បម្រេីស្នេហ៍ភ្លេីងឬស្យា
ភាគទី៣៥
«ចេញទៅកុំមកប៉ះខ្ញុំ! ! ! » នាងក្រមុំស្រែកឡេីងខ្លាំងៗពេលដែលគេប្រេីរាងកាយដ៍សែនធ្ងន់របស់គេមកសង្កត់ដងខ្លួនរបស់នាងជាប់ ថែមទាំងប្រេីដៃមកចាប់កញ្ឆក់ដៃទាំងគូដែលជាប់ខ្នោះរបស់នាង ដាក់ឡេីងទៅខាងលេីក្បាលមួយទំហឹងដោយមិនថ្នម ធ្វេីឱ្យសឹងតែថ្លោះដៃ រួចក៏ឱនចុះមកថេីបញីញក់.ក របស់នាង។
«មិនលែង! ! ! នៅឱ្យស្ងៀមទៅបេីមិនចង់ឈឺសាច់! ! ! » មិនត្រឹមបញ្ជាតែមាត់គេថែមទាំងកាន់តែបន្ថែមកម្លាំងសង្កត់លេីសដេីមទៅទៀត!
«ប្រុសថោកទាបកុំមកប៉ះពាល់រាងកាយរបស់ខ្ញុំទៀត...មនុស្សស្អីទៅអត់ឃ្លាន គេមិនចង់ឱ្យប៉ះហេីយនៅបង្ខំគេទៀត! ! ! » យូអ៊ី បន្តស្រែកជេរប្រទិចគេមិនឈប់ តែគេក៏មិនខ្វល់នៅតែបន្តញីញក់នាងតាមអំពេីចិត្ត។
«បន្តិចទៀតនាងនឹងចងចាំហេីយថាអាប្រុសថោកទាបម្នាក់នេះហេីយដែលអាចធ្វេីឱ្យនាងថ្ងូរគ្រប់ពេលដែលយេីងនែបណិត្យ! ! ! » ថាចប់គេក៏ខិតចេញបន្តិច ចាប់ហែកអាវរបស់នាងឱ្យដាច់ខ្ទិចខ្ទី តែមុនទាន់ដោះចេញឱ្យផុតព្រោះនៅទេីសខ្នោះដៃ បន្តដោយលូកដៃទៅដោះទំពួកអាវក្នុងរបស់នាងនិងរុញវាឡេីងទៅខាងលេី រួចឱនមុខទៅត្របាក់ផ្លែឈេរីពណ៌ក្រហមស្រស់ភ្លាម...
«អ្ហា៎...» នាងក្រមុំថ្ងូរដោយសំឡេងភ្ញាក់ និងប្រឹងរេីបម្រាស់ ស្របពេលដែលអ្នកកំលោះកាន់តែបន្ថែមការគៀបសង្កត់កាន់តែជាប់ ស្របពេលដែលដៃម្ខាងដែលទំនេររបស់គេបង្អូសពីចង្កេះមួយក្តាប់ហួសទៅត្រកៀករីកសាយ និងបន្តបង្អូសរហូតដល់ចង្កេះខោ ហេីយមនមែនត្រឹមនេះឡេីយ...
«កុំ! ! ! » នាងក្រមុំស្រែកហាមពេលដែលគេលូកដៃចូលទៅក្នុងខោសាច់ក្រណាត់របសលនាងញីញាក់ភាពទន់ជ្រាយរបស់នាងពីលេីខោក្នុងខ្លាំងៗ។
«ក...កុំ...» ម្តងនេះហាក់ដូចជានាងបង្ហេីបការហាមប្រាមទាំងពិបាក បន្ទាប់ពីគេឈប់ប្រេីដៃប្រឡែងលេងជាមួយស្រទាប់ផ្កាពីលេីខោក្នុង ជំនួសដោយលូកដៃចូលទៅប៉ះផ្ទាល់ៗតែម្តង។
«កុំធ្វេីឬកុំឈប់? » បន្ទាប់ពីប្រេីបបូរមាត់លេបត្របាក់ដេីមទ្រូងដែលមូលខ្លំទាំងសងខាងរួចហេីយ អ្នកកំលោះក៏ដកមុខចេញមក ខិតទៅសួរក្បែរផ្ទៃមុខស ស្អាតដោយការញញឹមចុងមាត់ ចំណែកឯដៃដែលកំពុងតែលូកលាន់ល្វែងក្រោមនោះក៏កាន់តែកម្រេីកញាប់ស្អេកដូចគ្នា។
«កុំ...អ្ហា៎...» យូអ៊ី ពិតជាស្អប់ខ្លួនឯងខ្លាំងណាស់ដែលមកបញ្ចេញសំឡេងឆ្គួតយ៍ បែបនេះឱ្យគេបានចិត្ត តែនោះក៏ដោយសារគេល្បិចច្រេីនស្របពេលដែលនាងឆ្លេីយគេក៏ប្រេីម្រាមដៃសូកចូលស្រទាប់ផ្ការបស់នាងរួចកម្រេីកខ្លាំងៗ។
«ឆ្លេីយ...កុំបន្តមែនទេ? » គេសួរទាំងដែលដឹងច្បាស់ពីចម្លេីយក្នុងចិត្តរបស់នាងទៅហេីយ! ! !
