Sweet Summer

Η Νέα Αρχή

Είχε περάσει ένας μήνας από τον χωρισμό της Ειρήνης. Ήδη ετοιμαζε βαλίτσες για αξέχαστες διακοπές στην Ρόδο. Είχε σπίτι εκεί και φίλους που περνούσαν κάθε καλοκαίρι μαζί.
                             ****
Όταν επιτέλους μύρισε τον καθαρό αέρα της Ρόδου ήξερε πως ακόμα ένα υπέροχο καλοκαίρι είχε φτάσει. Πήγε σπίτι της με πολύ χαρά και αγωνία να δει τους παππούδες της που αγαπούσε πολύ.
-Γιαγιάκα, παππούλη πόσο μου λείψατε!!  Είπε και τους φιλησε στο μάγουλο
-Εμάς να δεις κοριτσάκι μου. Της είπε ο παππούς της που της είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία.
-Αντε αγαπη μου πήγαινε στην παραλία σε περιμένουν τα παιδιά με ανυπομονησία. Θα μιλήσουμε εμείς γλυκιά μου έχουμε ένα καλοκαίρι δικό μας για κουβέντες! Πήγαινε και θα φτιάξω την βαλίτσα σου!
-Εντάξει Γιαγιάκα σε ευχαριστώ πολύ. Σας αγαπάω γεια σας!!
-Φιλάκια μικρή.
Πήγε σχεδόν τρέχοντας στην παραλία που ήταν πέντε λεπτά μακριά από το σπίτι της. Όταν την είδαν τα παιδιά άρχισαν να τρέχουν και να την φιλανε στο μάγουλο και να την αγκαλιαζουν. Εκείνη είδε αμέσως τον Κώστα. Ο έρωτας της, από πεντε χρόνων τον ήθελε αλλά αυτός δεν είχε δείξει τίποτα. Της άρεσε να τον παρατηρεί,ήταν τόσο όμορφος, καστανοξανθος, με μελι ματιά. Είχε αυτό το βλέμμα που λατρευε η Ειρήνη. Σταμάτησε να τον κοιτάει όταν η φίλη της η Ναντια την έφερε στην πραγματικότητα.
-Έεε Ειρήνη ξυπνα. Τι σκέφτεσαι παιδάκι μου;
Κατευθείαν την κοίταξε ο Κώστας. Η Ειρήνη αισθάνθηκε την καρδιά της να χτυπάει με αυτό το βλέμμα να την κοιτάζει γεμάτο απορια.
-Αντε πάλι. Ρε Ειρήνη ξυπνα να σε χαρούμε λίγο. Τι σκέφτεσαι; Είπε πάλι η Ναντια
-Έλεος ρε Ναντια άσε την κοπέλα να πάρει μια ανάσα αμέσως άρχισες τις ερωτήσεις. Έκανε ο Κώστας κλείνοντας το μάτι παιχνιδιαρικα στην Ειρήνη.
Ξαφνικά η Ειρήνη ένιωσε πεταλούδες στο στομάχι. Έτσι ένιωθε μόνο για τον Νίκο αλλά με αυτό το βλέμμα του Κώστα χάθηκε μέσα στα μάτια του.
Εκατσαν όλοι γύρω από την φωτιά στην παραλία, άρχισαν να λένε τι πέρασαν όλο τον χειμώνα... Όταν ήρθε η σειρά της Ειρήνης ο Κώστας την κοιτούσε με τόσο ενδιαφέρον... Αλλα η Ειρήνη δεν το πρόσεξε, είχε αφοσιωθει στο να μιλάει για ότι συνέβη με τον Νίκο... Ο Νίκος ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καρδιάς της και πάντα έτσι θα έμενε, αλλά έπρεπε να προχωρήσει όπως έκανε εκείνος.
Όταν η Ειρήνη τελείωσε την αφήγηση της, είχαν μείνει όλοι με το στόμα ανοιχτό από τον άσχημο χωρισμό της φίλης τους. Ο Κώστας στιγμή δεν σταμάτησε να την κοιτάζει και όλοι το είχαν καταλάβει.
