σε αυτα που μολις ειπε ο πατερας μου και προχωρησαν προς τα εξω.Οταν ακουσα το ονομα του Jaxon εμφανιστηκε ενα μικρο χαμογελο στο προσωπο μου.Ο Jaxon ηταν ο ξαδελφος μου,ημασταν αυτοκολλητοι και τον ξερω απο μικρη.Δυστυχως ομως απομακρυνθηκαμε και εχω να τον δω πολλα χρονια.Θυμαμαι πως ειχε και μια μικρη αδελφη,την Jazzy.Μονο που τωρα δεν θα ηταν πια τοσο μικρη.