တစ္ခုေသာ ဒီဇင္ဘာလသည္ ေအးခ်မ္းမႈ႔ကို အစြမ္းကုန္ျပလ်က္။ ပထမဆံုးေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မို႔ ရင္ထဲတြင္ေနြးခနဲ ။ တကၠသိုလ္ေျမကို ေျခခ်ခဲ့သၫ့္ ကြၽန္ေတာ့ ေျခလွမ္းေတြက ခပ္ေျမာက္ေျမာက္ျဖစ္လုနီးပါး။ ဆိုးသည္က ကြၽန္ေတာ့ အေဆာင္ကိုကြၽန္ေတာ္ခုထိမသိ။ ေမးရန္ ေဘးဘီဝဲၾကၫ့္ေတာ့ ဘယ္သူမွမရိွ။ ကြၽန္ေတာ့္ေရ႔ွက အရပ္ခပ္ပုပုနဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေဘးလြယ္အိတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာလြယ္ထားသည္မို႔အတန္းႀကီးထဲကပဲျဖစ္မည္ထင္။ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို ေမးရန္မွီေအာင္လိုက္လိုက္သည္ ။ အိုဘုရားေရ!! အရပ္သာပုတာ ျမန္ခ်က္ကေတာ့ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ့္လို အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူကေတာင္မနည္းလိုက္ရတယ္
“ေဟ့.....ေဟ့ ဟိုကိုႀကီး"
လွၫ့္မၾကၫ့္။ ကြၽန္ေတာ္ရွက္သြားသည္။ မထူးေတာ့ ေခၚလက္စႏွင့္ ဆက္ေခၚမည္ဆိုကာ သူ႔ပုခံုးေပၚ လက္တို႔ရန္ျပင္ခ်ိန္တြင္ သူ႔ ဖိနပ္ကို ကြၽန္ေတာ္တက္နင္းမိသြားသည္ ။
“ဟဲ့....ပလုတ္တုတ္"
သူကဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ မွီရာ ကြၽန္ေတာ့္ပုဆိုးခါးပံုစကို ဆြဲလိုက္သည္ ျမင္ကြင္းကား သိပ္ေတာ့မလွ ။ ေတာ္ေသးသည္ ညေနေဘာလံုးကန္ဖို႔ ဒူးက်ေဘာင္းဘီဝတ္လာမိလို႔။
“ဘယ္လျိုဖစ္လို့ သူမ်ားဖိနပ္ကိုတက္နင္းတာလဲ"
ခ်ိဳၾကည္ေအးျမေသာ အသံကား သူ႔ရင္၌ ေပ်ာ္ဝင္သြားေစႏိုင္ေသာအသံ။ ကြၽန္ေတာ္ၿပံဳးမိသြားသည္ ။ ဒီအသံေသးေသးေလးကကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးကို ခုန္လႈပ္ေစခဲ့သည္ေလ။
“ဒီမွာ…မၾကားဘူးလား"
“အာ…ေဆာရီး…"
ကြၽန္ေတာ္ကုန္းထလိုက္သည္ ပုဆိုးက ပံုပ်က္ကာ ကြၽတ္က်ေတာ့မၫ့္ ဆဲဆဲ ဖမ္းထိန္းထားသည္မိူ႔ ေတာ္သြားသည္ ။ ပုဆိုးျပင္ဝတ္ၿပီး
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုႀကီး ကြၽန္ေတာ္ကအေဆာင္ေမးမလို႔ပါ"
“ဘာျဖစ္တယ္.…အမေလး ဒီရုပ္ကိုမ်ား ဒီအဆင္နဲ႔ဒီအဆင္ ကိုႀကီးတဲ့"
“First year ဗ် First year "
ခပ္စြာစြာေျပာလိုက္သည္မို႔ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင္သြားသည္ ။ေျပာမၫ့္စကားလည္းေပ်ာက္။ သူကသူ႔ပုဆိုးတြင္ေပသြားသၫ့္ အမႈန္မ်ားကိုခါရင္း
“ဘယ္အေဆာင္ကိုေမးမလို႔လည္းေျပာ"
“ Maths အေဆာင္ပါ။ သူၿငိမ္သြားသည္"
