Artık güçlü görülmekten bikmistim sanki kimse beni anlamiyo gibiydi
En yakın arkadaşlarımla kusmustuk artik birbirimizden nefret ediyoduk ve onlar kustukleri kisiye her bokulu yaparlardi ve bana ilk gunden baslamislardi bunu nasıl beceriyolar bilmiyorum ama aninda moralimi boza biliyorlardı
Ilk olarak yakın arkadasimla adımı cikarmislardi ve bende bas kaldirince hepsi aynanda uzerime gelmeye baslamisti 5 kişi bağırıp cagriyodu ve ben olanlari anlamaya calisiyodum bi yandanda kendimi savunmaya
Biraz saf biriyim ve psikolojim bozuk dene bilir her boka guluyodum ve bu eski guraba batiyodu artik onlari tinlamamaya baslamistim
Kafami Wattpad ve karakterlerine takmistim
Ve yeni gurup yapmistim arkadaslarim coktu ve hepsi kiymetliydi ve emindim ki bu sefer gercek doslarimi bulmustum
Eski tayfa konuşurken duymustum "biz ona kardeşim dedik o bizi kazanmak icin ugrasmadi bile " diyolardi bu bana biraz ego yaptı çünki insanlarla kolay kolay kusmezdim ama onlari bi kalemle silmistim çünkü onlar bunu hak ediyolardi
Insanları taniyodum yavas yavas kimseye guvenemiyodum artik ...
Yaşamak anlamsizdi ama annem için yasiyodum ...
