Moving the Trap (Warm Series #1)

Chapter 5

I opened the newspaper from our university but the pleasure we thought was going to be replaced by frustration and panic.

Headline: The students of West University will do an activity about PE this morning. See ya!

Yes. Palagi na lang nag-iiba ng isip ang may-ari ng unibersidad.

Totoo na naman ba 'tong nababasa ko? We've been here for a while and something is going on at the university. Nakakadala. We need to hurry up as we can. Hindi kami pwedeng ma-late sa napakasimpleng dahilan lamang.

Lalo't ito na rin ang huling taon upang makatungtong na ng kolehiyo. Bagay na siyang iniingat-ingatan ko't sisiguraduhin kong patutunguhan ko.

I immediately put on my shoes and quickly picked up the key from the table. Kasabay n'on, dinampot ko na rin ang baon namin ni Zach sa lamesa kasama ang susi na iniwan ni itay. Pinatay ang mga ilaw sa buong pasilyo ng bahay at tanging liwanag na lamang na tinatamaan ng araw galing sa pintuan ang aming pinagkukunan ng masisilayan.

But nice, father added a bit.

"Oh Zach, baon mo." I said as I gave it the one hundred pesos.

"Wow, totoo ba!?" he took it. "Sa 'yo, magkano?"

Ano ka ba naman, siyempre pareho lang tayo. Alam naman ni itay na hindi ka basta-basta magpapatinag sa akin lalo na kung ang pag-uusapan ay sa pera. Isang dekada't walong taon na natin 'to ginagawa subalit hindi ka [a rin nagbabago. Pantay lang ang pagtingin sa atin ni itay kahit hindi ka niya tunay na anak. Pero minsan, napapagalitan rin naman. That is normal in life for us to learn.

"Ano pang hinihintay mo, tara na!" ani ko kasabay ang paglabas ko ng bahay.

Sumabay siya sa paglabas. Kinandado't sinarado ko na rin ito at dali-daling nagtungo sa likuran ni Zach. Sumakay habang may oras pa. Sana ay hindi kami ma-late! This was the only way we could get there quickly.

Gosh. Aabot pa ba kami gayong ang tagal naming nag-stay sa bahay?

Hindi ko maipapangako pero parang gano'n na rin nga.

After some minutes, finally, we are also here.

Bumaba ako sa kaniya sabay ang pagpag sa suot kong uniporme. What is that activity that we need to perform? Jusko, mahihimatay na yata ako sa sobrang kaba. I thought we were going to be late but we weren't. Hindi ko naalalang isang nga palang pribado ang lugar na ito. Kahit anong oras, maari at maari kang makapasok batay sa gusto mo.

Doon tumambad sa aming harapan ang presensya ni Faye kasa-kasama ang mga kaibigan nitong luho rin ay ang kayamanan. Ni hindi ko alam kung ano na naman ang pakay nila. Napapagod na rin akong umiwas at dumais lalong-lalo sa kaniya.

"Hello Zach. How are you? Hindi ba maalis sa isipan mo ang mga sweet na salita na binaggit ko sa 'yo kahapon lang?" she looked seductively. "Of course, you will! Hahaha!"

I saw Zach's disgusted with her which is why he suddenly looked at me. And he said,

"Fuck!" he whispered. "Let's get out of here. Mabuti pang tumungo na tayo sa ating room."

I agreed to him. Wala akong pamimilian kundi ang sundin siya. Hindi ko na rin naman gustong gumawa pa ng gulo sa isang babaeng hindi mo mawari kung ano nga ba ang gusto at hinahangad. Magulo.

Kahit na pinipilit niyang pigilan ang kaibigan ko ay wala itong magawa. Nagpasawalang-kibo si Zach at hindi nito dinama ang pang-aakit at pwersang mayroon siya. Nagtitimpi lamang si Zach. Alam naman natin na hindi mapang-abuso at lalong-lalo na hindi niya kayang manakit ng isang tao. Whether it exceeds Zach's limit.

The West is still related to it.

Kailangan pa rin naming mag-ingat.

We didn't want to be get on trouble because we're only here to study, not to fight with others. Pinangako pa namin kay itay na hindi kami gagawa ng ikasisira ng aming mga pangalan na siyang mapagpapatalsik sa amin dito. Hindi ko ninanais at lalong hindi ko pinapangarap na mangyari ang lahat ng iyon sa daloy ng aming buhay.