Bahar'ın Gelişi

2.Bölüm

Selamlarrr... Nasılsınız Çikolatalı Ayranlarım...

Normalde İzmir kitabımın bölümünü atacaktım ama bazı yazım yanlışları var onları duzenlemeliyim.

Bunu d en heyecanlı yerinde bitirip bölüm atmamışım djjdkdjd

İlham geldi yazayım dedim neyse İyi okumalar...♡
                                           ●●●

Gözlerimi açtığımda gerçekten çok rahatsız bir konumdaydım.Başım çatlıyordu.Gözlerimi yavaşça odada gezdirdim.Kollarım ağrıdığından başımı kollarıma çevirdim fakat kollarım arkadan bir ip yardımıyla bağlanmıştı.Tek kollarım değil karnımdan ayaklarıma kadar bir iple bağlanmıştım.

Gözlerimi kocaman açtım.Evet burası benim sıcacık odam değildi burası rutubet kaplamış bir odaydı.

"Hey! yardım edin" diye bağırmaya başlamıştım.

"Kimse var mı? yardım edin."

Kapı yavaşça açılmaya başladı.O anda nefesimi sıkıca tuttum.İçeri bir adam girdi.Pardon,pardon bu adam değil BU ORDA GORDUGUM KATİLDİ!!

"O küçük hanımda uyanmış."

Şaşkınlıkla ona bakıyordum.

"Uykunda baya ağırmış.Uzun süredir uyumuyorsun heralde haksız mıyım?"

Ciddi miydi bu? inanılmaz insan deliye hasret ben akıllıya.

Neden herşey bizim başımıza geliyor? farkında mısın?

Farkındayım tabi olmaz mıyım?

"Konuşmayacak mısın?"

"Akli dengen yerinde mi?" sorduğum soruyla kaşlarını çattı.

"Benim yerinde ama senin birazdan olmaya bilir."Pardon nasıl? hangi anlamda? beynini uçururum mu dedi o? demediyse de o anlamda dedi değil mi?

"Sen benim kim olduğumu biliyor musun?"

Tam o anda tanıdık bir ses duydum.Bu sesin sahibini tanıyordum.Ama tam kim olduğunu konduramamıştım.Sesin sahibi "Alp!" diyordu

Adınının Alp olduğunu düşündüğüm katil ve ben aynı anda kafamızı uzun kolidora çevirdik.Çevirdiğimiz gibi şoka uğruyacağım bir yüz ile karşılaştım Abimle.

Arkasında iki koruma ile olduğumuz odaya doğru geliyordu.Yüzündeki surat ifadesi pek hayra alamet gibi gözükmüyordu.Canım Abim beni kurtarmaya gelmiş.

Abim içeriye girdiğinde suratıma bile bakmadan katile dönüp konuşmaya başladı.

"Işıl yok!"

Bunu o katile sormasını umursamadan konuşmaya başladım.

"A-"

Söyleyeceklerim katil yüzünden yarıda kaldı.O kadar hızlı ve hararetli bir sekilde konuşuyorlardı ki.

"Nasıl yok"

"Abi yardım et" bu sözcüklerin abim tarafından duyulup duyulmadığını sorguluyordum.

"Yok işte.Sana güvendim ben onu alman için sana söyledim ama sen onu tehlikeye attın.Neden? senin önüne geleni öldürmenden"

1 saniye Abimin ortağı bu adam mıydı?İnanamıyorum bu sefer o katile söz vermeden bağırmaya başladım.