-Κώστα έλεος θα την ματιάσεις. Είπε παιχνιδιαρικα ο Χρήστος
-Ναι ρε Κώστα. Πρόσθεσε η Μαρίνα
-Σκαστε κωλοπαιδα. Είπε γελώντας ο Κώστας.
Η Ειρήνη κατακοκκινη πετάχτηκε όρθια.
-Εεε πρέπει... Πρέπει...
-Να κατουρησεις; Είπε η Ναντια για πλάκα.
-Εε όχι... Πρέπει να πάω σπίτι να δω τους παππούδες μου. Συμπλήρωσε ντροπιασμενη η Ειρήνη.
-Να σε πάω εγώ; Είπε ο Κώστας κοιτάζοντας την.
-Εμμ ναι.. Ναι γιατί όχι.. Φυσικά.
-εντάξει Ειρήνη το καταλάβαμε. Την πείραξε ο Χρήστος.
-Καληνύχτα παιδιά τα λέμε αύριο. Είπε η Ειρήνη και έφυγε με τον Κώστα.
Στην διαδρομή πήγαιναν όσο πιο αργά μπορούσαν αλλά δυστυχώς η ώρα τους πέρασε υπερβολικά γρήγορα. Περνούσαν τόσο ωραία μαζί. Ανελυε τα χαρακτηριστικά του η Ειρήνη. Τόσο όμορφος. Και το χαμόγελο του την σκότωνε. Πόσο θα ήθελε να ήταν ακόμα μεγαλύτερη η διαδρομή. Να είχε περισσότερη ώρα μαζί του.
-Εδώ μάλλον πρέπει να πούμε Καληνύχτα... Είπε λυπημενος ο Κώστας.
-Ναι... Μάλλον.. Θα σε δω αύριο λοιπόν.
-Τέλεια. Καληνύχτα.
-Καληνύχτα.
Όμως ο Κώστας έμεινε να κοιτάει τα δύο της ματια και ύστερα έφυγε με την εικόνα της Ειρήνης στο μυαλό του.
Η Ειρήνη το βράδυ δεν μπορούσε να κοιμηθεί, σκεφτόταν τον Κώστα. Είχε πάει ήδη 3 η ώρα το βράδυ και μάτι δεν είχε κλείσει. Πόσο όμορφος ήταν, τόσο όμορφα μάτια. Όχι! Δεν έπρεπε να τον ερωτευτεί, μόλις είχε χωρίσει δεν ήταν σωστό να βγει με άλλον. Όμως ο Νίκος γιατί το έκανε και μάλιστα από την δεύτερη μέρα; Τις σκέψεις τις διέκοψε η γιαγιά της.
-Παιδάκι μου τι κάνεις τέτοια ώρα ξυπνια;
-Εμμ δεν με παίρνει ο ύπνος.
-Γιατί ποιον σκέφτεσαι; Την πείραξε η γιαγιά της.
-Κανέναν βρε γιαγιά. Έλα πήγαινε για ύπνο, πάω και εγώ τώρα. Θα μιλήσουμε το πρωί. Καληνύχτα σε αγαπάω πολύ.
- Καλά παιδί μου. Αντε Καληνύχτα σε αγαπάω.
  Τότε η Ειρήνη αποφάσισε να κοιμηθεί για να μην είναι κουρασμένη το πρωί.
                             ****
-Καλημέρααα.
-Καλημέρα αγάπη μου. Έλα να φας.
-Ναι παππουλη.
-Αα πέρασαν τα παιδιά να σε φωναξουν να πας στην παραλία. Φάε και πήγαινε.
-Αα ωραία. Εμμ ποια παιδιά ήταν;
-Η Ναντια, η Μαρίνα, ο Αντώνης και ο Χρήστος. Τα δύο ζευγαρακια. Αα και ο Μίλτος.
-Αα εντάξει.
Σχεδόν θυμωσε που δεν είχε έρθει ο Κώστας. Τι βλακας, και εκείνη νόμιζε ότι την ήθελε.
-Φεύγω γιαγιακα, παππουλη.
-Εντάξει αγάπη μου, έλα δώσε στον γερο σου μια αγκαλιά.
