Blosje

5.

Het zal toch niet... Ik klink op de meldingen. OMG... de knapperd heeft mij ook geliked. Waarom? Wat maakt het uit? Ik ga er eens even goed voor zitten en trek mijn benen op het bed..

He, hoe gaat het?

Misschien heeft hij de verkeerde een berichtje gestuurd?

Weet je zeker dat je mij bedoelt? Het is vast de borsten-opmerking. Of de rondingen.

Leuke tekening. Zelf gemaakt?

Vriendin

Ze heeft talent. Lijkt sprekend op de foto's

Hemel, hij heeft dus mijn profiel helemaal bekeken. Nu geen stomme opmerkingen maken, want deze gaat echt zeer doen als ik die verlies. Laat hem maar leiden.

Maar dan overvalt me een tsunami van twijfel. Wat denk ik wel, dat zo'n gast mij echt leuk vindt? Ik maak een sissend geluid. Hij wil vast seks of chatten over seks. Ik krijg zweethanden, mijn adem stokt en het nerveuze gevoel in mijn buik maakt me misselijk. Dat of ik heb te veel gegeten. Ik spring van mijn bed prop het aluminium bakje met de laatste restjes lasagna in de pedaalemmer. Een sla een laatste slok van mijn cola zero achterover voordat ik die erbovenop dunk.

Huisgenoten alarm. Spreek je later?

Laters

Direct als ik de app sluit, heb ik alweer spijt. Krijg ik eindelijk een leuke match, durf ik niet. Wat voor wanhopig wrak ben ik geworden? Vroeger had ik helemaal geen last van dit soort neurotische trekjes, als ik een leuke jonge zag, durfde ik er zelfs op af te stappen, maar nu reageer ik net als een kleuter op zijn allereerste schooldag.

Met een plof land ik weer op het bed. Ik open mijn chromebook kies de volgende aflevering van de serie die ik aan het volgen ben op Netflix. Direct na de openingsmuziek glijden mijn gedachten weer naar het knappe gezicht van de match. Misschien heeft hij wel een nepfoto gebruikt van een of andere B-acteur. Is hij in het echt ietsjes meer dan de foto doet vermoeden, dat zou pas een echte match zijn gezien de rijkelijke omvang die ik aan het kweken ben. Dito onderkin, uitpuilend vet en een weegschaal die iedere dag kreunt door de hoeveelheid geweld die hij krijgt te verduren. Misschien is Toby een puber die nog bij zijn moeder woont. Gatver! Die gedachte laat me bijna echt kotsen.

Wat zorgt er toch steeds voor dat ik bij een match volledig blokkeer? Misschien heb ik bindingsangst? Of verlatingsangst? Of een uitzonderlijke combi van beiden? Voor het leven getekend door mijn traumatische ervaring na een rampzalige date. Ik mag hopen van niet.

Ik zet de serie op pauze en pak mijn telefoon om Ree te appen. Zij weet vast wel hoe ik dit moet doen.

Ik heb een match. Te knap, durf niet te appen

Het duurt even voordat ze reageert, Ree is zit normaal zowat iedere seconde op Whatsapp, alleen als ze tentamens heeft kan het een paar minuten duren voordat ze reageert. Net wanneer het stelletje in de serie eindelijk gaat zoenen, pingt mijn telefoon.

Wat weet jij van de psychologie van de koper?

Fronsend staar ik naar het scherm. Gaat dit over Tinder?

Nee. Morgen tentamens, mijn hoofd zit vol en ik krijg er niks meer bij. Snak naar een simpele samenvatting.

Een lachje trekt aan mijn mondhoeken. Psychologie van een koper zit niet in het pakket psychologie.

Klinkt heel logisch

Hij kent je niet, hij ziet je niet, en als het niks is flikker je hem naar links.

Ree is alles wat ik niet ben: nuchter, grappig en niet bang om een keer op haar bek te gaan.

Zo simpel?

Yep

Ik open de app, aarzelend hangt mijn duim boven het icoon. Grommend spring ik van het bed, loop naar de gezamenlijke keuken waar Droepie en Majoor zitten te schaken. 

Droepie heeft zijn bijnaam te danken aan zijn altijd zielige puppy-ogen, zelfs als hij schaterlacht ziet hij er nog droepie uit en Majoor volgt een opleiding in het leger, niet als Majoor, maar we vergeten steeds welke titel hij nu wel heeft, sergant of korperaal of zoiets, maar dat bekt veel minder lekker. Bovendien vond Jolijn het wel tof om moeilijke dates het huis uit te kunnen werken met de zin: 'Je moet vertekken voordat Majoor thuiskomt, want ander...'  Volgens haar is er geen grotere afknapper te bedenken dan dat.

'He.'

'Hoi.'

Ik groet ze terug met een glimlach. 'Wie gaat er winnen?'

'Daar is het nog te vroeg voor,' zegt Droepie met een diepe rimpel tussen zijn wenkbrauwen geplakt.

Majoor dus. 'Hebben jullie wel eens een e-date gehad?' vraag ik zo nonchalant mogelijk terwijl ik mezelf moed inschenk.

'Is dit een voorstel?' Majoor verlegd zijn aandacht van het schaakbord naar mij en draait een kwartslag op zijn stoel. 'Want je weet het, ik ben...'

Ik steek een hand op om de rest van zijn woorden te smoren. 'Ja ja, jij biedt je maar al te graag aan. Weet je dat als iets zo makkelijk voor het oprapen ligt het helemaal niet meer aantrekkelijk is?'

'Zegt ze nou dat ik lelijk ben?' vraagt Majoor.

Droepie haalt een keer zijn schouders op. 'Ik denk dat jij haar hebt betaald om net nu de keuken in te lopen en om mij af te leiden zodat ik die slimme zet van je mis en dan kun jij mijn koningin schaakmat zetten, maar weet je... ik ben niet van gisteren.' Hij steekt beschuldigend een vinger naar me uit. 'Jij date nooit, je had veel beter een of ander smoesje kunnen bedenken dan dat, want ik kijk er dwars doorheen!' En na die laatste woorden verzet Droepie zijn toren. 'Dat zal je leren.'

'Jullie zijn allebei gestoord. Ik heb geen reet aan jullie.' Nippend loop ik starend naar het scherm van mijn telefoon terug naar mijn kamer. Ik hoor Majoor nog net tegen Droepie mopperen dat hij zijn kamergenoot nooit zoiets zou flikken.

Ik plof met een diepe zucht terug op het bed. Ik zal dit varkentje zelf moet wassen.