My Necessity

Part 18

Jiminမေ့လဲသည့်နေ့မှစ၍Jungkookတို့နှင့်အဆက်သွယ်မရတော့ပေ...ပျင်းရိလေးတွဲ့စွာဖြင့်မနက်စာစားရန်ဆင်းလာတော့...မနက်စာဝိုင်းတွင်လူစုံတက်စုံတွေ့ရလေသည်
Namjoon - Mochiလေးလာ...နက်ဖြန်ဇာတိမြေပြန်ပီးဘိုးဘွားတွေကိုကန်တော့ရမယ်နော်..Mochiလေးပါလိုက်ခဲ့ရမယ်..အဝ​တ်စားတွေထည့်ထားနော်အငယ်လေး

Jimin - Mochiမလိုက်လို့မရဘူးလားHyungတို့ရယ်...Hyungတို့ဖာသာသွားလိုက်ကြနော်..ထယ်လေးနဲ့လိမ်လိမ်မာမာနေခဲ့ပါ့မယ်ဗျ

Suga - မရဘူးကောင်လေး..Daddyမရှိတဲ့ချိန်Hyungတို့ကသေချာဂရုစိုက်ပီးလုပ်ပေးရမှာလေ...မဆိုးစမ်းနဲ့ကောင်လေး..ဘိုးနဲ့ဘွားကိုလဲအကုန်လာခဲ့ကြမယ်ပြောပီးနေပီ...ထပ်မပြောနဲ့တော့..လိုက်ဆိုလိုက်ခဲ့

Jiminကောက်လေပီ....နှုတ်ခမ်းကိုတလန်လောက်ထော်ထားပီး...ဒေါသတို့ကိုမနက်စာဆီသို့ပို့ပစ်လိုက်တော့သည်...ဓားစာခံဖြစ်သွားရှာသောမနက်စာလေးမှာပန်းကန်ထဲတွင်...ပွပလဲနေလေသည်...ငယ်စဥ်ထဲကချစ်ကြောက်ရိုသေရသောSuga hyung၏စကားတစ်ခွန်းတွင်ပင်ငြိမ်ကျသွားရလေသည်

Jimin - ဒါပဲပြောစရာရှိတာမဟုတ်လား...အဲ့ဒါဆိုကျနော်ကျောင်းသွားတော့မယ်

Suga - Hyungလိုက်ပို့ရမလား...အစားလဲကောင်းကောင်းစားမသွားပြန်ဘူး...Mochiလေးကျောင်းမှာအစားအချိန်မှန်စားအုံးနော်...အစာမခံနေနဲ့အုံး...ကြားလားHyungပြောတာ

Jimin - Nae...

ပြန်မပြောနားမထောင်သောကလေးတစ်ယောက်ကို...ထိန်းကျောင်းရသည်မှာလဲလွယ်ကူသည့်အလုပ်မဟုတ်ပါ..Mochiလေးကိုကောင်းကောင်းမွန်မွန်ကိုင်တွယ်နိုင်သည့်တစ်ဦးတည်းသောသူမှာလဲ...ပေါ်မလာသေးပေ

နောက်တနေ့အထုပ်အပိုးများပြင်ပီးဇာတိမြေသို့...အလည်သွားခဲ့ကြသည်...ညစ်ညူးနေသောစိတ်အစဥ်တို့က..ဖုန်နံ့မီးခိုးငွေ့နံ့တို့ကင်းစင်ကာလတ်ဆတ်နေသောလေကိုတဝကြီးရှူလိုက်ရသောကြောင့်..အနဲငယ်လန်းဆန်းသွားသည်...အဘိုးနဲ့အဘွားကအိမ်ရှေ့မှဆီးကြိုပွေ့ဖက်ရင်း....နမ်းမွှေးလိုက်သောအနမ်းဖြူဖြူတို့ကြောင့်...မောဟိုက်နေသောစိတ်အစဥ်တို့ခေတ္တမျှအေးချမ်းခဲ့ရလေသည်