Zawgi;
Jin-ငယ္..ဒီမွာ လာၾကည့္ပါဦး...
ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနရင္း ဖုန္းကို လက္ညိဳးထိုးပီး တစ္ခုခုကို ျပလိုဟန္ျဖင့္ စားပဲြခံုတြင္ Computer တစ္လံုးႏွင့္ အလုပ္႐ူပ္ေနေသာ Jungkook ကို မတိုးမက်ယ္ အသံအေနအထားျဖင့္ လွမ္းေခၚေနသည္...
Jungkook-ဘာျဖစ္လို႔လဲ Hyung ရဲ႕...ကြၽန္ေတာ္ ဒီမွာ အလုပ္ေတြ႐ူပ္ေနတယ္...မနက္ျဖန္ တရားရံုးခ်ိန္းအမီွ သက္ေသေတြကို စုစည္းေနလို႔ မအားေသးဘူး...
သူ႔ကို မၾကည့္ဘဲ Computer ကိုသာ မ်က္လံုးကြၽတ္မတတ္ၾကည့္ပီး လက္ေခ်ာင္းမ်ားက Keyboard အေပၚ အေျပးအလႊားလႈပ္႐ွားေနရင္း ျပန္ေျပာေတာ့ သူ စိတ္နဲနဲေကာက္ခ်င္လာပါပီ...
Jin-ငါနဲ႔ အဲ့ဟာေတြနဲ႔ ဘယ္ဟာ အေရးပိုႀကီးလဲ...ေနာက္တစ္ခါ ငါ့အိမ္ မလာနဲ႔...
သူ ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ေထာ္နဲ႔ ဆူပုတ္ပုတ္ေျပာလိုက္မွ Jungkook ရဲ႕လႈပ္႐ွားေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက ရပ္တန္႔သြားပီး Computer Screen မွတစ္ဆင့္ သူ႔ဆီ အၾကည့္ပို႔လိုက္သည္....
Jungkook-Aww Hyung ပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို အိမ္လာခဲ့ဖို႔ေခၚတာမလား...
Jin-ငါ ပ်င္းလို႔ မင္းကိုေခၚတာေလ...မင္းက အလုပ္ႀကီးပဲလုပ္ေနတယ္...
Jungkook-ကြၽန္ေတာ္ Hyung ကို ေျပာပီးသားပဲ...ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္႐ူပ္ေနလို႔ မလာေတာ့ဘူးလို႔...ဒါေပမဲ့ Hyung က ရတယ္ Hyung အိမ္မွာ လာလုပ္လို႔ေျပာလို႔ ကြၽန္ေတာ္လာခဲ့တာေနာ္...
Jin-ေအေပါ့ေလ ငါက မင္းရဲ႕အလုပ္ထက္ အေရးမွမႀကီးဘူး အေရးလဲမပါဘူးမလား...အီးဟီး~~ဟီး...ငယ္က Hyung ကို မခ်စ္ဘူး ဟီး~~
မ်က္ရည္လဲ မထြက္ဘဲ ငိုခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ဒီကေလးဆိုးႀကီးကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ...သူ studio မသြားရတဲ့ေန႔ေတြဆို လူကို ဂ်ီက်ေနက်..ဒါဟာ သူ႔အက်င့္လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရသြားပီ..တစ္ခါတစ္ေလ သူက အငယ္လား ကိုယ္က အငယ္လားဆိုတာ မေဝခဲြတတ္ေတာ့ဘူး...
သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚတဲ့ နာမ္စားေလးက "ငယ္" တဲ့~~~
ကြၽန္ေတာ့္အိမ္နဲ႔ Hyung အိမ္နဲ႔က မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္...တစ္ခါတစ္ေလ ေျပာစရာရိွရင္ ဟိုဖက္ျခံ ဒီဖက္ျခံ ေအာ္ေျပာေနက်...ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ရင္းႏီွးလာခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုၿငိတြယ္ေနပီလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရတယ္...သူ႔ဘက္ကေတာ့ အျဖဴေရာင္သံေယာဇဥ္ဆိုေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကေတာ့ အေရာင္ေတြဆိုးခ်င္ေနပီ...
