༺𝔻𝕖𝕒𝕣 𝕄𝕪 𝕎𝕙𝕚𝕥𝕖 ℂ𝕙𝕖𝕣𝕣𝕪 𝔹𝕝𝕠𝕤𝕤𝕠𝕞༻

အပိုင်း ၁~ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ?

Unicode

Dance practice room တစ်ခုမှာ
ညမိုးချုပ်နေသော်ငြား မရပ်မနားကြိုးစားနေတဲ့သူတွေ
ရှိနေကြလေသည်။

"1 2 3 4 .. 1 2 3 4 ...အိုကေ အဆင်ပြေနေပြီ
မနက်ဖြန်ကျရင် အကုန်လုံးအဆင်ပြေပြေနဲ့
အောင်မြင်နိုင် လိမ့်မယ်လို့ အစ်ကိုမျှော်လင့်တယ်နော် "

"ကျေးဇူးပါ "

တစ်ညီထဲထွက်လာတဲ့အသံ အဆုံး
ကြမ်းခင်းပေါ်ကို အရုပ်ကြိုးပျက်ထိုင်ချပြီး နားနေမိသည်။
အရမ်းပင်ပန်းနေပြီ။ ဒါပေမယ့် ရင်ထဲက အလုံးကြီးက
ပျောက်မသွားသေးဘူး.....

"အရမ်းမောနေပြီလား "

ရေအေးအေးလေးတစ်ဘူးနဲ့အတူ မေးလာတဲ့အကဆရာကြောင့် ခပ်ပြုံးပြုံးသာဖြေမိသည်။

"အဆင်ပြေပါတယ် ဆရာ ဒါပေမယ့် မနက်ဖြန်အတွက်
အရမ်းစိုးရိမ်နေတယ် "

"ဟ အဆင်ပြေမှာပါ Hope ရာ အမှန်တိုင်းပြောရရင်
ဒီအဖွဲ့ထဲမှာ မင်းအတော်ဆုံးပဲဟာ ဒီ audition လောက်ကတော့ မင်းကအသာလေး အောင်ပြီးသား "

ဆရာ့ရဲ့ အားပေးစကားကြောင့် နဲနဲသက်သာသွားသလိုပဲ။
သက်ပြင်းကိုအသာချရင်း နှုတ်ဆက်ကာ အိမ်ပဲပြန်ခဲ့တော့သည်။ ညဉ့်အတော်နက်နေပြီလေ...
မနက်အတွက် အားပြည့်နေအောင် အိပ်စက်ရအုံးမယ်။

ပင်ပန်းလွန်း၍ တစ်လှုပ်လှုပ်နဲ့ ပြန်လာသောကျွန်တော်သည်
နောက်ကခြေသံတွေကြောင့် ခေါင်းမွှေးတွေပါ
ထောင်သွားသလို သရဲလား?

မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်သွားတော့ နောက်ကဆက်တိုက်လိုက်လာနေသည်။
လူလား ဘာလဲ ပိုက်ဆံလုမလို့လား မဖြစ်ဘူး ။

ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးကာ မြို့တက်ပြီး ၀ါသနာပါရာလုပ်နေရတဲ့သူ့အတွက် ဒီအချိန်ပိုင်း
အလုပ်ကလစာလေးတွေနဲ့ အသက်ဆက်နေရတာ...
ဒါတွေပါသွားရင် ငါခွေးဖြစ်ပြီ။

ကိုယ့်ဟာကိုယ် အဆုံးစွန်ထိတွေးပြီး နောက်ကခြေသံကို
လှမ်းအကဲခတ်တော့ဆက်လိုက်နေတာပဲ။
သေချာပြီ .....

လွယ်အိတ်ကို ကျစ်နေအောင် ပိုက်ကာ လှစ်နေအောင်
ပြေးတော့ နောက်ကခြေသံတွေကပါ မြန်ပြီး
လိုက်လာခဲ့သည်။