daily reminder, eat! ❆ taennie

onze

2 saat olmuştu.

Taehyung'dan hiçbir haber yoktu. Normalde yaklaşık yarım saat sürecek yolu hala gelememişti. Açıkçası korkuyordum, içimde sürekli süren kötü bir his vardı. Ona bir şey olmuştu, hissediyordum sanki.

"ÇABUK OLUN! HADİ ÇABUK! SEDYEYE BİNDİRİN ONU!"

"Neler oluyor burada?"

"Araba kazası Bayan Park. İki kişi ağır yaralandı."

Kapının arkasından bütün konuluşulanları rahatça duyabiliyordum. Bir şeyler oluyordu, bu iyi değildi.

"Hemen ameliyathaneyi hazırlayın. Bay Kwon'a da haber verin. Kazazedelerin isimleri neler?"

"Min Dong Hyun ve Kim Taehyung."

Duyduğum ikinci isimle oturduğum yatağa çivilenmiş gibi hissettim. Kim Taehyung.. İnanmak istemiyordum, ama oydu. Büyük bir kaza geçirmişti ve ağır yaralıydı.

Olanların farkına varınca başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hızla yataktan kalktım ve terliklerimi giydim. Kapıya ulaşınca ani bir baş dönmesi yaşamıştım. O an kusacak gibi hissettim, deli gibi gözlerim kararıyordu. Kendime gelmeye çalışarak kapıyı açtım.

Dengesiz adımlarla koridorda onu arıyordum. İki sedye hızla olduğum yere doğru yaklaşınca anladım. Oradaydı.

"TAEHYUNG!"

Dolu gözlerimle kendimi Taehyung'un yattığı sedyenin yanına attım. Hasta bakıcı beni kolumdan tutup oradan uzaklaştırmaya çalıştı ama umursamadım. Sedyeye sıkıca yapıştım ve sedyeyi ameliyathaneye götüren doktorlarla beraber koşmaya başladım.

Taehyung'un yüzüne baktım bir süre. Çok yaralıydı. Saçlarının düştüğü alnında büyük bir yara vardı ve durmadan kanlar süzülüyordu. Güzel, esmer teni kanlar içindeydi şimdi. Dudakları, kaşı yüzünün her bir parçası morarmıştı ve kanıyordu, ağzına hızla bir ambu maskesi geçirdiler. Nefes alamıyordu belli ki. Vücuduna baktığımda ise daha berbat bir manzarayla karşılaştım. Sağ bacağında kocaman bir yırtık vardı. Oradan akan kanı gördükçe nefes alışımın zorlaştığını hissettim.

Onu ameliyathaneye sokarlarken daha fazla dayanamadım ve dönen başımla beraber dizlerimin üzerine düştüm. Deli gibi hıçkırarak ağlıyordum. Vücudumun titrediğini hissettim. Benim yüzündendi. Benim yüzünden o arabaya binip kaza yapmıştı. Böyle olacağını biliyordum, kötü bir şeyler olacağını biliyordum. Ama onu durdurmamıştım.

Gözlerimden yaşlar süzülürken sinirle saçlarımı çekiştirdim.

"BENİM YÜZÜNDEN OLDU!"

Aynı hasta bakıcı kollarımdan tutarak beni ayağa kaldırmaya çalıştı ama kalkamıyordum. Çektiğim acı kalkmamı engelliyordu. Nefes almakta güçlük çekiyordum. Başımı kaldırıp ameliyathanenin kapısına baktım, Taehyung şu an içeride benim yüzümden yaşam savaşı veriyordu. Doktorlar bir yandan da bana müdahale etmeye çalışsalar bile onları duyamıyordum. Ölü gibi hissediyordum.

Midem stresten ya da acıdan bulanmaya başlamıştı. Etrafta olanları kesik kesik görürken bir anlığına her yer karardı ve başımın soğuk zemine çarptığını hissettim.

~

düz yazı yazmakta berbatım, kötü olduysa kusura bakmayın.

bu arada bütün bölümlere fransızca çevirileri ekledim, isterseniz bakabilirsiniz. <3

- ivy