♪Muse - nietypowa dziewczyna♪

Dzieciństwo

Nie ma sensu opisywać lat 0-5, gdyż, szczerze, nie wiele się tam dzieje. Więc zacznę opowieść od wieku 5 lat.

Maszerowałam po miasteczku Seji razem z moją babcią, Guhre, do spożywczaka. Miałam pomóc jej przynieść zakupy, i od razu wstąpić z nią na pocztę żeby wysłać list do cioci Savire. W sklepie strasznie się nudziłam. Stwierdziłam, że skoro już tu jestem, należy mi się jakaś nagroda za to, że pomogę babuni, więc poproszę ją o lizaka.

M: Babuniu Guhre, czy mogła byś mi kupić tego lizaka za to, że ci pomogę?

Pokazałam babuni lizaka o smaku bananowo-czekoladowym, najpopularniejszym w naszych miejscowych sklepach.

B: dobrze, mogę ci go kupić, lecz dostaniesz go dopiero jak będziemy w domu.

Odpowiedziała mi babunia po czym się uśmiechnęła, wzięła z mojej ręki lizaka, włożyła go do koszyka i kontynuowała zakupy. Byłyśmy w tym sklepie jeszcze dobre 30 minut - same nudy! - ale nagroda w postaci lizaka, jak na nasze miasto, była bardzo warta tego poświęcenia. Gdy wyszłyśmy w końcu ze sklepu, babcia stwierdziła, że wstąpimy do miejscowej zielarki żeby kupić trochę ziół na lekarstwa. Co prawda, nikt w domy nie był chory, ale babunia zawsze musiała mieć jakieś zioła w zapasie. Zakupy u zielarki minęły szybko, ponieważ babunia wiedziała czego potrzebuje. Jedyne co mi się nie podobało, to to, że torby z zakupami były strasznie ciężkie. Szłyśmy do domu, i mniej więcej w połowie drogi zaczęłam się zastanawiać, skąd babunia umie robić tyle różnych lekarstw.

M: Babuniu, a skąd wiesz jak robić tyle lekarstw z tych roślinek?

B: nauczyła mnie tego moja mama ptaszyno.

M: a skąd wiedziała o tym twoja mama?

B: wiedziała o tym od mojej babuni.

Stwierdziłam, że nie ma już sensu dalej pytać, więc byłam cicho aż nie doszłyśmy do domu. W domu poprosiłam babunie o lizaka, i poszłam do swojego pokoju.

Jak miałam 6 lat

Jak zazwyczaj poszłam do mojej przyjaciółki, Zelan, żeby bawić się jej lalkami. Wtedy nie było jeszcze lalek plastikowych, tylko ceramiczne i szmaciane które były bardzo drogie. Na szczęście Zelan miała dwie takie lalki i mogłyśmy się razem bawić. Dzisiaj zdecydowałyśmy bawić się w dziewczyny. Tak, lesbijki, nie wiem skąd wpadłyśmy na taki pomysł. Moja lalka nazywała się Sasha, a lalka Zelan nazywała się Kiro.

K: oh, Sasha, kocham cię!

S: ja ciebie też kocham, Kiro!

Zelan poruszyła Kirą tak, żeby przytulała Sashę, a ja poruszyłam Sashą tak, żeby całowała Kire. Obie z Zelan udawałyśmy dźwięki całowania.

S: Kiro, chodź ze mną.

Poprowadziłam Sashę w kierunku pokoju, a Zelan poprowadziła tam Kire. Możecie się spodziewać co tam udawałyśmy. Razem z dźwiękami, dziwne że jej rodzice nie przyszli sprawdzić co robimy.

Jak miałam 13 lat, przy okazji ostatni rok dzieciństwa.

Byłam u Zelan, leżałyśmy i oglądałyśmy jakiś strasznie nudny serial. Zaproponowałam Zelan, że zagramy w pytanie czy wyzwanie. Pierwsza byłam ja.

M: Zel, p czy w?

Z: p

Musiałam zapytać. Od kilku tygodni mi się podobała. Musiałam spytać.

M: jakiej jesteś orientacji?

Z: hm... Tak szczerze, nigdy się nie zastanawiałam, ale chyba Bi. Teraz ty, p czy w, Muse?

M: W

Zelan się uśmiechnęła.

Z: Powiedz mi, w kim się podkochujesz, jeśli jest taka osoba.

Zwlekałam chwilę z odpowiedzią. Zastanawiałam się, czy warto odpowiadać prawdę. Wzięłam głęboki wdech, i powiedziałam po cichu.

M: ty..

Z: możesz głośniej? Nie dosłyszałam.

Wystraszyłam się chwilę, bo myślałam, że jej się to nie spodobało.
Ale wzięłam się w garść i powiedziałam, tym razem już głośno

M: ty, ty mi się podobasz, Zelan.

Zelan chwilę nad czymś myślała. Po chwili się do mnie przybliżyła. Serce biło mi wtedy jak szalone. Przez chwilę patrzyłyśmy sobie w oczy, ja zarumieniona, chyba mocno, Zelan również zarumieniona, lekko. W pewnym momencie Zelan się nachyliła, i dała mi krótki pocałunek w usta.

Dlaczego uważam, że był to koniec mojego dzieciństwa? Ponieważ ten pocałunek otworzył całkiem nowy rozdział w moim życiu. O nim opowiem wam już zaraz.

♪Hejka! Mam nadzieję że spodobała się wam ta część książki. Niedługo, może nawet dzisiaj, postaram się wrzucić drugą część. Nie zapomnijcie dać gwiazdki, jest to dla mnie duża motywacja♪