«អ្ហឹម...អ្ហា៎...» យូអ៊ី ឆ្លេីយមិនចេញគិតតែថ្ងូរ។
«ឈ...ឈប់ទៅ...» យ៉ាងណានាងមិនអាចចុះចាញ់ដោយងាយបានឡេីយ ទោះបីជាពេលនេះនាងចង់ឱ្យគេធ្វេីរឿងស៊ីជម្រៅខ្លាំងយ៉ាងណាក៏ដោយ ហេីយនាងក៏ដឹងែរថាគេច្បាស់ជាមិនឈប់ឡេីយតែគ្របលយឡាងមិនដូចការគិតរបស់នាងឡេីយ...
«ឈប់? ក៏បាន...» អេរិក ដកម្រាមដៃចេញមកវិញរួចបម្រុងនឹងដកខ្លួនចេញតាមសម្តីរបស់នាងទាំងដែលពេលនេះគេទ្រាំសឹងមិនបានចង់តែលេបត្របាក់នាងទាំងមូល ប៉ុន្តែព្រោះចង់ដឹងថានាងនឹងធ្វេីយ៉ាងណាបន្ត ទេីបបង្ខំចិត្តក្រោកចេញហេីយបន្ទាប់មកក៏ធ្វេីឱ្យគេត្រូវញោចចុងមាត់ញញឹមយ៉ាងពេញចិត្តពេលដែលសុខៗនាងប្រែមកជាអង្វរ.ក គេវិញ...
«ទេ...សូមមេត្តា...»
«មេត្តាអី? » គេសួរក្នុងន័យឌឺដង។
«កុំ...កុំបញ្ឈប់ត្រឹមនេះអី...» មួយឃ្លានេះនាងនិយាយដោយខាំមាត់សង្កត់ចិត្តលាក់ភាពអាម៉ាស់។
«ក៏បាន...ចាត់ទុកថាយេីងអាណិតនាងទៅចុះ! ! ! » បេីគង់តែដោយសារពេលនេះភ្លេីងតណ្ហាដុតរោលពេញរាងកាយរបស់គេឱ្យឆាបឆេះ ទេីបគេខ្ជិលអូសបន្លាយធ្វេីបាបនាងយូជាងនេះ ត្រឹមនិយាយចប់ភ្លាមក៏ចាប់សម្រាតខោរបស់នាងចុះតាមដោយខោក្នុងរួចឱនមុខទៅរកភ្លាម...
«អ្ហា៎...» នាងក្រមុំថ្ងូរគ្រលួចពេលដែលគេស្រាប់តែប្រេីអណ្តាតគ្រលាស់ទៅមកលេីស្រទាប់ផ្ការបស់នាងទៅមកដោយមិនរអេីង។
«ចាំទុក...នាងគឺជាកម្មសិទ្ធរបស់យេីងហាមទៅណាឆ្ងាយពីយេីង ហាមទៅពាក់ព័ន្ធប្រុសណាក្រៅពីយេីង បេីយេីងមិនអនុញ្ញាតិ...» ប៉ុន្មាននាទីក្រោយមកបន្ទាប់ពីធ្វេីឱ្យនាងមេីលឃេីញឋានសួគ៌តាមដោយអ្តាតរបស់គេរួចហេីយ អេរិក កំណាចក៏ងេីបឡេីងមកខ្សឹបក្បែរត្រចៀងម្ខាងរបស់នាងស្របពេលដែលប្រេីដៃទាំងគូញែកជេីងរបស់នាងចេញពីគ្នារួចប្រេីភាពរឹងមាំរបស់គេទៅត្រដុសនឹងភាពទន់ជ្រាយរបស់នាងទៅមក...
«អ្ហា៎...»
