Nakasubaybay ako sa punong nag sisimula nang malagasan ng mga dahon,nag liriparan rin ang mga natitirang kulay ubeng bulaklak nito.Tila nagpapasikat iyon saakin sa dahil mas maraming nag lalglagan na buong bulaklak sa buhok ko at parang niyebe ito sa daming nahuhulog at nagliliparan dala ng hangin . isama mo pa ang kulay kahel na langit.Nasisiyahan akong pagmasdan iyon sapagkat sadyang napaka ganda at nakakalibang,parang nabawasan ang sakit na nadarama ko kahit sa limitadong oras lamang. Nababawasan ang sakit ng puso ko at pagkagulo ng isip ko.
Napabuntong hininga ako saka umupo sa pinaka malapit na upuang nakita ko.
Napa awang ang bibig ko sa masayang mga taong nakapaligid saakin,parang ako lang ata ang nanlulumo ngayon.
Ni hindi ko magawang ngumiti kahit peke lamang,di ko magawang umiyak dahil parang may pumipigil saakin na umiyak,diko rin magawang magalit dahil walang ibng taong kagalitan at mapagbuntongan ng galit kundi ang sarili ko. Di ako nagulat sa pangyayari dahil alam ko na mangyayari at mangyayari iyon pero kasalungat ang nangyari sa inaakala ko. Lalo na hindi ako nahihiya dahil ako si Trina Faye Adler ang tagapagmana ng Adler enterprise pero akala ko lang pala iyon dahil kabaliktran ang nangyari. Ang tanging nakakaintindi lang saakin ay ang lima kong mga kaibigan.
Baka sila nga lang talaga ang mapagkakatiwalaan ko. Hystt I really feel empty, ubos na ubos na ako,Pagod na pagod na ako. I used to be strong pero bat ngayon I feel weak. I used to be independent pero bat ganon parang naka depende ang buhay ko sakanya?
I really hate this feeling.
Di ba ako pwedeng maging masaya?
Bakit pag twing masaya ako kaagad na may kapalit na lungkot?.
‘Well, maybe its just destined to happen’ HAHAHA destiny it is.
I laugh bitterly.
destiny na naglayo saakin sakaniya.
F*ck it. Destiny my ass.
How I hate my life.
“uyy Trina tulala ka na naman” napabalik ako sa ulirat ng biglang lumusot si seriea sa gilid ko.
“pshh”I hissed.
“parang timang ka diyan na nakatulala. Look at you.you look like a walking disaster. My gosh you’re so panget na.you don’t like you’re self na oh. Di na pinkish lips mo you look pale na my dear. Di ka na din chubby like before hmpp… its not you ehh-‘’
I cut her off”--as if you can handle this kind of pain, ni hindi mo nga maharap ang reyalidad. LOOK AT ME. Huh?. No!look.at.your self! You’re so pathetic. You cant even win over your damn brother, even your boyfriend dump you. You know why? Because you are USELESS!. AND A COMPLETE FAILURE--“ napatigil ako sa pagsasalita sa sobrang lakas ng pagka sampal niya saakin. Namanhid ang buong mukha ko at katawan ko. This is the first time someone hurt me physically. Masakit, sobrang sakit. siya pa talaga ang gumawa saakin non. Siya na tinuring kong higit sa pinsan kundi kapatid,at kaibigan ko pa.wow, just wow. I taught she understand me. I guess I deserve all this pain,I deserved to be hurt,I don’t deserve to be loved and happy at all.
Naramdaman kong may likidong tumutulo galing sa labi ko,dugo. Pinahiran ko iyon Kasabay ng pagtulo ng luha ko.
“trina t-tama na!p-please,m-maawa ka s-sa s-sarili mo. Hindi ka ganito dati.”nanginginig na lumapit siya saakin at pilit na pinunasan ang labi ko na dumudugo.
Tinabig ko ang kamay niya. “seriea, kung umaasa ka pa na babalik ang pinsan mo na mabait,mahinhin,di makabasag pinggan, mahal ng lahat, at kaibigan mo pwes, mali ka.” Sabi ko habang pinupunsan ang luha ko na nag uunahang tumulo.
“alam mo ba yung chance na makabalik ang dating trina? Ha!” napailing siya.
“pwes, ipaalam ko sayo. Its simple, para ka lang naman maghihintay ng barko sa airport at tinidorin ang sabaw You see? Its impossible. Gaya ng pinapagawa mo sakin na ibalik ang dating ako,kasi ako mismo alam ko sa sarili ko na hindi na siya makakabalik. That trina is dead and you are facing the new trina right now. Yes! again you are correct.this is not me, this isn’t trina. S-sinobukan ko na ibalik ang dating ako pero bat ganto pa rin ako? Im afraid….sa lahat ng what if’s na tumatakbo sa isip ko…”pinunasan ko ang luha ko. Di ko na mapigilan ang lahat ng sakit im tired physically and emotionally. Ni hindi ko malamang napahagolgol na ako sa harap ni seriea. Nakatingin lang si seriea sa lupa habang mahinang umiiyak. I hate to see her cry alam kong ilang beses ko na siyang nakitang umiyak pero kahit ganon nadudurog pa rin ang puso ko tuwing pinagmamasda siyang umiyak.
