💫 Unicode version 💫
ဟိန်း... နိုးလာတယ်ဆို ဘေးကိုစမ်းတော့ အနွယ်မရှိတာနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို...
" ဟင်... ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ "
ခေါင်းတွေလဲ တဆစ်ဆစ်ကိုက်နေသဖြင့် ရေချိုးခန်းဘက်လာကာ မျက်နှာအမြန်သစ်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။
ကောင်တာကိုရောက်တယ်ဆို ကောင်မလေးတစ်ယောက်မှ
" ကိုဟိန်နောင်လား မသိဘူးရှင့် "
" ဗျာ.... ဟုတ်...ဟုတ်ပါတယ်...."
" ဟို... မဧကရီက ကားသော့ပေးခိုင်းခဲ့လို့ပါ "
ခေါင်းသာငြိမ့်ပြပြီး ကားသော့ယူကာ အိမ်ကိုသာအမြန်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
ဒီချိန်လောက်ဆို အနွယ် သူကိုအတော် စိတ်ဆိုးနေလောက်ပြီ....စိတ်ထဲကနေလဲ အကြိမ်ကြိမ်တောင်းပန်ကာ အိမ်ကိုသာအမြန်မောင်းခဲ့သည်။
ရောက်တယ်ဆို ခြံတံခါးက ပွင့်နေသဖြင့်....နည်းနည်းတော့ အံ့သြသွားကာ
" အနွယ်... အနွယ်....အနွယ်ရေ "
ဆိုကာ ခေါ်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်လာတော့ မြင်လိုက်ရတာက
" ဟင်.... သူဌေး.... "
ကိုမဟာ အိမ်ရောက်နေတော့ အံ့သြသွားရသည်။ အနွယ်မှာ စာပွဲခုံလေးမှာထိုင်ကာ ဆန်ပြုတ်သောက်နေပြီး ကိုမဟာက ဘေးမှ ပြုံးပြုံးကြီးထိုင်ကြည့်နေခြင်းပင်....
စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးဖြစ်သွားသော်လဲ ပြုံးလိုက်ပြီး
" အနွယ်...အစောကြီးနိုးနေတာလား ပြီးတော့ ကိုမဟာက "
ဟိန်းမှမေးလိုက်တယ်ဆို မဟာတစ်ချက်ပြုံလိုက်ကာ
" arrr. .sry ဗျာ... ဒီနေ့ အပြင်သွားစရာရှိတာနဲ့ အနွယ်ကိုလာခေါ်တာ ဒီရောက်တော့ တံခါးပွင့်နေတာနဲ့ဝင်ခဲ့လိုက်တော့ အနွယ်က နေမကောင်းဘူးဆိုတာနဲ့ ဆေးတိုက်ရအောင် ဆန်ပြုတ်တိုက်နေတာပါ.... "
ပြောလိုက်တယ်ဆို ဟိန်းလဲ အနွယ်ဘေးဝင်ထိုင်ကာ
" မောင်...တောင်းပန်ပါတယ်... မောင်မှားသွားတယ် ဘာလို့မောင့်ကို ဖုန်းမဆက်တာလဲ အနွယ်ရယ် "
YOU ARE READING
🖤 နာကျင်ခြင်းရဲ့ အဆုံးသတ် 🖤
RomanceSecond fic လေး အားပေးကြပါဦးနော် 😁 မင်းမလိုခြင်လဲ ငါကတော့ဆက်ပြီးပေးနေအုံးမှာပဲ နာကျင်မှုတွေတဆင့် ကြင်နာမှုတွေအဖြစ်ငါကဆက်ပေးနေအုံးမှာပါ..ဒါတွေကမင်းအပေါ်ကိုချစ်တဲ့ငါ့ရဲ့အချစ်တွေပါ...မင်းမုန်းနိုင်ပါတယ် ဘာလို့ဆို မင်းကိုသိပ်ချစ်တဲ့ ငါရဲ့အချစ်တွေဟာ အတ္...
