Sokak lambası yanıyor sönüyordu ve gece çok karanlıktı.Tek ışık geçen arabaların farıydı.Bir süre belkledim fakat düzelmeyince korkmaya başladım.Bi an aklıma belediyede çalışan arkadaşımın babası geldi.Onu aradım.
Biri açtı ses derinden geliyordu ve ev ortamı değildi sanırım.
Ben:
Hey selam
Ses:
H-eeeeh selaaam
Ben:
Ee biraz telefona yaklaşsanmı?
Ses:
Neden ? Bu gereklimi? Niye insanlar bende böyle şeyler istiyorlar?Dünyayı anlayamıyorum...
Ben:
Efendim?!!!
Ses:
İşte efendin olmalıyım hah hah hah
~Telefonu kapatıp yatağa attım~
Korkmuştum.Ne yapacağımı bilemedim.Arkadaşımın evine hızlı adımlarla yürüdüm.Evine vardığımda arkadaşım çoktan uyumuştu.Babasıyla konuşmak istedim ve salona aldılar beni.
Ben:
Efendim geç saatte geldiğim için üzgünüm fakat Annanın telefonunu aradığımda yabancı biri açtı annesi olabileceğini düşündüm fakat çok garip davranmaya başladı?
Adam:
Sorun değil.
Fakat telefonu kapalı Annanın nasıl olur?
Ben:
Vede sokak lambası yanıp sönüyor bir bilginiz varmı?
Adam:hyr
Ben:
Çok teşekkürler görüşürüz
~aceleyle evinden sokağa çıkıp nefes aldım~
Sokakta uzun elbiseli bir kadın oturuyordu ve ağlıyordu.Sessiz bir şekilde yürümeye çalışırken bir dala bastım//ve kadın bu sesi duymuş olmalı ki ayağa kalkti upuzndu benden iki tane.Hayalet görünümlüydü korkunç bir şekilde aramaya başladı bizim binanın önüne doğru koşuyordu.Bahçedeki bir ağaca tırmandım~
