Mr. Cold Guy Falling Inlove With A Crazy Girl

Chapter 2

SAINT MONTEFALCO UNIVERSITY

Wooaaah! ang laki pala ng University na ito, Taray!

Siguro mga anak mayayaman din yung nag aaral dito.

Shocks, pati pala sa loob ng campus ang ganda at apakalaki ng mga gusali.

“Hoy! Eyah, dahan-dahan naman sa paglalakat”, sigaw niya.

Iniwan ko kasi siya agad pagkababa ko galing kotse. Sinundo kasi kami ng driver namin, si mommy kasi pinasundo pa kami. Mabuti na rin siguro yun para hindi na rin malate, ang bagal din naman kasi nito bumaba kaya iniwanan ko tuloy.

“Hoooy! Eyah hello tayo dalawa yung malalate dito, hindi lng ikaw!” sigaw niya ulit na hindi na magka-ugaga sa paglakat, takbo para lang maabutan niya ko.

“Bilisan mo na lang sa paglalakad malelate na tayo ehh”, sabi ko habang hindi nakatingin sa kanya.

Tuloy tuloy parin ako sa paglalakad at patingin tingin sa kabuho,an ng mga building sa loob ng University na ito. Hindi ko akalain ganito pala ka ganda tong MSU.

Habang na  a-amazed ako sa ganda ng MSU, sa isang iglap bigla na lang nawala yun sa paningin ko ng......

Bumagsak nako sa sahig.

“Ouch, Aray ko po”, sabi ko habang namimilipit sa sakit ng pwet ko. May bigla na lang kasi bumangga sakin.

HUHUHU ano ba to! Hindi ba siya marunong tumingin sa harapan, HUHUHU ang sakit talaga ng pwet ko.

“Its your fault”, sabi nung bumangga sakin.

Agad ako tumingin sa nagsasalita sa harapan ko pero....

Wooaaahh! Totoo ba to? Ganito na ba ko kabait upang pagpalain na makakita ng angel sa harapan ko.

“Tsk!”,

Ang gwapo niyaaaah.......

“Stop staring at me”, cold niya sabi.

Ayy mo kang masungit ata na Angel. *Pout*

“Tsk!” sabay talikod sakin

Tayka!

“Hoooy, Kuya!” tawag ko sa kanya, dahilan para mapatigil siya sa paglalakad.

“I told you it's not my fault, because you're not even looking where you're walking” Bigla niya sabi habang nakatalikod at hindi nag-abala tumitingin sakin.

“Wow! Kuya, so kasalanan ko pa ngayon? Ikaw kaya yung unang bumangga sakin” panunumbat ko

Wala ba siyang balak tulongan ako? Kasalanan din naman niya huh! Ehh, kung siya na lang kaya yung umiwas, alam pala niya hindi ako nakatingin. Tsk! May pagka shunga pala din to.

Makatayo na nga lang, parang walang balak tung lalaki tumulong. Iindahin ko na lang yung sakit ng pwet ko, HUHUHU kahit medyo masakit.

Kasalanan naman talaga niya e, Kainis! Kung hindi sya nagbabasa habang naglalakad.

Habang papatayo na ako, papaalis na rin yung lalaki bumangga sakin

“Tayka lang po!” Pagpipigil ko sa kanya. Nakakalayo na sya ng ka unti sakin hindi kagaya kanina.

Wooaaahh! Ang tangkad pala nya kahit nakatalikod sya sakin hindi mapagkakaila ang gwapo niya at tsaka ang puti nya huh  kaso parang masama yata yung ugali.

“Kuya, hindi ba uso sa inyo yung salitang sorry?” Tanong ko sa kanya nagbabasakaling hindi niya alam.

“Kasi sakin alam ko po yang salitang yan, nagamit ko na kasi yang salita na yan sa mga kaibigan o family ko.” Baka lang naman hindi niya alam ready naman ako ipaalam sa kanya, kung gusto nya.

Saglit nya ko tinignan sa peripheral version nya at binalik agad yung position niya kanina

“Tsk!” saad niya

“Ahmm, mawalang galang na po kuya o Mr. o sino ka man. Okey lang naman po sakin na hindi ka humingi ng sorry pero kailan mong matutu.......”

Wooaaahh!

“Hoooy, hindi pako tapos!” sigaw ko. Apaka bastos niya! Iniwan ba naman ako.

“Hoy bumalik ka dito!!” sigaw ko ulit.

Ang kapal niya! Hindi na nga humingi ng sorry, iniwan pako habang nag sasalita. Taray din!

“wag na wag ka lang talaga magpapakita sakin sasapakin talaga kita" naiinis na sigaw ko.

“Kala mo kung sino” bulong ko sasarili ko.

Hindi ko na malayan pinagtitinginan na pala ako ng mga tao dito. Nakakahiya yung ginawa ko, yung iba kasi nagbubulongan na sa harapan ko ang iba naman masama yung tingin sakin kala mo may malaking tao ako nabangga. Kung makakapatay lang talaga yung tingin na binibigay nila sakin kanina pako nakahandusay dito sasahig.

Ohmy, ndi ba niya kilala kung sino yung sinisigawan niya

Mo kang new student ata siya

Ginalit ata niya

Ang ganda niya

Mas maganda ako sa kanya

Kapal niya para sigawan yung prince charming ko

Bulong nila na di ko na lang pinansin. Ugrhh kainis! Sinira na nga nya yung araw ko tapos masakit pa yung pwet ko at di man lng nya ko tinulungan, Galing! Hindi ba siya tinuruan ng mabuting asal ng magulang niya?

Nakakainis! Lagot ka talaga sakin pagnagkita tayo muli.

“ohh, an dito kapa pala kala ko iniwan mo na ko” Bigla sabi ng pinsan ko na kakarating lang

“Kakarating mo lang?” pagtataka ko.

“Huh, ahh Oo tumawag kasi si mommy” ahh kaya pala na wala siya kanina

“Oh, anyari sayo? bakit ganyan yang mukha mo parang kang sinakluban ng langit.” pagtataka nya

“Di ba obvious masakit yung pwet ko huhuhu" pamimilosopo ko.

“Huh, Bakit masakit ba yung tiyan mo?” pagtataka nya

“Gaga! Hindi, yung asungot na lalaking yun! Sya may kasalanan kung bakit masakit yung pwet ko,  at ang kapal nya sya pang may ganang magalit!” galit na galit na sabi ko

“Ohh e nasan na yung lalaki?” Tanong nya habang patingin- tingin sa paligid kung nandyan pa ba.

“Umalis na” diretsahang sagot ko, dahilan para mapatingin siya agad sakin.

“Huh, Bakit Saan nagpunta?!” Agad niya tanong sakin.

“Iwan di ko alam! Basta wag na wag lang siya magpapakita sakin” pagbabanta ko

“Hyst, sayang naman” naghihinayang na sabi nya. Agad ako napatingin sa kanya.

“Anong sayang?” nagtatakang tanong ko habang nakakunot yung dalawang kilay

“Kasi di ko man lang nakita yung mukha nya” sabi nya na para bang wala lang sa kanya yung nangyari sakin.

“E kong sapakin kaya kita ngayon, gusto mo” pagbabanta ko

Agad nya ko tinignan ng masama kaya tinignan ko din siya habang nakataas yung isang kilay ko.

“Tayka, May first class pala tayo!” sabi niya nagmaalala nyang may pasok pala kami

“Shit! Oo nga pala” muntik ko na tuloy makalimutan.

Kasalanan to ng asungot na lalaking yun.....

**************************************************
Thank you for reading my story!😘
Pls leave a comment and vote
Tengkyuu🧡