1 ay sonra
"Ayla hazırlanın. Akşama iş var."
"Ne işi bu ? Ona göre hazırlanalım."
"Bir doğum günü partisine katılıcaz. Şu Nazminin kızının doğum günüymüş. İşimizi orda halledicez."
"Tamamdır. Saat kaçta parti?"
"Akşam 5 gibi hazır olun. Ortalıkta çok gözükmeden işimizi halledicez."
"Tamamdır."
Depoya girdim ve kızlara hazırlanmamız gerektiğini söyledim.
1 aydır herşey yolunda. Evreni kurtardık ve intikamı için durmadan çalışıyoruz. Bu akşam babasını öldürenlerin başı Selimin sağ kolu Nazminin kızının doğum günü partisi var. Adamı gece yarısı alıp Selimin yerini öğrenmeye çalışıcaz. Saat 4'ü geçti hazırlanmaya başlasam iyi olur. Kostümlerin arasından siyah kısa askılı bir elbise alıp üzerime geçirdim. Altımada beyaz spor ayakkabı giydim. Kızlarda hazırdılar bi süre sonra. Tamer Evren gelmeden az önce depoya gelip elimize çanta boy diye geçen silahlardan verdi. El çan
Tamın içine atıp kızlarla siyah minübüse geçtik.
*Allahım bu çocuk her haliyle yakışıklı olmak zorunda mı ?* Aaaa naber iç ses uzun zaman sonra geldin. Hayırdır.
*Evrenin yakışıklılığında susulmaz Ayla kendine gel.* Sus iç ses sus. Şu geceyi bi atlatalım da Allah kerimdir. Offf
*Aaaa öyle deme Ayla. Gerçi demesen nolucak ki. 2 ay oldu farkında mısın hala seni seviyorum diyemedin Evrene* Sana cevap vermicem iç ses
*Ay nolursun ver (!) Beceriksiz.*
İç sesim bazen kırıcı olabiliyor...
Ben iç sesimle kavga ederken lüx villaya gelmiştik bile. Gerçektende sôhretliydi. İç sesimin dedikleri yüzünden fark etmeden yüzüm düşmüştü ki Saye "Neyin var ?" Diye sordu. Bir şeyim yok diyerek geçiştirdikten sonra kendimi toparlayıp arabadan aşağı indik. Evren
"Beyler herkes kimi kolunda ağırlayacağını biliyor." Dedi. Tahin ettiğim şey mi?
Ben daha bi şey anlamadan Evren beni koluna alış ve önden yürümeye başlamıştı. Diğerleride çift olarak arkadan geliyor. Villaya çoktan girmiştik. Çok büyük, gösterişli ve kalabalıktı. Herkes yüksek sesteki müzikte eğleniyordu. Evren "Nazmi birazdan çıkar ortalığa, dağılın siz. Ortalıklta çete gibi dolaşmayalım."
"Çete değilmiyiz zaten?"
"Ne dediğimi anladın Deniz. Hadi işinize bakın."
Kolum evrenin koluyla kenetlenmişti. Elleri ceplerindeydi. O basit kıyafetlerin içinde bile parlıyordu. O kadar uzun süre oldu ona hissettiğim bu duygular ama hâla duygularımı bir türlü dile getirmeiyorum. Sanki ben susarken daha iyi anltıyorum onu ama galiba kendime :)
"Ne oldu güzelim hir sorun mu var ?"
"H-hayır yok dalmışım sadece."
"Gözlerime mi ?"
"Ne var dalamaz mıyım gözlerine ?"
"Hayir. Dalabilirsin, zaten bir tek sen dalabilirsin gözlerime."
"Hı ?" Bıyık altından hafifçe güldü.
Ne demek iatedi ki. Neden anlamadım ben bi şey ? Salak mıyım ben? Yoksa vitaminlerim mi düşük ? Kafamda bitmeyen sorulara yetişmeye çalışırken Evrenin sesini duydum.
"Nazmi çıktı. Pasta kesicekler büyük ihtimal. Kızının yanından ayrıldığı ilk an alıcaz adamı Ayla. Kızlarada haber ver."
"T-tamam." Kızlara her birine mesaj attım. Ve Evrene döndüm. Beni süzüyordu.