Η Ειρήνη πετάχτηκε και έτρεξε στην αγκαλιά του παππουλη της. Τον αγαπούσε τόσο πολύ. Ύστερα έφυγε για την παραλία.
- Βρε βρε ποια αποφάσισε να έρθει. Της είπε γεμάτη ειρωνεία η Ναντια.
-Κοιμομουν. Είπε η Ειρήνη κοιτάζοντας το πάτωμα.
-Μμ βέβαια η πριγκίπισσα κοιμόταν. Είπε ακόμα πιο ειρωνικά η Ναντια.
-Ξεκολλα ρε Ναντια τι σε έπιασε τώρα; Προσπάθησε να υπερασπιστεί ο Κώστας την Ειρήνη.
-Μπα την υπερασπιζεσαι τώρα; Ειρήνη μάθε κάτι, ο Κώστας δεν θα σε δει ποτέ ως κάτι παραπάνω από φίλη. Είπε με μίσος η Ναντια.
-Ναντια βούλωσε το επιτέλους. Είπε θυμωμενος ο Κώστας.
Η Ειρήνη αισθάνθηκε τα μάτια της να τσουζουν, δεν της είχε μιλήσει κανείς έτσι, τι την είχε πιάσει ξαφνικά την Ναντια; Έκανε μεταβολή και έφυγε από την παραλία. Εκλαιγε στην διαδρομή. Αισθάνθηκε ότι κάποιος την ακολουθούσε και όταν γύρισε πίσω να δει είδε τον Κώστα να τρέχει να την προλάβει. Σκουπισε τα δάκρυα της πριν την δει έτσι ο Κώστας.
-Ειρήνη μην φεύγεις. Δεν ξέρω τι την έπιασε την Ναντια και λέει τέτοια πράγματα. Είπε λαχανιασμενος ο Κώστας.
-Μάλλον της αρέσεις και ζήλεψε. Πες της μην ζηλεύει, δεν θα σε πάρω από εκείνη. Έκανε να φύγει θυμωμενη.
-Μα τι λες; Αφού είναι με τον Αντώνη. - Έλα ρε Κώστα, δεν την είδες πως με κοιτούσε χθες όταν προσφερθηκες να με πας σπίτι;
-Η αλήθεια είναι πως όχι. Κοιτούσα μόνο εσένα.
Η Ειρήνη κοκκινησε. Ένιωσε χαρούμενη αλλά δεν έπρεπε ο Κώστας να το καταλάβει.
-Καλά λοιπόν ότι νομίζεις. Εγώ φεύγω τώρα θα τα πούμε το βράδυ.
-Ειρήνη μην φύγεις... Έλα πάμε στην παραλία. Μην χαλάς την μέρα σου εξαιτίας της.
-Δεν θέλω να έρθω σήμερα.
-Τουλάχιστον πάμε μια βόλτα μαζί.
Η Ειρήνη αισθάνθηκε την καρδιά της να χτυπάει τόσο δυνατά που φοβόταν μην την ακούσει ο Κώστας. Μόλις της είχε πει να πάνε βόλτα. Οι δύο τους. Εννοείται θα πήγαινε.
-Ναι πάμε. Προσπάθησε να πει αδιάφορα η Ειρήνη.
Σχεδόν έτσι περνούσαν κάθε πρωί, πήγαιναν βόλτες μαζί, ατελείωτες ώρες αλλά τους φαινόταν ότι ούτε ώρα δεν είχε περάσει. Περνούσαν τόσο ωραία μαζί. Βέβαια δεν είχαν ούτε ένα φιλί ανταλλαξει. Πέντε βδομάδες είχαν περάσει και ούτε ένα φιλί. Ούτε καν ζευγάρι δεν ήταν. Ένας μήνας τους είχε μείνει ακόμα.
-Λοιπόν Ειρήνη θέλω να σου πω κάτι.
-Ναι πες μου. Έκανε Χαρούμενα η Ειρήνη.
-Νομίζω πως είμαι ερωτευμένος. Με την Ναντια.
Η Ειρήνη αισθάνθηκε να χάνει την γη κάτω από τα πόδια της.
