𝒀𝒐𝒖'𝒓𝒆 𝑨𝒍𝒍 𝑰 W𝒂𝒏𝒕

8

Jungkook/

''Aptal.''

Duyduğum sesle beraber bakışlarımı yerden kaldırarak karşımdaki güzel oğlana çevirdim. Şaşkın bakışları yüzümü turluyor, vücudunun yanında olan iki kolu ise titreyip duruyordu.

Bu şaşkın bakışlarının üzerinde oturduğum tekerlekli sandalye yüzünden mi yoksa sınıfın sessiz çocuğu olan Jungkook olmam yüzünden mi olduğunu bilmiyordum. Sanırım, altımdaki sandalye yüzünden bana bu şekilde bakmasını kaldırabilecek biri değildim ama yine de olabilirdi. Altımdaki engeli görüp benden kaçabilirdi ve ben ona kızamazdım. Elini tutup yürüyemeyeceği birini kimse istemezdi.

"Çok mu şaşırdın?"

Ağlamaktan şişmiş gözlerim, pürüzlü sesimle beraber karşısındaydım ve o, hâlâ bana bakmaya devam ediyordu. Bakışlarını üzerimde hissettiğim her saniye ellerim titriyor, boğazımdaki yumru kendini belli etmek istercesine ağırlaşıyordu.

Taehyung yere, önüme, eğildiğinde bu sefer şaşkınca bakan taraf bendim. Soğuk elleri titreyen ellerimi sardığında göz kapaklarımın titrememesi için büyük bir çaba sarf etmem gerekti.

"Annemin okşamadığı saçlarımı okşayacağını söylemiştin."

Fısıltıdan farksız sesini duymamla gözlerimi kapatarak başımı salladım, severdim tabii. Sandalyenin önünde diz çökerek bana arkasını döndüğünde, yüzünü göstermesi için yalvaracak bir hâle gelmiştim.

Ellerim benden habersiz saçlarına tırmandığında gülümsedim, yumuşacık saçları vardı.

"Biliyor musun," dediğimde devam etmem için hafifçe başını sallamıştı ve ben, titreyen sesime inat devam etmeye çabaladım. Sırf o istiyor diye. "Senin kapına turta koyduğum gün, onu koyan ben değildim. Abim olduğunu söylemiştim ya sana, o koydu." İstemediğim hâlde mızmız bir çocuk gibi çıkan sesim yüzünden saçlarındaki elimi çekerek yüzümü kapattım. Karşısında bu kadar güçsüz görünmek istemiyordum.

"Bir şeyler itiraf edeceksek söyleyeyim. Senin kim olduğunu biliyordum." diyerek dikkatimi çeken Taehyung ile şaşkınca ellerimi aşağıya doğru indirdim.

"Sen yazdıktan sonra karşı camlara bakmaya başladım ve karşı tarafta yalnızca tek bir sınıf arkadaşım oturuyordu Jungkook. Daha önce nasıl fark etmedim hiçbir fikrim yok."

Gülerek kurduğu cümleler kalbimi hızlandırırken onun fark etmediğini düşündüğüm için kendime kızmaya başladım. Ta ki Taehyung konuşana kadar.

"Senin bacakların sana ihanet ediyor olabilir ama benimkiler varacakları yeri öğrendi."

Derin bir nefes alarak saçlarımı sevdiğinde gözlerimi kapattım.

"Artık senin bana gelmek için çabalamana gerek yok, ben sana geleceğim."