DADDY JK - TAEKOOK SHORT STORY [Completed]✅

BABY

THIRD PERSON POV

හැමෝම පෝලිමට එන්න කෑම කන්න යන්න.

අදත් ඒ විදිහට ඇහෙන්නේ හැමදාම වගේ ළමා නිවාසේ ළමයින්ව කෑමට එක්කන් යන විදිහ තමා. මේ ළමා නිවාසේ ඉන්න ළමයි හැමෝම ගොඩක් විශේෂයි. ඒකට හේතුව තමා ඒ ළමයි හැමෝම තමන්ගේ වයසට වැඩිය මානසික මට්ටමෙන් පොඩි ළමයි වෙච්ච එක. ඒ කියන්නේ මෙහෙ ඉන්න ළමයි හැමෝම වගේ අවුරුදු 16 - 18 ත් අතර වුණාට එයාලගේ මානසික මට්ටම තියෙන්නේ අවුරුදු 3- 5 ත් වගේ ළමයෙක් ගේ මට්ටමට.

මෙතන හිටියා ටිකක් විශේෂ කෙනෙක්. එයත් මානසික මට්ටමෙන් පොඩි ළමයෙක් තමා. හැබැයි එයා අනිත් අය වගේ සෙල්ලම් කරන්න, වීඩියෝ ගේම්ස් ප්ලේ කරන්න ගියේ නෑ. එයා ගොඩක්ම කැමති තමන්ගේ පාඩුවේ වාඩිවෙලා අහස දිහා බලාගෙන ඉන්න. එයාට අහස දිහා බලාගෙන ඕන තරම් වෙලාවක් ඉන්න පුලුවන්. පැයක් දෙකක් අපෝ නෑ එයාට ඕන නම් දවස් තුනක් වුණත් එක දිගට වෙන මුකුත්ම කරන්නේ නැතුව අහස දිහා බලාගෙන ඉන්න පුලුවන්.

ඒ වගේම තමා එයා ගොඩක් නිශ්ශබ්ද කෙනෙක්. ඒක හින්දම එයාට එහෙ යාලුවෝ හිටියේ නෑ. එයාගේ ඔම්මයි අප්පයි එයාව මෙහෙට බාර දීලා තියෙන්නේ එයා මානසික මට්ටමෙන් පොඩි එක්කෙනෙක් ( LITTLE SPACE )හින්දා. ඒක එයාගේ ඔම්මලට ලැජ්ජාවක් ලු.

KIM TAEHYUNG POV

ඇයි මටම මෙහෙම වෙන්නේ? මගේ ඔම්මයි අප්පයි මාව මෙහෙ දාලා යනකොට මගේ වයස අවුරුදු 12 යි. එයාලා කිව්වේ මං පොඩි එක්කෙනෙක් විදිහට හැසිරෙන හින්දා මට මෙහෙ ඉන්න වෙනවා කියලා. එහෙම කියලා එයාලා ගියා ගියාමයි. මං අදටත් බලන් ඉන්නේ එයාලා මාව ඇවිල්ලා එක්කන් යයි කියලා.

මම සැරින් සැරේට තමා පොඩි ළමයෙක් වගේ හැසිරෙන්නේ. ඒ කියන්නේ මම දැන් අවුරුදු 18 ක මට්ටමට ඉන්නවා. ඒත් තව ටික වෙලාවකින් මම ආයෙම අවුරුදු 3ක පොඩි එකෙක් වෙයි.

අදත් අපි හැමෝම පෝලිමට ගියේ කෑම කන්න. ඒ වෙලාවට ගොඩක් අය පොඩි ළමයි වගේ හැසිරෙනවා. අපි ස්කූල් යන්නේ නම් නෑ. මොකද අපි පොඩි ළමයි වගේ හින්දා ස්කූල් ගියොත් එතන ඉන්න අනිත් ළමයි අපිට කරදර කරයි.

අපිට කන්න තියෙන්නේ කැඳ වගේ හදපු කෑම ජාතියක්. ඒවා තමා අපි හැමදාම කන්නේ. මට නම් ඒවා දැන් කාලම ඇති වෙලා. ඒත් ඉතින් ඒවා කෑවේ නැත්තම් අපිට එදාට වෙන කන්න දේකුත් නෑ. ඒ වගේම තමා අපි පොඩි ළමයි වගේ වුණා කියලා නෑ. අපිට කරන්න වැඩ තියෙනවා. එදාට තියෙන වැඩ කරේ නැත්තම් කන්න දෙන්නේ නෑ.