-Πλάκα σου κάνω γιατί ασπρισες; Γλυκιά μου. Πλάκα έκανα. Με εσένα είμαι ερωτευμένος. Ένα μήνα τώρα. Από την στιγμή που σε είδα ήσουν τόσο όμορφη. Δεν τολμουσα να στο πω,φοβόμουν μήπως δεν με ήθελες.
Η Ειρήνη δεν ήξερε τι να πει. Ήταν τόσο χαρούμενη. Κοκκινησε για άλλη μια φορά.
-Δεν θα πεις κάτι; Έκανε λυπημενος ο Κώστας.
-Εμμ ναι. Και εγώ το ίδιο νιώθω για εσένα Κώστα. Απλά ντρεπομουν να το πω. Είπε η Ειρήνη χωρίς να ξέρει τι άλλο να πει. Ο Κώστας με ένα βήμα την πλησίασε και την φιλησε τρυφερά στο στόμα.  Ήταν το καλύτερο φιλί που της έχουν δώσει. Το πιο γλυκό. Ήταν ερωτευμένη μαζί του.
-Ειρήνη είσαι τόσο όμορφη. Τι ηλιθιος ο Νίκος που πήγε και φιλησε άλλη και σε έχασε.
-Δεν έχει νόημα να το συζητάμε αυτό.
-Ναι, συγνώμη, απλώς είσαι τόσο ξεχωριστή από τις άλλες. Όλες εδώ μου την πέφτουν ξερά και εσύ ένα μήνα τίποτα δεν έκανες. Είσαι τόσο γλυκια όμως που μπορώ να σε κοιτάζω για πάντα!
-Ε..Ε..ευχαριστω πολύ Κώστα.
-Μην ντρέπεσαι γλυκιά μου.
-Εντάξει συγνώμη. Είναι μέχρι να συνηθίσω σε αυτό το 'σου'. Είπε ναζιαρικα η Ειρήνη με ένα η γλυκό χαμόγελο.
-Αυτό το χαμόγελο σου!  Είπε ο Κώστας και την έπιασε από το χέρι για να φύγουν.
Ο καιρός περνούσε και τους είχαν μείνει δύο βδομάδες ακόμα. Είχαν πάει για μπάνιο στην παραλία και συνάντησαν τον Νικόλα, ένας 23χρονος που πέρσι το καλοκαίρι ήθελε την Ειρήνη. Η Ναντια μισουσε την Ειρήνη και της το έδειχνε με κάθε τρόπο. Είχε έρθει και η αδερφή της, η Ελπίδα την προηγούμενη μέρα. Δεν μπορούσε πιο νωρίς όπως ήρθε η Ειρήνη.
-Γειά σου Ειρήνη. Είπε ο Νικόλας.
-Γεια. Είπε κοφτα η Ειρήνη.
Τον φοβόταν και ας μην μπορούσε να το παραδεχτεί. Ήταν και αυτός ξανθός γαλανοματης σαν τον πρώην της.
-Ελπίδα, Μίλτο μπορώ να σας μιλήσω λίγο; Είπε ο Νικόλας με ένα αυστηρό ύφος.
-Ναι αν είναι για λίγο. Είπε ακόμα πιο αυστηρά η Ελπίδα.
Αφού πήγαν πιο πέρα για να μην ακούνε οι υπόλοιποι η Ειρήνη έμεινε με τον Κώστα, την Ναντια και τον Αντώνη. Όσο για την Ναντια δηλητήριο της φαινόταν η σχεση της Ειρήνης και του Κώστα όσο τους έβλεπε ευτυχισμένους.
-Πρέπει να με καταλάβετε σε ότι σας πω. Σας παρακαλώ. Είπε απεγνωσμένα ο Νικόλας στην Ελπίδα και στον Μίλτο.
-Ναι για πες και βλέπουμε. Έκανε ο Μίλτος.