«អ្ហាស...» ទាំងពីរនាក់ថ្ងូរតំណាលគ្នាពេលដែលអេរិក ចាប់ផ្តេីមសូកភាពរឹងមាំរបស់គេចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់នាង។
«អ្ហឺ អ្ហា៎...» អ្នកកំលោះថ្ងូរជាប់គ្រលែងត្រកៀកញាប់ស្អេកដូចម៉ាស៊ីន ស្របពេលដែលនាងក្រមុំក៏ព្យាយាមខាំមាត់លេបសំឡេងទាំងនោះ ឯដៃទាំងគូដែលជាប់ខ្នោះនៅលេីក្បាលក៏ក្តាប់ចូលគ្នាណែនដេីម្បីរំសាយអារម្មណ៌ឱ្យបានធូរស្រាលជាងនេះ។
«អ្ហា៎...អ្ហស...បន្ធូរអារម្មណ៌ហឺ យូអ៊ី...» គេថ្ងូរប្រាប់ពេលដែលមានអារម្មណ៌ថានាងហាក់ប្រឹងខុសធម្មតា។
«អ្ហាស...» ទោះនាងខំទប់យ៉ាងណាក៏ទប់មិនជាប់ត្រូវថ្ងូរចេញមកឱ្យទាល់តែបាន ឯអេរិក ពេលដែលឃេីញថានាងហាក់ដូចកំពុងវេទនាខ្លាំងទេីបគេលូកម្រាមដៃរបស់គេចូលទៅក្នុងមាត់របស់នាងដេីម្បីឱ្យនាងខាំរំសាយភាពតានតឹង។
«អ្ហា៎ ស្រួលណាស់...នាងពិតជាតឹងណែនមែន» កាន់តែថ្ងូរគេកាន់តែបន្ថែមកម្លាំងយោគយោល ហេីយទីបំផុតគេក៏នាំនាង និងខ្លួនឯងឡេីងទៅដល់ឋានសួគ៌បានសម្រេច។
«យេីងដល់ហេីយ...» គេបញ្ឈប់សកម្មភាពគ្រប់យ៉ាង តែមិនព្រមដកភាពរឹងមាំចេញពីខ្លួនរបស់នាងឡេីយ។
«ចុះនាង? » គេសួរដោយសំឡេងដែលស្តាប់ទៅរៀងគំរោះគំរេីយបន្តិច។
«ចុកដៃណាស់! ! ! » នាងមិនឆ្លេីយតបនឹងគេជំនួសដោយរអ៊ូ និងព្យាយាមទម្លាក់ដៃចមកវិញ។
«ដោះខ្នោះឱ្យខ្ញុំផង! ! ! »
«បញ្ជា? »
«ទេ...សុំអង្វរ...» ដែលមិនផ្គេីនព្រោះនាងគ្មានកម្លាំងឈ្លោះជាមួយគេឡេីយ។
«ដោះក៏បាន ព្រោះយេីងត្រូវនាំនាងលេងក្បាច់ថ្មី! ! ! » និយាយចប់ភ្លាមគេក៏លូកដៃទៅកូនតុក្បែរគ្រែយកកូនសោះមកចាក់ដោះខ្នោះចេញពីដៃរបស់នាងរួចក៏ចាប់លេីងបង្វឌខ្លួនរបស់នាងឱ្យដេកផ្កាប់ ហេីយក្បាច់ថ្មីដែលគេប្រាប់នាងក៏ត្រូវបាន អនុវត្តភ្លាមៗដូចគ្នា...
«អ្ហា៎...» នាងក្រមុំថ្ងូរពេលដែលគេសូកភាពរឹងមាំរបស់គេចូលមកទាំងគំហក...
«ផ្តាំម្តងទៀត...ធ្វេីអីលេីកក្រោយត្រូវសួរនាំយេីងជាមុនសិន កុំចេះតែអាកាត់តាមអំពេីចិត្តពេក! ! ! » ប្រាប់បញ្ជាក់រួចពេលដែលប្រាកដចិត្តថានាងឮ និងយល់ហេីយ ដៃទាំងគូរបស់គេលូកទៅក្រសោបចង្កេះនាងជាប់ដេីម្បីទប់លំនឹង រួចក៏គ្រលែងត្រគៀកញាប់ស្អេកពីខាងក្រោយតាមតែចិត្តឯង មិនខ្វល់ថានាងទ្រទ្រង់រួចឬអត់ ដោយចាត់ទុកថានេះជាការដាក់ទោសដែលនាងធ្វេីឱ្យគេខឹងច្រេីនដងជាប់គ្នា។
