Özay'ın canı çok sıkılmıştı.
Dayısı Ziya, bahçede bir şeyler ile uğraşıyordu. Özay, kendini eğlendirmek için bir şeyler ararken, dayısını gördü. Dayısına el salladı ve koşarak yanına gitti, koştuğu için nefes nefese kalmıştı.
Dayısı ile beraber yürümeye çıktılar ve yürürken, yolun kenarında bir çekiç gördü. Çekice elini uzattı ve etrafına bakındı yapacağı şeyin kimse yokken daha eğlenceli bir hale geleceğini düşünmüştü. Çekici eline aldı ve dayısının peşinden yürümeye başladı.
Çekiç elinde, dayısının peşinden yürürken "taak" diye bir ses yankılandı. Dayısı, ne olduğunu anlayamamış kafasını tutarak arkasına döndü ve Özay'a baktı. Özay, elinde çekiç ile dayısına baktı. Dayısı: "O çekici neden kafama vurd-" "taak" Dayısı, sözünü bitiremeden kafasına çekici bir daha vurdu. Dayısı artık iyice sersemlemişti. Bu olay, Özay'ın hoşuna gitmişti ve dayısının kafasına bir kere daha vurdu. Bir kere daha, bir kere daha ve bir kere daha. Dayısının yüzünden artık kanlar akmaya başlamıştı. Özay o anda dayısının kırmızı bir renk olduğunu düşünmüştü.
Daha sonra Özay, koşarak bahçeden içeriye girdi. Evinin kapısını açtı. Etrafına bakındı ve annesinin mutfakta olduğunu fark etti. Yine koşarak, mutfağa gitti. Koştuğu için kalp atışları hızlanmıştı. Ve annesine," Anne bak dayım bir boyaymış." dedi. Annesi oğlunun neler dedigini anlayamamıştı. Özay, annesini çekiştirerek, dayısının yanına götürdü. Annesi Nazlı, yerde baygın olan kardeşini gördü...