“ဪ…သိၿပီ။ Maths အေဆာင္က ေဝးတယ္ဗ်၊ ခင္ဗ်ား ေရ႔ွေပါက္ကလာရမွာ မိန္းလမ္းကလာေတာ့ ေဝးသြားတာေပါ့"
“ဟင္"
ကြၽန္ေတာ္အသံထြက္သြားသည္။
“ဘာလဲ မယံုဘူးလား …ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေလ ၈တန္းေလာက္ကတန္းက တကၠသိုလ္တစ္ခြင္ၿပဲျပဲစင္ေအာင္ စက္ဘီးနဲ႔တစ္ဖံု ၊ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ကသီးသန႔္ ၊ ေဟာ လမ္းေလ်ွာက္တာကတစ္မ်ိဳး အဲ့လိုေမႊသြတာေနာ္ မယံုလည္းေန"
“မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္ကအမက Maths အေဆာင္က မိန္းလမ္းနဲ႔ နီးတယ္ေျပာလို႔ပါ"
“အိမ္ကအမနဲ့အျမဲတည့္လား ရန္ျဖစ္တာမ်ားလား တၫ့္တာမ်ားလား"
ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူးဟုကြၽန္ေတာ္ေတြးလိုက္မိသည္။
“ရန္ျဖစ္တာမ်ားတယ္"ဗ်
“ေသခ်ာျပီ အဲ့တာခင္ဗ်ားကို ဂ်င္းထၫ့္တာ"
ကြၽန္ေတာ္ စဉ္းစားသြားသည္ အမႏွင့္ ခုမွေတြ့ဖူးသၫ့္ ကိုႀကီး ဘယ္သူ႔ကိုယံုရမလဲ။ေတြးမေနေတာ့…
“အဲ့တာဆို လမ္းေလးၫႊန္ပါအံုး"
“အခုမိန္းအေဆာင္ကိုေတြ့လား"
“အင္း"
“အဲ့ အေဆာင္ေရ႔ွကေနညာဘက္ကိုခ်ိဳး,ခ်ိဳးၿပီးတၫ့္တၫ့္သြား ၿပီးရင္ ျမန္မာစာဌာနရိွတယ္ ။အဲ့ဌာနေရာက္ရင္ ဘယ္ကိုေကြ့လာ အဲ့မွာ ဟိုဘက္က Eng ဒီဘက္က Maths ပဲ ရွင္းလား မ်က္လံုးထဲျမင္လား"
“အင္း…ျမင္သလိုလိုပဲ ေက်းဇူးပဲေနာ္ ကြၽန္ေတာ္ေစာနက တိုက္မိသြားတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
“ရပါတယ္…First year အခ်င္းခ်င္းေတပဲဟာ"
“က်ြန္ေတာ္ First yearမွန္းဘယ္လိုသိလည္း"
“First yearေလးေတကနည္းနည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တယ္ေလ" သူ႔နားထင္နားကိုလက္ကေလးလည္ျပရင္း
“ကဲသြားေတာ့မယ္ေနာ္"
ခပ္ေထ့ေထ့ေလးၿပံဳးလိုက္ပံုက အသည္းယားစရာေလးဗ်။ သို႔ ေသာ္ ထိုအၿပံဳးတြင္ ကလိမ္ကက်စ္ က်ေသာ အၿပံဳးမ်ိဳးပါမွန္းကို ကြၽန္ေတာ္မရိပ္မိခဲ့။
_____________________________
ကိုေနြဦးပိုင္တို႔ကေတာ့ ကိုမိုးထက္ကို လမ္းၫႊန္ေပးလိုက္ၿပီ ဘယ္ေတေရာက္အူးမလဲမသိဘူး ><
YOU ARE READING
~ေနြဦး~
Fanfictionမင္းကငါ့ကို က်ီစားလြန္းတယ္ ေနြဦးပိုင္ မင္းသိလားစကားပံုရိွတယ္ "က်ီစားသန္က ရန္မ်ား၏" တဲ့ အဲ့တာတျခားလူေတခံယူထားတ့ဲအယူအဆ ဒါေပမယ့္ငါ့ အတြက္စကားပံုကေတာ့ "က်ီစားသန္က အခ်စ္မ်ား၏" မင္းငါ့ကိုက်ီစားေလ မင္းအေပၚထားတဲ့ငါ့အခ်စ္ေတြတိုးလာေလပဲ # မိုးထက္ ( Kim Nam Joo...
