"ေဟး....ေဆးလိပ္ တစ္ဗူး"
"ဟုတ္အကို"
ႏႈတ္ခမ္းေအာက္က မွဲ႕ေလးက ညအေမွာင္ထဲမွာေတာင္ ထင္းခနဲ။ ေတာက္ပတဲ့မ်က္လုံးဝိုင္းေလးေတြနဲ႕ ယုန္သြားပုံေပၚေအာင္ရီေနတဲ့ ထို ႏွာလုံးေလးက ကြၽန္ေတာ့္ အာ႐ုံကို စကၠန့္အနည္းငယ္အတြင္း ဖမ္းစားသြားသည္။
"ဘယ္ေလာက္လဲ"
"ဝမ္၁၀၀၀ပါခဗ်"
"ေရာ့...ေနာက္ထက္ ဝမ္၁ေသာင္းေပးမယ္ မင္းငါ့နဲ႕တညလုံးစကားေျပာေပးမလား"
"ဗ်ာ"
ထိုအၿပဳံးေလးေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ ေၾကာင္အမ္းအမ္းၾကည့္လာသည္။ သူၿပဳံးေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာဆက္ေျပာရမည္နည္း။ သူ႕အၿပဳံးကိုျမင္ခ်င္ေနသည့္ စိတ္၏ ေတာင့္တမႈကို မည္သို႔ျဖည့္စည္းရမည္နည္း။
"နဲလို႔လား ဝမ္ တစ္သိန္းေပးမယ္"
"ခဏေစာင့္ေနာ္အကို ကြၽန္ေတာ္ ဒါေတြ ကုန္ေအာင္ေရာင္းၿပီးရင္ အကိုနဲ႕စကားလာေျပာမယ္ ခဏပဲေစာင့္"...
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးေျပးထြက္သြားတဲ့ေကာင္ငယ္ေလးရဲ႕ေနာက္ေက်ာက ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ထက္ ပို၍ က်ယ္သေယာင္ရွိသည္။
ည၁နာရီ ...
လမ္းမထက္မွာ မေကာင္းမႈျပဳသူမ်ားမွအပ လူေကာင္းဟူ၍မရွိ။ ၿမိဳ႕ရဲ႕သီးျခားရက္ကြက္လိုေနရာမ်ိဳးမွာ အေလာင္းကစား႐ုံမ်ားတည္ထားသလို။ ကလပ္မ်ိဳးစုံ motelမ်ိဳးစုံႏွင့္ လူမိုက္တို႔စုစည္းရာေနရာ။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေၾကးစားလူသက္သမား။ လူတစ္ေယာက္သက္လွ်င္အနည္းဆုံးဝမ္သိန္း၅၀ရသည္။ အေလာင္းကစားဝိုင္းမွာဘုရင္တစ္ဆူကဲ့သို႔ အၿမဲနိုင္တတ္ေသာ္လည္း ထိုပိုက္ဆံမ်ားက ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို မစြမ္းေဆာင္နိုင္။ လွ်ပ္ေဖာ္ေလာ္လီ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ မိန္းမပ်က္မ်ားကိုလည္း ထိကိုင္ရသည္ကမႀကိဳက္။ မူးယစ္ေဆးဝါးဆိုလို႔ ေဆးလိပ္တစ္မ်ိဳးထဲကိုသာ စြဲလမ္းသည့္ကြၽန္ေတာ္...
လူျပက္တဲ့ လမ္းၾကားေလးမွာ ထိုေကာင္ေလးကိုေစာင့္ေနမိသည္။
"အကို ေစာင့္ရတာၾကာသြားလား...ဟူး..ကြၽန္ေတာ္လည္း အျမန္ေရာင္းတာပဲဗ်ာ ဟိုလူဝႀကီးက ညစ္ေနလို႔..."
YOU ARE READING
You are MINE ! (𝑂𝑛𝑒 𝑆ℎ𝑜𝑡)
Short Storyကျွန်တော်က V hyung အပိုင်ပါ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကျ ဘာလို့ V hyungကို မပိုင်ဆိုင်နိုင်ရတာလဲဗျာ.... ကြၽန္ေတာ္က V hyung အပိုင္ပါ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္က် ဘာလို႔ V hyungကို မပိုင္ဆိုင္နိုင္ရတာလဲဗ်ာ....
