𝚁𝙰𝙸𝙽 𝙱𝙻𝙾𝚂𝚂𝙾𝙼 💦 𝚢𝚘𝚘𝚗𝚖𝚒𝚗 [𝚌𝚘𝚖𝚙𝚕𝚎𝚝𝚎𝚍]✓

5.𝚁𝙰𝙸𝙽 𝙱𝙻𝙾𝚂𝚂𝙾𝙼 💦

එදා ඇහැරෙද්දි වෙනදට වඩා ඇඟට ලොකු තෙහෙට්ටුවක් දැනුණා. සමහරවිට කලින් දවසෙ වැඩිපුර සෝජු බිව්ව නිසා වෙන්න ඕනෙ. වැඩ්ඩා වගේ බිව්වට ඉතින් කෙලින් ඉන්න පුළුවන් එකක්යැ. මොනවා වුණත් මගෙ දුකට සැපට අමෘතෙ වගේ තියෙන්නෙ සෝජුනෙ. ඉස්සර වගේම මම සෝජු බොද්දි යුන්ගි හ්‍යුන්ග් මට අඩුම තරමෙ එකපාරක් හරි රවයි කියලා මගෙ හිතේ පුංචි බලාපොරොත්තුවක් තිබ්බා. ඒත් හ්‍යුන්ග්ට මන් ගැන ගාණක්වත් තිබ්බෙ නෑ. ඉතින් ඒකෙ පළියටත් එක්ක මම වැඩිපුර ටිකක් බිව්වා.

කොච්චර අමතක කරන්න හැදුවත් ඒ ඇස් දෙක මාව තාමත් උමතු කරනවා. කොච්චර ඒ ඇස් වලට ආදරේ කළත් අතීතය එ් හැඟීමට වැට කඬුළු බැඳලා දැන් ගොඩක් කල්. වැට මායිමේ ඉදන් සුසුම් හෙලනවට වඩා මට කරන්න වෙන කිසි දෙයක් නෑ.

හ්‍යුන්ග් දැන් මට ආදරේ නැද්ද...? මම පරක්කුද...? නැත්නන් හ්‍යුන්ග් මාව අමතකම කරල දාලද...?

කොච්චර උත්සාහ කලත් හ්‍යුන්ග්ව දකින දකින පාරක් ගානෙ මගෙ හිතට වද දුන්නෙ ඔය දේවල්. ඉස්සර වගේම අවුරුදු ගාණතක් ගත වෙලත් ඒ උණුහුම මට ඕනෙ කළා. ඒත් දෙන්නෙක් අතරට තුන්වෙනියෙක් වෙන්න තරම් මම ආපහු ආත්මාර්ථකාමී වෙන්නෙ කොහොමද.

තමන්ගෙ ඉස්සරහම තියන තමන්ගෙ පළවෙනි ආදරේට, ඒ හැඟීම් වලට ඉඹියතුරු දාන්න කෙනෙක්ට පුළුවන්ද...?

අමාරුවෙන් වුණත් මම ඒ දේවල් කළා. පුළුවන් තරම් හ්‍යුන්ගෙන් ඈත් වුණා. ඒත් මට ඕනෙ වුණ විදිහටහමත මම වගේම එයත් මාව නොසලකාහරින තැනට වැඩ සිද්ද වෙද්දි දැනෙන ඒ වේදනාවට එකම උත්තරේ වුණේ මත් වෙන එක විතරයි.

" ඕයි ජිමිනා... ඔයා නැඟිටලද... පල්ලෙහාට එන්න කන්න... "

ජින් හ්‍යුන්ග් ඇවිත් දොරට තට්ටු කළාට මට නැඟිටගව්නවත් පණක් තිබ්බෙ නෑ. ඒත් මට තිබ්බ ලොකුම ප්‍රශ්නෙ මම ඇඳ උඩට ආවෙ කොහොමද කියන එක.

" ජිමිනා... ඇහෙනවද... තාම නිදිද මනුස්සයෝ... "

" අනී... හ්‍යුන්ග් මම නැඟිටලා ඉන්නෙ... මොකද උදේ පාන්දර බෙරිහන් දෙන්නෙ... "

" උසේ පාන්දර... මම කියන්නෑ ඉතින්... දැන් බලනවා වෙලාව... දොළහටත් ළඟයි... "