-Λοιπόν... Την αδερφή σας την έχω ερωτευτεί. Είμαι εδώ για να την προστατεψω. Όλο τον χειμώνα την παρακολουθούσα, πήγαινα σχολείο της τα βράδια και έβλεπα στα παγκακια αν γράφει τίποτα για εκείνη, πήγα στο φροντιστήριο της, έμαθα που μένει και πήγα να την δω, έμαθα που συχνάζει και πήγα. Έμαθα μέχρι και για αυτόν που τα είχε. Τον Νίκο. Θα έκανα τα πάντα για εκείνη, θέλω να είμαι μαζί της. Είπε ακόμα πιο απεγνωσμένα από πριν ο Νικόλας.
-Τι λες; Ακούς τι λες;  Παρακολουθούσες την ζωή της αδερφής μου και περιμένεις να σε καταλάβω; Ξέρεις πόσο χρονών είναι;  Είναι 15 και εσύ 23.. Δεν θα είσαι μαζί της, δεν θα το επιστρέψω εγώ αυτό. Είπε θυμωμενη η Ελπίδα και τον κοιτουσε με μίσος.
-Μα σε παρακαλώ βρε Ελπίδα. Εξάλλου είμαι μεγαλύτερος και θα την προσέχω. Σε παρακαλώ δώσε μου μια ευκαιρία. Έκανε λυπημενα ο Νικόλας.
-Μείνε μακριά της. Είσαι τρελός. Δεν μπορείς να την παρακολουθεί. Μην την ξαναπλησιασεις ποτέ σου! Είπε ξάφνιασμενος ο Μίλτος και τράβηξε την Ελπίδα και έφυγαν σχεδόν τρέχοντας.
                             ****
-Τι σας είπε; Βιαστεικε να ρωτήσει η Ειρήνη.
-Τίποτα που να σε αφορά μικρή. Είπε η Ελπίδα και σκουντηξε τον Μίλτο να μην προδωσει το ψέμα που μόλις είχε πει
-Καλά όχι ότι με νοιάζει κιόλας. Είπε η Ειρήνη.
Την ένοιαζε. Όμως δεν ήθελε να το δείξει... Δεν τον ήθελε τον Νικόλα απλά ήθελε να ξέρει πως θα είναι ασφαλής η ίδια, ότι αυτός δεν θα της έκανε τίποτα κακό. Αλλά τελικά τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα ήθελε. Είχαν περάσει δύο βδομάδες με την συζήτηση του Νικόλα με τον Μίλτο και την Ελπίδα. Ο Νικόλας έκανε άπειρες προσπάθειες να προσελκύσει την Ειρήνη να μιλήσουν. Αλλά εκείνη ούτε να τον δει δεν ήθελε. Όμως μια μέρα εκείνος την έπιασε χωρίς την θέληση της.
-Άκου να δεις Ειρήνη.. Της είπε καθώς της εσφιγγε τον καρπό
-Με πονας. Φώναξε δυνατά η Ειρήνη.
-Εγώ δεν είμαι ο Κώστας για να με κάνεις ότι θες θα ακούσεις θέλεις δεν θέλεις. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου και εσύ με γράφεις γιατί θες αυτόν τον γελοίο τον Κώστα που μόλις τελειώσει το καλοκαίρι θα σε έχει ξεχάσει ήδη και θα έχει βρει άλλη γκομενα. Μαζί μου πρέπει να είσαι! Εγώ πάντα θα σε προστατευω δεν θα σε αφήσω ποτέ μόνη σου αντίθετα με εκείνον! Για αυτό δώσε μου μια ευκαιρία πριν αυτός σε παρατήσει και κλαις μετά!  Της είπε συνεχίζοντας να της σφίγγει τον καρπό.
Η Ειρήνη τον χαστούκισε τόσο δυνατά που έμεινε σημάδι στο πρόσωπο του.
-Άκου να δεις. Μείνε μακριά μου και μην μου ξαναμιλησεις ποτέ σου!  Είπε θυμωμενη η Ειρήνη και έφυγε.
Ο Νικόλας μόλις είχε ξυπνήσει κάτι κακό μέσα της. Άρχισε να θυμάται για κάποιον λόγο την σεξουαλικη παρενοχληση που της έκανε η ξαδέρφη της όταν ήταν 5 χρονών. Το είχε αποφασίσει. Θα έπαιρνε εκδίκηση από όσους την είχαν πληγωσει. Θα γινόταν κάτι που κανείς δεν περίμενε!