I'm in front of the food when I suddenly noticed the guy in front of me who was silently eating his breakfast.
Ang munting pagpitik ng akong puso ay labis na lumundag ng mabilis at ang aking emosyon ay nag halo-halo dahil sa presyon na nararamdaman.
Amusement, confusion, and anxiousness was all on me as I feel the hot liquid covering my sight.
Patay na ba ako? Nanaginip parin ba ako? O nasa ibang daigdih na ako o sa purgatoryo?
I cleared my throat and I closed my eyes passionately because this might be a nightmare.
But I failed, I closed my eyes multiple times but it was all the same, I'm still here, from nowhere, infront of a wooden table eating breakfast and seeing the guy infront of me who's watching me right now with lifted eyebrows and a confused reaction.
The tears I was forcing not to fall suddenly ran down to my cheeks.
I wiped the hot liquid beside my eyes using the back of my palm.
"A-are you okay? Are you crying?" Natataranta niyang wika.
Iniwasan ko ang kanyang mukha.
"Hindi ba masarap ang luto ko? Hindi ka ba kumakain niyan? Sayang, kinatay ko pa naman ang alaga ko," ani nito na parang dismayado.
Totoo ba ang lahat ng ito? Lalo na ang lalaking nasa harap ko? Bakit ngayon ko lang napagtanto? Mula sa kanyang tindig, mula sa kanyang katawan, at any puwesto ng kanyang mga mata at nanauhaw na mga labi, bakit ngayon ko lang nakita?
No, this is not happening, I might be dreaming. I need to wake up myself.
Tiningnan ko ang munti kong palad at agad ko itong pinalipad at sinapo ang aking mukha.
Isang malakas na sampal ang iginawad ko sa aking mukha upang magising siguro sa malalim na panaginip ngunit tila nabigo ako. Sinaktan ko lamang ang sarili ko.
Siniil ko din ang aking sarili ng iilang mga kurot ngunit patuloy akong nabigo.
Ang munting kurot ko sa aking sarili ay nagiwan ng marka sa akin.
Patuloy ngang bumuhos ang mga luha.
Dahan-dahan kong inangat ang aking ulo upang muling tingnan ang lalaking nasa aking harap na ngayon ay tila na wiwirduhan na sa akin.
His fucking damn face, his body built, everything about him was looks like on the book that I imagined.
"P-patay na ba ako? Sino ka?" Pagbitiw ko ng mga tanong sa kanya.
Napaayos ito sa pag-upo at tiningnan ako habang nanliliit ang mga mata. Tila tumagilid ang ulo nito senyales na nalilito sa nangyayari.
"Are you fucking damn crazy? Kanina lang sinabi mong isa akong cerial killer tapos ngayon sasabihin mong patay kana? At sino ako? Narito ka lang naman sa pamamahay ko," sagot nito sa akin ng may mapanuyang tingin.
No, I still can't believe this. It is not happening. This can't be.
"Then who are you? Nasaan ako? Nasa purgatoryo na ba ako? O nanaginip lang ako? Sabihin mo! Sabihin mong hindi 'to totoo! Hindi totoo ang lahat ng ito. Sabihin mo!" Malakas kong bulyaw.
I almost kneeled and pleased in front of him just to say that this is all just a dream.
"Can you just chill! You're here in my house so don't just shout me like that." He said with frustration.
"Nasa liblib na lugar ka ng Tarlac, iilan lamang ang tao dito, hindi gaya sa nakasanayan mong madaming tao. Wala ka sa anumang lugar o purgatoryong sinasabi mo," he added with softer voice unlike the first one.
BINABASA MO ANG
Chasing Agonies (Scam Series #1)
RomanceScam Series #1: Chasing Agonies | On-going We are living in a universe where a lot of circumstances happened and still happening. A universe full of questions and full of mysteries that are not yet solved and discovered. A chock-full circumstance of...