წამის მეასედში.

6.

ის ერთი კვირა საინტერესო არაფერი მომხდარა, პარასკევი დღეც მალევე მიიწურა, გამოცდები ახლოვდებოდა ამიტომ ჯეონი თავის ოთახსი იჯდა და ემზადებოდა როცა ქვემოდან კარის ხმა გაისმა გახარებული წამოხტა და კიბეები მალე ჩაირბივა, არც შემცდარა მისი ფიქრები, კარში მთვრალი კიმი იდგა, ჯეონს მისი ასე დანახვისას ჩაეღიმა და მიუახლოვდა, კიმსაც არ დაუყოვნებია, ხელები მის ზედმეტადაც წვრილ წელს შემოხვია და სხეულზე აიკრო

-მომენატრე...

-მეც პატარავ

თეჰიონმა მათი ბაგეები შეაერთა ჯეონსაც არ დაუცდია ხელები კისერზე შემოხვია და აყვა კოცნაში ეს უფრო და უფრო ღრმავდებიდა სანამ სამზარეულოდან დედამისმა არ გამოყო თავი

-საჭმელი მაზ.... უი ბიდიში

უხერხულად ჩაუცინა ქალმა

-არაუშაცს დედა

თეჰიონმა ჯეონგუკს ხელი მოჰკიდა და მაგიდაზე წამის მეასედში ასვა

- თეჰიონ მე

- ვიცი რომ უჭმელი ხარ მე თუ არ გაჭამე შენ როგორ მოიფიქრებ მაგდენს ამ გამოცდებს ხარ გადაყოლილი

- თე მე არ...

- დედააა საჭმელი მომიტანე

- კარგიიიი

-მაგრამ მე...

- ვიცი უტყვი არ მინდაო

თვალები მობეზრებით გადაატრიალა ქერამ
ამასობაში ქალბატონმა კიმმა რამიონი გამოუტანა.

***

თეჰიონმა რამიონის თეფში გადაფი

- ესეც ასე

- თავს უკეთ რატომ ვგრძნობ

- იმიტომ რომ გშიოდა სულელო ბაჭიავ

- კაი წავალ მე მეცა....

კიმმა სიტყვა კოცნიტ გააწყვეტინა მაგრამ ეს არ იყო ხანგრძლივი მათი ბაგეები მალევე დაშორდა ერთმანეთს

- არა შენ ეხლა მამიკოს დააკმაყოფილებ

კიმმა სმირკი აიკრო სახეზე
ჯეონმა ამის გაგონებაზე ნერწყვი მძიმედ ჩააყოლა ყელს