The first holiday (Dutch)

2

Na een uurtje shoppen ploft Jane op een van de bankjes van het vliegveld. ‘precies op tijd klaar ‘ zegt Peter ‘het vliegtuig vertrekt over 20 minuten’. Jane staat zuchtend op, ‘ik zat net’ zegt ze met een zeurend stemmetje en een lach op haar gezicht. ‘Wel doorlopen hè Jane’ zegt Peter met een grijns. ‘ja, ja ik doe mijn best’ reageert Jane. ‘We moeten hierheen’ Dianne wijst een gang aan met en poortje ervoor. ‘Dat was een veel te lange gang’ zegt Jane uitgeput als ze bij het einde zijn. Peter en Dianne knikken instemmend.

Ze wandelen verder door nog een ander smal gangetje die naar het vliegtuig leidt. ‘Dan kun zo mooi een dutje doen’ zegt peter plagend. Jane gaat in haar eentje bij het raam zitten achter Dianne en Peter. Als iedereen zit en de stewardess de veiligheidsvoorschriften heeft verteld stijgt het vliegtuig op.

 Jane heeft de hele reis haar oordopjes in en na 3 uur zegt de piloot dat iedereen zijn of haar gordel om moet doen, ze gaan landen. ‘Nu al?’ vraagt Jane aan Dianne en Peter. ‘Ja, dit is een tussenstop’ antwoord Dianne. ‘Waar zijn we nu dan?’ vraagt Jane. ‘In New York’ zegt Peter. ‘ We stappen zo over op de vlucht naar Transilvaniëville’. ’Oké, maar... dat is waar mijn ouders wonen!’ zegt Jane enthousiast ‘Ik heb er nooit over nagedacht dat dat eigenlijk best wel eng klinkt’ denkt Jane ‘Dat is echt het precies wat ik al heel lang wil’.

‘Dat weten we daarom doen we het ook, wij hebben er zelf ook een poosje gewoond en hebben er nu ook nog een huisje’ zegt Peter. ‘Ja, en je bent nu oud genoeg dus hebben we besloten dat je daar nu wel kan wonen’ zegt Dianne.

Jane schrikt, daar blijven wonen?! Ze kent daar hellemaal niemand! En hoe moet het dan verder met haar en Sofie? Sofie heeft alleen haar. Jane wordt lijkbleek ze begint wat te stotteren ‘Maar, maar Sofie dan en school en, en mijn andere vrienden en..’. Peter en Dianne kijken Jane rustig aan dan wordt  omgeroepen dat ze het vliegtuig in kunnen, ze lopen langzaam naar binnen Jane ploft neer en doet haar oordopjes weer in, het is al een paar minuten stil als Dianne weer tegen Jane begint te praten.’we kijken eerst of je je er thuis voelt zoniet dan gaan we weer terug’ Jane reageert niet.

Dianne en Peter gaan ergens voorin zitten en Jane blijf alleen achterin zitten. Nadat er nog één iemand is ingestapt (een best knappe jongen ;)) gaat de deur naar dicht. De jongen gaat naast Jane zitten ‘Hi, i’m Jake’ ‘oh hello i’m Jane, nice to meet you’ Zegt Jane in belabberd engels en verbaast dat de jongen haar aanspreekt. ‘Ik denk eerlijk gezegd dat je nog wat aan de uitspraak moet werken’ zegt Jake ‘Ja dat zij mijn engels docent ook al.’ reageert Jane.

‘hoelang blijf jij in Transilvaniëville?’ vraagt Jane na een poosje nagedacht te hebben over wat ze moest zeggen. ‘Nou ik woon er dus eh…’ ‘Oh haha hoe komt het dan dat je Nederlands kan?’ ‘Dat vertel ik later nog wel een keer, hoelang blijf jij?‘ vraagt Jake met een lachje. ‘Nou ik hoop 2 weken’ zegt Jane. ‘hoezo, ga je anders misschien eerder weg?’ vraagt Jake verbaasd. ‘Nou nee, anders blijf ik er wonen.’ zegt Jane een beetje geïrriteerd. ‘En dan maar hopen dat ik er vrienden kan vinden.’ ‘Ach zo moeilijk is dat toch niet je hebt mij nu ten slotte al.’ zegt Jake met een flirterige ondertoon. ‘Dat is wat jij mij wilt laten geloven maar eigenlijk ben ik gewoon de enige om mee te praten..’ antwoord Jane plagerig.